Hester is slachtoffer van adop­tie­frau­de: ‘Ik bleek een Libanese tweelingzus te hebben’

Samen met haar adoptieouders en haar adoptiezusje – dat ook geadopteerd is uit Libanon – brengt Hester haar jeugd door op een boerderij in Nederland. “Ik voelde me altijd anders dan de andere kinderen. Gelukkig hadden mijn zusje en ik af en toe fijn contact met twee andere geadopteerde kinderen. We vonden veel herkenning bij elkaar.”

Hester denkt veel na en gaat serieus door het leven. “Vanaf mijn vijftiende wilde ik heel graag weten waar ik vandaan kwam. In 2004 zijn we met het hele gezin naar Libanon gegaan.” Hester voelt zich meteen thuis in het land. “Er ging ontzettend veel door me heen toen ik daar uit het vliegtuig stapte. Ik ontdekte dat de gastvrije Libanese cultuur helemaal verweven is in mijn DNA. Toen we weer teruggingen naar Nederland, voelde het alsof mijn buik verscheurd werd. Achteraf denk ik dat dat gevoel zo heftig was omdat ik mijn tweelingzus, waarvan ik nog niet wist dat ze bestond, in Libanon achterliet.”

In het EO-programma ‘De Verandering’ vertelt Hester haar levensverhaal. De tekst van het artikel gaat verder onder de video.

Illegale adoptie

Wanneer Hester haar adoptiepapieren te zien krijgt en van verschillende mensen hoort dat haar adoptie op leugens gebaseerd zou zijn, gaan bij haar de alarmbellen rinkelen. “Op mijn papieren stond het woord ‘illegal’. Ik ontdekte dat Libanese kinderen helemaal niet geadopteerd mochten worden! In Libanon ben ik op zoek gegaan naar mijn biologische familie, maar helaas konden we niemand vinden. De namen van mijn biologische ouders stonden ook niet vermeld in mijn adoptiepapieren.”

Gebedsverhoring

In het najaar van 2021 besluit Hester haar DNA-gegevens online te registreren in de hoop dat ze toch nog haar biologische familie kan vinden. “Mijn gegevens stonden al een tijd online, maar afgelopen 4 december kreeg ik heel sterk het gevoel dat ik moest bidden om antwoord op de vragen die ik had.” Hester gelooft in God en ervaart al snel dat haar gebed verhoord is. “Er was een match met een biologische nicht. Zij vertelde me dat haar tante bevallen was van een tweeling, maar dat het ziekenhuispersoneel had gezegd dat één van de baby’s overleden was. Haar tante en oom hebben hun kindje nooit meer gezien omdat het al begraven zou zijn. Opgraven was niet mogelijk, dus ze wisten niet zeker of hun dochtertje echt overleden was.”

Na een DNA-test komt Hesters schrijnende verhaal aan het licht als blijkt dat deze tante Hesters biologische moeder is. Hun andere dochter is Hesters tweelingzus. “Tegen mijn ouders was verteld dat ik was overleden aan een hartafwijking, maar via het ziekenhuispersoneel en de Armeense kerk ben ik verkocht. Midden in de oorlog en met hun zorg voor negen andere kinderen hebben mijn ouders er alles aan gedaan om antwoorden te krijgen op hun vragen, omdat ze wisten dat er iets niet klopte. Mijn tweelingzus heeft altijd gevoeld dat ik nog leefde.”

Geheeld hart

Op 10 maart 2023 sluit Hester haar tweelingzus Mirvat voor het eerst in haar armen. “Ik heb mijn hele leven met een half hart geleefd. Nu is mijn hart eindelijk heel. Ik heb van God alle antwoorden gekregen op de vragen die ik had. Al mijn onrust is weg en heeft plaatsgemaakt voor een diepe vrede.”

Hesters biologische ouders leven niet meer. “Ik vind het verschrikkelijk dat ze er nooit achter zijn gekomen dat ik nog leef. Maar ik weet dat ik altijd in hun hart heb geleefd. En andersom is dat ook zo. Mijn adoptiemoeder heeft elk jaar op mijn verjaardag voor mijn biologische moeder gebeden. Ook voor mijn adoptieouders was het heel heftig toen ze erachter kwamen dat ze een gestolen kind hadden geadopteerd. Maar nu we weten wat er is gebeurd, is onze band beter dan ooit.”

Hester en Mirvat hebben bijna dagelijks contact. “We videobellen veel. Het contact met de rest van de biologische familie is ook heel goed. Mijn volgende reis naar Libanon is al geboekt.” Cultuurverschillen staan Hester en haar biologische familie niet in de weg. “Mirvat is moslima, ik ben christen. We accepteren en respecteren elkaar daarin. Wat hetzelfde is, is ons hart. We begrijpen elkaar volledig.”

Geen wrok

Ondanks al het onrecht dat Hester is aangedaan, koestert ze geen wrok. “Ik geloof dat Jezus mijn Verlosser is. Als ik in Libanon was gebleven, had ik Hem niet leren kennen. Door de diepste duisternis heen heb ik God als dichtbij ervaren. Hij heeft zich op zoveel manieren aan mij getoond. Ik dacht lang dat ik niet gewenst was, maar het tegendeel is waar.”

Hester heeft verschillende lotgenoten kunnen helpen. “Alleen in Nederland al zijn er ruim vierhonderd illegale adoptiekinderen uit Libanon. Meerderen hebben ervoor gebeden, en hebben met behulp van de DNA-specialiste – die ons ook heeft geholpen – hun familie teruggevonden. Ook zie ik mensen op zoek gaan naar God. Ik geloof dat God mij antwoord heeft gegeven op mijn vragen, waardoor ik nu over zijn goedheid mag vertellen. Hij werkt door al mijn kwetsbaarheid heen.”