Hanna over haar vriendin Rachel Rosier: 'Ze is een soort wervelwind'

Ik leerde Rachel kennen op de opleiding journalistiek in Ede. Ik weet nog dat ik haar heel raar vond in het begin. Ze zat achter mij op de eerste dag. Een meisje dat erg op haar leek, kwam haar sleutels brengen. Ik vroeg of dat haar zus was, maar ze antwoordde: ‘Nee, m’n tante.’ Daarna draaide ze zich gelijk om. Ik was een beetje klaar met d’r, want ik dacht: dit kan je tante niet zijn. Bleek het wel haar tante, want ze scheelt weinig in leeftijd met haar.

Toen ik haar een tweede keer tegenkwam, was ze in een trouwmagazine met bruidsjurken aan het bladeren. Ze had destijds een paar weken verkering en ze wilde al trouwen. Ik vond het heel vreemd dat ze daar nu al mee bezig was. Rachel was een soort wervelwind, kwam altijd te laat en was altijd aanwezig. Ze zei dingen die ik zelf niet durfde te zeggen, maar waar ik wel hard om moest lachen. Ik vond haar grappig. In het eerste studiejaar is onze vriendschap begonnen.

We leefden op een gegeven moment in andere werelden, omdat Rachel op haar 21e moeder werd. Toen zat ik nog midden in het studentenleven en kon ik me moeilijk verplaatsen in haar situatie. Toch heeft dat nooit echt voor een afstand gezorgd, ik was dol op haar zoontje Ezra en omdat ik om de hoek woonde, kon ik mooi oppassen. We reden elke ochtend samen naar ons werk bij de EO.

We zijn elkaar nooit uit het oog verloren. Toen ik in Zeist begon, wist ik dat er een flatje vrijkwam. Toen kwam zij met haar gezin daar ook naartoe. Nu wonen we praktisch bij elkaar in de wijk in Amersfoort. Bewust? Voor mij was het wel een reden om naar die stad te komen, omdat Rachel daar woonde. We zijn eigenlijk bijna zussen.

Rachel houdt erg van gezelligheid, van tijd samen doorbrengen en van cadeautjes. Toen ze laatst haar verjaardag vierde, gaven we elkaar een zelfgemaakt cadeautje. Ik kreeg van haar een heel mooie tekening en zij kreeg van mij twee lampen. Ze wordt er gelukkig van als je laat weten dat je haar waardeert. Ze kan ook goed schrijven en tekenen. Dat heeft ze, denk ik, van haar creatieve vader en moeder. Ze is ook helemaal in haar element bij 'Rachel valt binnen'.

Wij houden er allebei van om lastminute af te spreken. We bellen elkaar vaak om even een drankje te doen of een boswandeling te maken. Daar zijn we allebei wel voor te porren. Er staat nooit een afspraak maanden van tevoren in de agenda. We hebben ook best wat gezamenlijke vriendinnen, dus soms gaan we met z’n allen wat gezelligs doen. Of ik ga met mijn man en kinderen bij Rachel en Jaap borrelen.

Onze levens zijn best wel verweven: we zitten in dezelfde kerk, onze kinderen hadden dezelfde gastouder, onze mannen zijn bevriend, we hebben hetzelfde gestudeerd, we wonen en werken vaak op dezelfde plekken en we gaan samen op vakantie. Rachel en ik kunnen zeker wel ruzie maken. Bijvoorbeeld toen Rachel haar jas een jaar lang bij ons aan de kapstok had laten hangen en mijn man die in een opruimwoede per ongeluk naar de kringloop had gebracht. Daar hebben we wel even ruzie over gehad. Al weten we dat het altijd weer goed komt. We zijn nooit lang boos op elkaar.

Wat Rachel trouwens ook kenmerkt: ze is een stoer wijfie. Dat komt tot uiting in haar programma’s, maar ook in haar leven. Ze heeft best wat voor de kiezen gehad, maar het heeft haar nooit verbitterd of verzuurd. Ik gun iedereen een Rachel.”

Tekst: Stijn de Jong