Gezinsmoment

Daarna beantwoord je in alle vrede geloofsvragen, los je als team een rebus op en kun je in stilte zonde belijden. In de dagen daarna bouwen de kinderen Bijbelse taferelen na met lego, zodat papa en mama kunnen rusten op de bank. Hoe heerlijk! Ik besluit meteen de daad bij het woord te voegen.

Op een druilerige dinsdagavondmaaltijd (mijn lief is er niet) doen we ons eerste gezinsmoment. Met een vrome blik zeg ik plechtig: “Jongens, we gaan iets nieuws doen, een gezinsmoment.” Volgens de opvoedbladen krijgen kinderen nu vochtige ogen. Geen spoor van emotie bij die van mij. Kind 1: “Ik moet naar volleybal.” Kind 2: “Ik houd niet van kleuren.” Kind 3 is gelukkig wel enthousiast en gaat alvast de kleurpotloden halen. Kind 4 is nog te jong en probeert haar yoghurt op te lepelen.

Kind 3 is al begonnen met kleuren. Ik ruk de potloden uit haar handen en zeg dat we eerst het verhaal voorlezen. Kind 2 zucht. Kind 1 legt hoofd op tafel. Ik begin te zweten. “Het verhaal heet ‘De goede herder’.” Kind 1 en 2: “Kennen we al!” Kind 4 knikt. “Nou ja, dan slaan we dat wel over. Maar dan nu de vragen. Vraag 1. Wie is de goede...” Kind 2 onderbreekt: “Jezus natuurlijk, wat een dom boekje!” “Deze vraag was voor Kind 3,” sis ik. We kijken naar kind 3 en ik pak de potloden weer af. Trillende onderlip. Kind 1: “Ik moet nu naar volleybal!” Ik duw haar in haar stoel en zeg dat we nu in stilte nadenken over ‘al die schaapjes die de Heer bij name kent’. Kind 2 begint alle namen op te noemen van kinderen uit zijn klas. Ik brul: “IN STILTE! En daarna doen we de gezellige rebus.”

Het is stil.

Ik sluit mijn ogen en concentreer me op al die schaapjes. Kind 4 heeft ondertussen haar yoghurt opgetild en als een plengoffer over haar hoofd gegoten. Kind 3 schatert het uit. Kind 1 grijpt haar kans en stuift naar boven.
Kind 2 heeft ondertussen de rebus opgelost. Oplossing ‘De goede herder’. ‘Mooi geenzin-moment, pap,” grapt hij. “Vergeet de laatste opdracht niet: zonden belijden. Ik ga legoën.”