Gewoon maar beginnen

Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.

Gewoon maar beginnen – PopUpGedachte dinsdag 8 januari 2019

Het is weer begonnen. Het had weinig gescheeld hoor, of er was niets begonnen. Maar het is weer begonnen. De PopUpGedachtes in de vroege ochtend. Het had weinig gescheeld of ik had me toch nog eens omgedraaid. Toch nog maar een snoozeknop gezocht op mijn wekker en in de tien minuten voor het nieuwe wekkersignaal een excuus gezocht dat goede reden had gegeven om vólgende week pas te beginnen met de PopUpGedachtes. ‘Gewoon maar beginnen,’ schrijf ik hierboven maar er niets gewoons aan beginnen. Beginnen is precies het ding. Niet dat je nadat je bent begonnen, achterover kunt leunen. Maar beginnen is iets creëeren, het is iets wonderlijks, iets maken wat nog niet bestaat. We zouden eigenlijk gewoon iedereen moeten waarderen die ergens aan begint. Het is een scheppingsdaad, iets goddelijks. Of je nou aan de Marathon van New York begint, aan je werkweek, aan een nieuw breiwerk of aan een boek. Beginnen is iets om te vieren. Dus waar je ook aan begint vandaag, die kun je alvast in je zak steken.

Voor de mensen die vers inschakelen bij de PopUpGedachtes. Het is mijn poging om de werkdagen niet te beginnen met agenda’s, broodtrommeltjes voor de kinderen, social media of wat dan ook, maar de stilte te zoeken. En ik kan je verzekeren dat het in de stad aardig stil is op dit tijdstip. Boerendorpen leven dan allang, heb ik de indruk. Maar Amsterdam ligt nog vredig op één oor.

Hoe het werkt? Om zes uur gaat de wekker. Dan duw ik mijzelf mijn bed uit en begeef me slaapdronken naar mijn balkon. Het regent dan of er zijn sterren of de zon komt op. Elke dag écht anders. En dat is tijd voor een gebedje, een moment van besef van de grootsheid van de wereld. Daar wordt ik pas echt wakker. Vervolgens ga ik aan de keukentafel zitten en lees de teksten van de dag, zoals die deze dag gelezen zullen worden in katholieke kerken wereldwijd bij de mis. Het is dan de eerste keer dat ik die teksten zie. Altijd een verrassing wat de dag brengt en dan is de vraag die ik mezelf stel met welke gedachte of welke zin ik vandaag iets kan of moet of wil. En de gedachte die dan oppopt, schrijf ik snel op voor dat die verwaait, maak er een geluidsopname van en deel het met wie wil op soundcloud en Lazarus.nl. En waarom dat delen dan? Omdat ik het anders niet volhoudt. Als niemand erop zit te wachten, heb ik hét excuus bij het gaan van de wekker om me lekker nog eens om te draaien. Dus dat er mensen luisteren is werkelijk de enige échte reden dat de PopUpGedachtes nu al zo’n drie jaar bestaan, elke werkdag op een enkele vakantie en een enkele uitslaapochtend na.

En vandaag is het dus weer begonnen. Ik begin me steeds tevredener te voelen dat ik me niet heb omgedraaid. Het is werkelijk een prettig plekje, aan deze tafel, terwijl de wind om het huis waait en aan de regenpijp rukt en iedereen nog slaapt.

Vandaag krijgen de leerlingen van Jezus de opdracht om even een menigte van mensen van eten te voorzien. Het zijn er zo’n 5000 en dan heb je vrouwen en kinderen nog niet meegerekend, zegt de tekst. OF ze dat even willen doen, want dan kan Jezus verder met zijn onderwijs. Dit staat er:

‘In die tijd zag Jezus een grote menigte. Hij voelde medelijden met hen, want zij waren als schapen zonder herder, en Hij begon hen uitvoerig te onderrichten. Toen het al laat was geworden, kwamen zijn leerlingen naar Hem toe en zeiden: ‘Deze plek is te eenzaam en het is al laat. Stuur hen weg om naar de hoeven en dorpen in de omtrek te gaan en daar eten te kopen.’ Maar Hij gaf hun ten antwoord: ‘Geeft gij hen maar te eten.’

Lekker, Jezus. Hoe dan? Even snel rekenen of er nog een Albert Heijn XL om de hoek zit. Maar dan nog, heeft zo’n XL voldoende voor duizenden mensen? Aldi? Bakkerij Bart? En wie gaat dat betalen, he Jezus? Moeten wij dan voor duizenden euro’s aan brood gaan kopen? Denk ff na.

En Jezus begint gewoon. Hoeveel is er wel, zegt hij. Altijd een goed uitgangspunt: niet panieken wat er niet is of opzien tegen wat er allemaal moet gebeuren, maar beginnen met wat er wel is. En het daar dan maar mee doen. Vijf broden, twee vissen, en delen.

Natuurlijk heeft iedereen heus zoiets wel eens geprobeerd en dat er dan niet gelijk een driegangenmaaltijd ontstaat voor heel de stad. Aan de andere kant, er zijn ook andere ervaringen. Van voedselbanken die begonnen met één iemand die één iemand anders van eten ging voorzien. Van verpleegtehuizen die begonnen met één iemand die niet langer kon aanzien hoe één iemand anders geen hulp ontving.

Beginnen met wat er is, zonder je door de enormiteit van wat er moet gebeuren uit het veld te laten slaan. Beginnen bij wat er is, zonder lacherig te kijken naar het weinige dat er is. Dat wat er is oppakken, er voor danken, het beginnen te delen en dan maar zien.

Er was een vroege ochtend waar een uurtje van gereserveerd kon worden. En er kwam een PopUpGedachte. Drie jaar geleden en still going strong. Er waren mensen betrokken bij We Gaan Ze Halen en met Kerst was relocatie en vluchtelingen even hét gesprek rond menig tafel. Er was weinig. Maar het werd ter hand genomen en het groeide. Een wonder, zeker. Maar niet zo verwonderlijk als het lijkt. We zijn gemaakt om te beginnen, om te scheppen. En dan gebeuren er dus logischerwijs wonderlijke dingen. Op het beginnen, dan maar.

Hier vind je drie tekstgedeeltes die Rikko vanochtend las.

Deze rubriek heeft een eigen boek: Lazarus staat op. Daarin zijn de 25 mooiste ochtendgedachtes van de afgelopen tijd gebundeld en geïllustreerd door Joanne Zwart.

Lazarus staat op | Rikko Voorberg | Vuurbaak | ISBN 9789460050404 | € 17,95