Gert-Jan Segers: 'Niemand heeft toch tien kinderen?'

Maar toen al, daar in de klas, begreep ik niets van hem. Een 10 klopt niet. Met een 10 heb je alles goed gedaan, valt er niets meer te verbeteren, nergens meer naar te streven.

Als een voetbalteam lekker op stoom komt en al in de 35e minuut het vierde doelpunt scoort, beginnen supporters vaak “Tien! Tien! Tien!” te schreeuwen. In het najaar van 2010 heeft mijn favoriete club PSV in een wedstrijd tegen Feyenoord dat advies een keer opgevolgd. En toch is het – bijna altijd onvervulde – verlangen naar die tiende goal veel mooier dan dat tiende doelpunt zelf. Als PSV na een intens, spannend voetbalgevecht in de laatste minuut het beslissende doelpunt scoort, dán voel ik vreugde. Bij die winst van 10-0 voelde ik vooral medelijden met Feyenoord. En een van de ergste dingen die je kunnen overkomen is dat mensen medelijden met je hebben. Het berooft je van je laatste greintje waardigheid. Een 10 klopt niet.

En je krijgt toch ook geen tien kinderen? Inderdaad, krijgt. Want er zijn te veel onvervulde kinderwensen om er hier in deze column alleen maar luchtig over te schrijven. Maar in mijn jeugd had het meest gemiddelde – TROS-Kompas lezende – echtpaar twee kinderen. Een jongetje en een meisje. En die gingen dan zomers twee weken op vakantie, in Frankrijk of Spanje. Een christelijk echtpaar dat Genesis 1 vers 28 serieus nam, had destijds vijf kinderen. En reed in een Volvo-stationcar. Ik ben er ook eentje van vijf. Later was het aantal van vier kinderen de zichtbare gehoorzaamheid aan dat bevel uit Genesis. Wij hebben drie dochters. Maar niemand heeft toch tien kinderen? Behalve dan mijn schoonouders. Ik ben blij dat die er geen al te strakke planning op na gehouden hebben. Mijn vrouw Rianne is de tiende.

Iemand die zegt zich helemaal te houden aan de tien geboden is perfect. Maar als die persoon dan alles wat hij heeft moet weggeven, houdt het alweer op. Als je perfecte mensen – die twee keer per week sporten, goed verdienen, een volle haardos hebben en een jeugdkring in de kerk leiden – ondersteboven houdt, valt hun online surfgedrag uit hun broekzak. Of hun chagrijn thuis aan tafel. Of hun jaloezie. Of hun hebzucht. Niemand is een tien. Maar we willen het wel heel graag worden.

C.S. Lewis zei het mooi. “Als we bij onszelf een verlangen bespeuren dat door niets in deze wereld kan worden bevredigd, dan is de meest waarschijnlijke verklaring dat we zijn gemaakt voor een andere wereld.”