Gerdien Blom doet met haar gezin mee aan ‘Een huis vol’: ‘Een prachtige herinnering voor later’

“Ik had echt nooit gedacht dat ik mee zou doen”, lacht moeder Gerdien terwijl ze met haar jongste zoon Juda in de zon wandelt. “Een paar jaar geleden waren we met vrienden op vakantie in Albanië. Ze moesten telkens zo lachen om alles wat we met elkaar deden en grapten dat ze ons zouden opgeven voor het programma.”

Gerdien en Maarten slapen er een paar nachten over en opperen het idee bij hun kinderen, die gelijk enthousiast zijn. “Mijn eerste reactie was dat ik het niet wilde. Ik ben best chaotisch en keek ertegen op dat heel Nederland daar straks een mening over zou hebben. Toch besloten we mee te doen; het avontuur trok me aan.”

Avontuur opzoeken

“Ik ben altijd al avontuurlijk geweest. Als tiener deed ik werkreizen naar India en Mexico. Ik vond die reizen fantastisch”, vertelt Gerdien. Niet lang daarna ontmoet ze Maarten. “Ik werd best snel verliefd op Maarten. De avond dat hij mij verkering vroeg, dacht ik dat het bij een simpele vraag zou blijven. Maar hij begon: ‘Ik vind je heel leuk, maar ik wil later graag naar het buitenland om het geloof te verspreiden. Dus als we een relatie krijgen, moet je mee.’ En dat wilde ik!”

Naar het buitenland met het hele gezin

“Toen we één of twee kinderen hadden, gingen we serieuzer oriënteren op zendingswerk in het buitenland. Hierna zijn we nog op andere zendingsreizen gegaan, onder andere in Albanië. Hier hebben we van 2013 tot 2019 gewoond en gewerkt voor een zendingsorganisatie. Mijn werk als psycholoog in de kinder- en jeugdpsychiatrie zorgde voor een goede basis voor het zendingswerk dat ik mocht doen.”

“Door het werk in het buitenland zijn we gewend om veel van ons leven te delen met de mensen daar. Dat wilden we graag ook in Nederland doen. We willen laten zien dat er ondanks alle verdriet en pijn ook hoop is.”

Verlies van dochter Miriam

Dat Gerdien over pijn en verdriet begint, is niet zonder reden. Het gezin is zes jaar geleden door een moeilijke periode heen gegaan. “Onze mooie dochter Miriam is op 6-jarige leeftijd overleden. Het is een hele klap voor ons gezin geweest.”

“Het overlijden van Miriam gebeurde heel onverwachts”, legt Gerdien uit. “We woonden in Albanië en zouden met het gezin op vakantie gaan. Maarten reisde alvast vooruit en ik zou daarna met de kinderen en een vriendin vertrekken. De dag voor vertrek was een chaotische dag. ’s Nachts stond ik de tassen van de kinderen nog in te pakken voor de vakantie en we zouden om zeven uur ’s ochtends wegrijden.”

Plotseling komt dochter Miriam naar haar moeder toe en vertelt ze dat ze zich niet lekker voelt. “Ik dacht: dat zal wel een buikgriepje zijn, maar ze bleef onrustig. Ik appte Maarten dat we een dag later zouden vertrekken. Miriam begon met overgeven en kreeg diarree. Daarna viel ze weer even in slaap en is nog een paar keer wakker geworden. Toen ik haar de volgende dag in de middag wat te drinken wilde geven, lag ze stil in haar bedje. Ze was plotseling overleden.”

De enige troost

Gerdien is even stil en blikt dan terug op dit moment. “Je zit met je hoofd nog half in de vakantiestemming en ineens is je dochter overleden. Dat was zo onverwachts en heftig, dat verwacht niemand. Mijn kinderen waren erbij die dag. We konden niet geloven dat ze was overleden. Ik heb haar nog gereanimeerd om haar te redden, maar achteraf gezien was ze al overleden aan de bloedvergiftiging. Het troostte me dat ze rustig in haar slaap is overleden.”

Hun geloof in God biedt veel houvast in deze moeilijke tijd. “We geloven dat God Miriam heeft getroost in haar pijn en ons als gezin rust heeft gegeven. Juist in de diepe pijn van verlies en verdriet voelden Maarten en ik God heel dichtbij. Dat vergeten we nooit meer. Maar op vragen als ‘waarom moest ze nu al weg uit ons gezin’, krijg je nooit antwoord.”

Confrontatie met pijn

“De geboortedag van Miriam blijft een harde realiteit waarmee je als gezin weer wordt geconfronteerd. Gelukkig kunnen we heel goed over Miriam praten met onze kinderen, die gaan er op hun manier heel luchtig mee om. Mijn man en ik hebben het verlies van Miriam inmiddels een plekje kunnen geven. Dat komt denk ik vooral omdat we geloven dat Miriam bij God is en we haar met een gerust hart kunnen loslaten.”

“In de afleveringen van ‘Een huis vol’ is er ook gefilmd op de geboortedag van Miriam. Op de geboorte- en sterfdag van Miriam herdenken we haar met het gezin. We eten dan haar lievelingseten of gaan naar haar lievelingsplekken. Ook bezoeken we haar grafje. Ik vind het bijzonder dat de filmploeg hierbij aanwezig was en kon filmen hoe we door ons hele leven heen de aanwezigheid van God ervaren. Zelfs op de lastige momenten.”

Camera’s op je neus

“Ik denk dat de afleveringen een realistisch beeld geven hoe het er bij ons thuis aan toegaat. We zijn een gezellige, chaotische familie en daar genieten we van. We vinden het ook heel bijzonder om te zien hoe goed onze kinderen met de camera’s omgaan. Onze jongste zat bijvoorbeeld heel nonchalant een schaaltje pap te eten zonder ook maar een blik te gunnen aan de camera die voor zijn neus stond. Wat hebben we hier achteraf hard om gelachen”, grinnikt Gerdien.

“Het voelt alsof we de afleveringen van ‘Een huis vol’ cadeau hebben gekregen. We gaan nooit meer zulke beelden van ons gezin krijgen. Dat voelt echt als een geschenk en een prachtige herinnering voor later!”

De familie Blom in ‘Een huis vol’ van KRO-NCRV is vanaf maandag 28 augustus te zien op NPO1. 

• Familie Adema in ‘Waar doen ze het van?’: ‘Het was altijd al mijn doel om miljonair te worden’

  Familie Adema in ‘Waar doen ze het van?’: ‘Het was altijd al mijn doel om miljonair te worden’