Waar gaat het nou echt om in dit leven?

Karin ging er als vanzelfsprekend vanuit dat het zou gebeuren: een mooie carrière, een leuke man, een gezin. Maar dat liep toch even anders…  

Ik was altijd van het type ‘een slimme meid is op haar toekomst voorbereid’. Ik had een mooi droomplaatje van mijn toekomst voor ogen, met een goede baan en een man. Daar deed ik alles voor: goed mijn best doen op mijn studie, werkervaring opdoen, op mannen afstappen, sociale activiteiten ondernemen. En ik bad er natuurlijk heel hard voor. Want als ik de getuigenissen van veel mensen moest geloven, hielp God je de ware liefde en de perfecte baan te vinden.

Het liep uit op een grote teleurstelling. Ik studeerde af op het dieptepunt van de economische crisis. De werkloosheid nam snel toe, er waren veel meer werkzoekenden dan vacatures. Al had ik nog zo’n goed cv, ik kreeg steeds te horen dat werkgevers kozen voor een kandidaat met ‘meer relevante werkervaring’. Als klap op de vuurpijl kreeg ik ook nog te maken met een fikse teleurstelling in de liefde. Juist die dingen die ik zo belangrijk vond, glipten door mijn vingers. Al mijn goede voorbereiding en smeekbedes tot God ten spijt: ik stond met lege handen.

Ware liefde vinden

Dat was een moeilijke tijd. Maar het zette me ook aan het denken over God, mezelf en de doelen die ik najoeg. Ik was op zoek naar huisje, boompje, beestje. Dat is niet vreemd; de hele samenleving legt daar nadruk op. Hoe vaak hoorde ik niet op school, op tv en van de politiek dat het belangrijk is om economisch zelfstandig te zijn, je talenten te ontplooien, een uitdagende baan te vinden? En wat romantiek betreft: je kunt geen film kijken, boek openslaan, cd draaien, of het draait in ieder geval deels om het vinden van de ware liefde. Hoeveel mensen ken ik niet (onder wie heel veel christenen) die zich wanhopig storten op datingsites?

Maar toen ik zelf met lege handen stond, zag ik ineens hoeveel mensen daar ook door teleurgesteld raken. Bijvoorbeeld doordat ze te maken krijgen met een echtscheiding, ontslag, arbeidsongeschiktheid, of omdat ze voor een oorlog moeten vluchten en hun hele leven achter zich moeten laten. Je kunt je nog zo goed voorbereiden, nog zo hard bidden, maar het leven is wreed en het huisje-boompje- beestje-ideaal is lang niet voor iedereen haalbaar.

Ik ontdekte bovendien ook hoe anders de prioriteiten in de Bijbel zijn. Niet dat de Bijbel negatief is over werk, of relaties; integendeel. Maar het thema dat ik er vooral tegenkom, is gehoorzaamheid aan God en hoe je omgaat met de mensen om je heen. De twee grootste geboden zijn volgens Jezus ‘Heb God lief boven alles en je naasten als jezelf’, niet ‘Zoek naar de ware liefde boven alles en heb je carrière lief als jezelf’. Jezus zegt dat Hij aan het einde der tijden mensen zal scheiden op basis van wat ze voor de ‘onaanzienlijken’ hebben gedaan, niet op basis van of ze wel of niet de ware liefde hebben gevonden en of ze een prachtige baan hebben gehad. Jezus waarschuwde dat je niet schatten op aarde, maar de schatten in de hemel moet najagen.

Wat doet er dan wel toe?

Om mezelf te helpen de juiste prioriteiten te stellen, stel ik me de laatste tijd daarom weleens de nieuwe hemel en de nieuwe aarde voor. Geen idee hoe het er daar gaat uitzien, maar ik denk dat al die doelen die ik nu zo belangrijk vind er dan helemaal niet meer toe doen. Het zal geen lor uitmaken of je op aarde een glansrijke carrière had, of dat je noodgedwongen leefde van de bijstand, of je 50 jaar getrouwd en twintig kleinkinderen had, of je altijd alleen hebt gewoond.

Als ik de Bijbel moet geloven, zijn dan vooral je relatie met God en wat je deed voor de ander van waarde. Misschien denk je dan ineens terug aan de dingen die op de oude aarde nog heel onbeduidend lijken. Die gebeden die je in de stilte van de nacht opzond naar de hemel, ook al leken ze geen enkel effect te hebben. Die keer dat je, ondanks je vermoeidheid, luisterde naar die kennis die zijn hart luchtte. Toen je een kaartje stuurde naar een vluchteling. Toen het saldo op je rekening fors tegenviel, toch geld over had voor mensen die het hard nodig hadden. Dat zijn de dingen die eeuwigheidswaarde hebben.

Ik probeer daar wat vaker aan te denken. Begrijp me niet verkeerd, ik streef nog steeds naar een leuke baan en een leuke man. Maar wat de crisis me leerde, is dat een echt slimme meid daar niet in de eerste plaats op gefocust is. Een echt slimme meid is op een veel verdere toekomst voorbereid.

Karin heeft ook een eigen blog: je kunt nog meer van haar lezen op https://deghostwriter.wordpress.com