'Gaat mijn dochter later een we­reld­pro­bleem oplossen?'

Ze heeft ADHD en sinds ze vanaf haar tweede in Mexico naar school ging, heeft ze er nooit echt plezier in gehad. Ook haar resultaten waren niet erg goed. Ze kreeg in Mexico veel straf, omdat ze niet goed mee kon komen. Daarna hebben we een jaar homeschooling gedaan, maar ook dat was een ramp. Het lukte niet haar te motiveren. Daarna ging ze verder op de basisschool in Nederland, maar ook dat was geen succes. Het was voor haar heel moeilijk haar aandacht erbij te houden en haar cijfers schoten alle kanten op. Na corona kreeg ze bijles, maar al snel kwam de juf tot de conclusie dat ze geen achterstand had opgelopen, maar dat het er gewoon niet in zat. Olivia had in Nederland een gruwelijke hekel aan school. Zo erg, dat ze er vaak boos en huilend naartoe ging. 

Aan het begin van groep acht gloorde er voor haar een sprankje hoop: de eindmusical. Ze houdt van drama en had er ongelofelijk veel zin in. Maar helaas, ook dat werd een grote teleurstelling, want volgens een onderwijsprofessional kon ze door haar ADHD beter geen grote lappen tekst uit haar hoofd leren. Het bleef bij meezingen met de liedjes, dus de start van haar gedroomde acteercarrière zat er niet in. Toen we met haar bespraken dat we naar Madrid zouden gaan, zag zij het meteen helemaal zitten. Eindelijk weg uit Nederland en een nieuwe kans in een ander land. Ze greep het met beide handen aan.

En zo begon ze in augustus op een internationale school. Ze heeft veel creatieve vakken als drama en design, maar draait ook lange dagen. Bovendien zijn alle vakken in het Engels of Spaans; een hele uitdaging voor haar.

Vanaf dag één hebben we gezegd dat we hoe dan ook trots op haar zijn. Als ze het klaslokaal maar kan vinden, dan is het voor ons al geslaagd. Nou vooruit, wat vrienden maken en behulpzaam zijn moet ook nog wel lukken. Na een paar weken kreeg Olivia een ‘celebration’, een pluim omdat ze altijd zo behulpzaam is in de klas en het lokaal schoonhoudt – zelfs als zij het niet vies gemaakt heeft.

In december kreeg ze haar eerste rapport. Wat schetste onze verbazing? Ze blijkt ook uit te blinken in kennis! Haar rapport stond vol met ‘excellent’, oftewel uitmuntend. Eerst dachten we nog dat het vooral over haar inzet ging en niet zozeer over haar leerprestaties. Ze geven in het internationale systeem vast aan iedereen hoge cijfers. Want het is toch onmogelijk dat een kind dat begin augustus nog geen Engels sprak, nu ‘uitmuntend’ scoort voor natuurkunde en biologie, geschiedenis en wereldoriëntatie en al die andere vakken. Maar tijdens de oudergesprekken bevestigde de eerste leraar dat Olivia uitblinkt in analytisch denkvermogen, de tweede was erg onder de indruk van haar honger naar kennis en de derde verwacht dat Olivia later wel een wereldprobleem gaat oplossen. Ik hoop het. Maar op dit moment ben ik vooral tevreden dat ze haar eigen wereldprobleem heeft opgelost: Olivia gaat eindelijk met plezier naar school.