Femke Merel van Kooten: "Juist in de zorg zie ik dat je samen verder komt dan alleen"

1. Wanneer begon jouw interesse voor de zorg?

“Mijn moeder heeft onder andere in de ouderen-, gehandicapten- en kraamzorg gewerkt. Daardoor heb ik die sector dus echt van jongs af aan meegekregen en zag ik al snel wat een mooie beroepsgroep het is. Als Kamerlid was ik bovendien woordvoerder op dit thema, en nu zet ik me als gemeenteraadslid en voorzitter van NU’91 ook in voor deze beroepsgroep.”

• Zorgprofessional van het jaar

  Klik hier

2. Welke eigenschappen moet een zorgprofessional hebben?

“Vakbekwaamheid, zorgzaamheid en empathisch vermogen zijn belangrijke eigenschappen. Daarnaast zie ik bij goede zorgprofessionals vaak de intrinsieke motivatie om net even dat stapje harder te lopen voor het welzijn van hun patiënt. Ze hebben een grote liefde voor hun vak en de mensen die ze verzorgen. Dat zit volgens mij echt in hun DNA. Dit, in combinatie met hun kennis en kunde, maakt dat zij de beste zorg kunnen leveren.”

3. Wat wilde je als kind worden?

“Het was mijn jeugddroom om zeehondenverzorgster bij Pieterburen te worden. Zo kon ik de zorg en dieren met elkaar combineren, dat leek mij het allerleukst. Ik was voor veel dieren allergisch, maar ik dacht: zeehonden hebben een natte vacht, dus daar zal ik vast geen last van hebben. Als tiener en student wilde ik mensenrechtenadvocaat worden. Ik heb rechten gestudeerd, maar werd tijdens mijn studie al politiek actief.”

4. Wat was de lastigste beslissing uit je carrière?

“De keuze om me af te splitsen van de Partij voor de Dieren en door te gaan als zelfstandig Kamerlid. Ik was woordvoerder op het gebied van de zorg, maar omdat de partij zich meer wilde richten op dier en milieu, kon ik me daar minder mee bezighouden. Dat vond ik heel pijnlijk, omdat ik net bij het Grote Zorgdebat had beloofd om op te komen voor alle zorgprofessionals. Toch heb ik van die keuze geen spijt gehad, anders had ik nooit die zorgbonus voor elkaar kunnen boksen, of onderdeel van de Parlementaire Ondervragingscommissie Kinderopvangtoeslag kunnen zijn.”

5. Wanneer heb je voor het laatst gehuild?

“Onlangs was het vier jaar geleden dat mijn oma overleed. Ze is 97 jaar geworden, en ik hield heel veel van haar. Op haar sterfdag denk ik altijd even aan haar terug. Ze is overleden tijdens de tweede golf van de coronapandemie in een verzorgingshuis. Ze was daar heel alleen, maar toch heb ik daar opnieuw van dichtbij het liefdevolle werk van zorgprofessionals gezien.”

6. Met welke eigenschap heeft God je royaal bedeeld?

“Met veerkracht. Wanneer ik te maken heb met tegenslag, vind ik telkens weer de kracht om op te staan en door te vechten. Dat doe ik voor mezelf, maar ook voor een ander. Daar ben ik heel dankbaar voor.”

7. Wat is jouw levensles?

“Het klinkt misschien cliché, maar juist in de zorg heb ik gezien dat je samen verder komt dan alleen. Als ik nu kijk naar de verdergaande polarisatie en individualisering in de samenleving, vind ik die les des te belangrijker. We moeten elkaar blijven vasthouden als het moeilijk is, en zorgzaam zijn voor elkaar.”