Fatsoen versus abortus

Bij de start van de vakantie lag Donald Trump op poleposition om in november opnieuw gekozen te worden tot president. Joe Biden oogde in de loop van de afgelopen jaren steeds brozer en toen hij in een debat met Trump in juni de weg nadrukkelijk kwijt was, drong ook tot zijn partij door dat dit niet langer ging. Het blijft een groot raadsel hoe het kan dat niemand in de Democratische partij eerder bij machte was Biden ervan te overtuigen dat je op je 82e beter iets anders kunt gaan doen dan opnieuw president van Amerika worden.

Vrijwel onmiddellijk na de aankondiging van zijn vertrek, suggereerde Biden dat Harris de Democratische kandidaat voor de verkiezingen zou moeten worden. Andere prominente partijgenoten sloten zich daar vroeger of later bij aan. Gewone kiezers hadden het nakijken: vrijwel alle stemmen in de voorverkiezingen waren immers uitgebracht op Joe Biden…

Electoraal pakte de keuze voor Harris vooralsnog geweldig uit – terwijl we van haar plannen nog vrijwel niets weten. Als vicepresident koos ze een man van wie velen in Amerika (laat staan daarbuiten) nog nooit hadden gehoord, maar die viral ging omdat hij de Republeinen ‘weird’ (vreemd, raar) had genoemd: Tim Walz. Interessante man wat mij betreft, maar zou zo’n grote partij niet wat meer aan talentscouting kunnen doen, in plaats van kiezen voor degene die de laatste goede grap heeft gemaakt?

Donald Trump is ondertussen in paniek. Hij verlangt terug naar Joe Biden als tegenstander, die leek hij aan te kunnen. Een succesvolle strategie om Harris en Walz te bestrijden, is in geen velden of wegen te bekennen.

Met politiek plezier bekeek ik onlangs tal van speeches op de Democratische Conventie. Een fantastisch georganiseerde show, met doorgaans fatsoenlijke politici, zo is mijn indruk.

Ik dacht even: zouden orthodoxe christenen de getoonde nadruk op gemeenschapszin, op vrijheid en zeker ook op opkomen voor de gewone man, nou echt niet aantrekkelijker vinden dan het gemopper en gescheld van Donald Trump?

Ik denk het uiteindelijk toch niet. Als het gaat om abortus, is de kloof tussen de Democraten en orthodoxe christenen alleen maar gegroeid: in veel speeches lag de nadruk op een zeer liberale abortuswetgeving. Planned Parenthood, een organisatie die pleit voor de uitbreiding van het recht op abortus, had zelfs een mobiele kliniek in de nabijheid van de Conventie geparkeerd, waar naar verluidt ‘gratis abortus’ werd aangeboden.

Mochten evangelicals ook even de neiging hebben gehad Kamala Harris te verkiezen boven Donald Trump, dan is die gedachte na het lezen van dat bericht vermoedelijk als sneeuw voor de zon weer verdwenen.