Eva's dilemma: Een midweekje weg met de schoonfamilie
Wat moet ik doen?
Een van onze volgers stuurde ons dit dilemma: 'Mijn schoonfamilie wil elk jaar rond kerst een midweekje weg. Ik houd daar helemaal niet van en zie er dan ook als een berg tegenop. Maar ik wil ook geen spelbreker zijn. Wat nu?' Carianne Ros, therapeut, en coach en trainer bij TotalBalance en CocosYourLife, geeft advies!
Carianne: “Als ik deze vraag hoor, komen er heel veel vragen bij mij boven. De eerste is: wat veroorzaakt je weerstand? Als je dat namelijk niet helder hebt, kun je ook geen oplossing zoeken voor het probleem.
Mijn eerste advies is daarom: word eens stil voor jezelf en denk eerlijk na over die vraag. Wat maakt dat je er niet van houdt? Is het omdat je een hekel hebt aan groepsbijeenkomsten? Ben je heel introvert en heb je tijd nodig voor jezelf? Is er iemand in de schoonfamilie door wie je continu het gevoel hebt dat je in een hoek gezet wordt? Gedraagt je man zich ineens heel anders als hij samen met zijn familie is, omdat hij terugvalt in patronen van vroeger? Is het vooral het verplichte karakter dat je tegenstaat? Of zou je het ten diepste wel graag willen, maar vind je het moeilijk te genieten van het hier en nu omdat je dat van huis uit nooit hebt meegekregen?
Het volgende waar je over na kunt denken, is: wat als het nu één dag is? Of heb ik er altíj́d een hekel om naar mijn schoonfamilie te gaan?
Vervolgens is dan natuurlijk de vraag: moet ik echt gaan? Die vraag zou ik bespreken met je echtgenoot, het is tenslotte zijn familie. Bespreek waarom hij wel of niet zou gaan, en als het voor hem belangrijk is, vraag hem dan waaróm. Wil hij gaan omdat hij het heel leuk vindt? Of omdat hij de familie wil pleasen? Veel mensen doen mee aan familie-activiteiten uit plichtsgevoel of vanuit please-gedrag, zonder zich ooit te hebben afgevraagd: wil ik dit eigenlijk wel?"
"Stel, je man vindt het echt heel leuk, en jij blijft ertegenop zien. Denk dan eens na over de vraag hoe je het leuker zou kunnen maken. Hoe het voor jou wél te doen is. Zijn er alternatieven, bijvoorbeeld door één dag te komen? Kan je man alleen gaan, zonder jou? Moeten alle maaltijden gezamenlijk genuttigd worden, of is het ook oké als je alleen bij het avondeten bij elkaar bent? Is er die midweek ruimte om tijd voor jezelf te hebben? Als er ruimte en vrijheid is, zijn mensen vaak veel sneller geneigd mee te gaan. Wij zijn immers schepsels met een vrije wil. Als we die niet hebben – of niet denken te hebben – gaan we in verzet.
Het kan natuurlijk zo zijn dat je ertegenop ziet omdat er gedoe in de familie is. Jullie liggen elkaar niet, of er zijn onuitgesproken conflicten. In dat geval is er werk aan de winkel. Hoe? Door eerst te bidden! Omdat God de enige is die harten kan verzachten. Omdat God ook jou de dingen vanuit een ander perspectief kan laten zien. Omdat Hij jou sterker kan maken en ervoor kan zorgen dat je de dingen niet uit plicht doet, maar vanuit eigen keuze. En als je merkt dat de liefde er niet is, bid er dan om! Want dat is het belangrijkste gebod: Heb God lief en je naaste als jezelf. Hoe kun je jezelf liefhebben? Door naar jezelf te luisteren en ruimte te maken voor jezelf. Van daaruit kun je ook een ander liefhebben.
In sommige situaties is het liefhebbend om wél te gaan, omdat het voor die ander zo belangrijk is. Dan is het mooi als je met een liefdesbril op kunt kijken naar wat je zelf nodig hebt, maar ook naar wat die ander nodig heeft. En soms moet je gewoon bidden dat God je hart vult met liefde, zodat je toch kunt gaan.
Maar er zijn situaties denkbaar waarin het zo ten koste gaat van jezelf, dat zo’n midweek je te veel energie kost. Of dat er onuitgesproken pijn zit waar je eerst ruimte voor moet maken. In die gevallen zou ik zeggen: ga – dit jaar – niet. Het mooiste is als je man dit namens jullie zegt. Hij is de zoon, van hem wordt het geaccepteerd. En als je schoonfamilie het daar moeilijk mee heeft, omdat zij heel plichtsgetrouw zijn, oordelend misschien wel? Laat dat biddend los.”
Tekst: Mirjam Hollebrandse
