Elly en Rikkert: ‘Ouder worden geeft je een andere focus’

Had jij ooit gedacht, die eerste keer, dat je bij mij blijven zou?
En had jij toen gedacht, dat je samen met mij, zoveel ouder worden zou?
Elke dag bij elkaar, altijd samen op pad. Als je dat geweten had.
Had je het dan ook gedaan? Was je met mij meegegaan? Meer dan 50 jaar.
(Uit: ‘Mooi geweest’)

Ruim een halve eeuw teksten schrijven, muziek maken en door het hele land optreden. Zoals ze het zelf zingen in het lied met een prachtige dubbele betekenis: ‘Lief, het was mooi. En het blijft mooi. Maar het is mooi geweest.’

Elly: “Tijdens concerten bouwden we alles zelf op en braken het zelf af met de muzikanten. Het optreden was te zwaar geworden, vooral voor Rikkert.” Hij heeft nog steeds last van een voortdurende onbalans en duizeligheid. Maar bij de pakken neerzitten doen ze niet. Ze genieten van wat nog wel kan: schrijven én een nieuwe cd maken.

Meer verleden dan toekomst

Het ouder worden geeft een andere focus, vertellen ze. Rikkert: “Je hebt meer verleden dan toekomst. Je vraagt je niet meer af: wat zullen we over dertig jaar doen?” Elly: “Nee! Wat doen we vandáág?”

“Onze tijd op aarde krimpt,” vervolgt Rikkert. “Dat heeft ook te maken met je beleving. Vroeger deed Elly duizend dingen op een dag, nu” – hij lacht – “nog maar twee. Ook ga je wat je meemaakt in het perspectief van de eeuwigheid zetten. Je ontdekt dat je je vreselijk druk kunt maken over zaken die eigenlijk onbelangrijk zijn.” Elly: “Dat is denk ik onze belangrijkste levensles: wees tevreden met nú.”

Schuren en polijsten

“Een aantal zaken gaat minder zwaar wegen als je ouder wordt,” zegt Rikkert. “Je kunt beter relativeren en wordt milder. Relaties schuren. Doordat het schuurt, word je ook gepolijst aan elkaar. Elk mens heeft gevoelige plekken. Je hoort vaak wat iemand uit liefde doet. Over wat iemand uit liefde níét doet, hoor je niet zo veel. Je kunt over alle details vallen. Als je iemand drie keer zeer hebt gedaan met iets, dan moet je dat de vierde keer laten. De scherpe kantjes gaan eraf en je sluit steeds beter bij elkaar aan. Ik ben door Elly bijvoorbeeld opener geworden.”

Elly, lachend: “Nou, ik ben door hem niet ‘dichter’ geworden. Wel voorzichtiger met mijn woorden. Het belangrijkste is: vriendschap en respect. In het begin denk je nog: dat verander ik aan hem. Nou, vergeet het maar! Het bijzondere is dat als je het uit liefde loslaat of aan God laat, er tóch wat bij hem gaat veranderen. Dat is wat jij bedoelt met polijsten.”

• Lees ook: Rikkert Zuiderveld: "Het evangelie is radicaal"

Rikkert: “Ja, precies! Het moet ook gewoon werken. Wij hebben mazzel, dat is echt een zegen. We hebben genoeg vrienden en kennissen bij wie het stukloopt. Dat heeft niet altijd met keuzes te maken. Je weet soms niet waarom het knapt.” Elly: “Dat we überhaupt samen zijn! Daar ben ik elke dag dankbaar voor. En dat we zo kunnen lachen.” Rikkert: “Misschien is dat het laatste wat we tegen elkaar zeggen: wat hebben wij gelachen!”

Hun geheim

Elly en Rikkert hebben de gave dat je aan hun lippen hangt als ze met je praten. Wat is hun geheim? Haar warme stem en zijn droge humor? Hun beeldende taalgebruik en de manier waarop ze elkaars zinnen aanvullen? Of hun eenvoudige en tegelijkertijd diepzinnige levenslessen? Waarschijnlijk van alles een beetje.

En loopt er een rode draad door de meer dan duizend liedjes die ze hebben geschreven? “De alomtegenwoordigheid van God,” zegt Elly. “Iemand die je begeleidt, altijd bij je is en je nooit in de steek laat.”

Kijk 'Nederland Zingt Dichtbij' hier terug

Iets van een zoektocht

Elly en Rikkert zijn op latere leeftijd tot geloof gekomen. Is er iets van een zoektocht naar God in hun vroegere werk te vinden? Elly zingt uit ‘Jarenlang’: “Ieder moment is een korreltje zand dat rolt… Maar op een dag kom je thuis.” Rikkert: “Als je terugkijkt, gaat dat over God. Maar zo is het niet geschreven.” Elly: “Net als ‘Een huis om in te schuilen’. Dat gaat helemaal niet over God. Toch zijn er veel mensen die dat eruit halen: een plek waar je veilig bent, de ontmoeting met de ander en de ontmoeting met God.” Rikkert: “We zijn een stofje aan de weegschaal. Een mens stelt niks voor. En tegelijkertijd is er het bewustzijn dat er een Kracht bestaat die je bevestigt. Je bent geliefd! Dat is het wonder van het leven, vanaf je eerste begin tot je laatste snik: ten diepste stel je niets voor, tóch ben je waardevol.”

Tekst: Susanne Jonker
Beeld: Michaël Terlouw