Elise liep hersenletsel op na een val van de trap

14 februari 2019. Elise is extra vroeg opgestaan om haar collega’s te verrassen. Happy Valentine’s Day, schrijft ze in vrolijke, zwierige letters op de spiegels van het damestoilet. Als ze klaar is, loopt ze via de betonnen trap naar de spiegels van het herentoilet om hetzelfde te doen. Elise: “Ik verheugde me op de reacties van mijn collega’s. Destijds werkte ik in een hotel als marketing-communicatiemedewerker in een superleuk team.

Ik was altijd gepassioneerd met mijn werk bezig. Zo ook die ochtend. Ik had bedacht dat we met die stift ook persoonlijke boodschappen op de spiegels van onze gasten konden schrijven om ze te verwelkomen. Dat idee wilde ik die ochtend aan mijn collega’s pitchen. Ik zat vol plannen en werkte met gemak vijftig uur per week. Als ik vrij was, maakte ik verre reizen.”

Buiten bewustzijn

Terwijl Elise de betonnen trap afloopt, krijgt ze een epileptische aanval. Ze valt op haar hoofd, breekt haar schedel en krijgt daarna verschillende hersenbloedingen. Het gebeurt zonder dat iemand het merkt – Elise is immers de eerste op kantoor. Pas wanneer een collega arriveert en haar tas bij haar bureau ziet staan, wordt ze gezocht én gevonden. Onderaan de trap, buiten bewustzijn.

Elise: “Vermoedelijk heb ik een half uur op de grond gelegen. Hier weet ik niets van. Aan de eerste twee weken na het ongeluk heb ik ook geen herinneringen. Het duurde lang voordat ik besefte wat er was gebeurd. Sinds mijn twaalfde heb ik epilepsie, maar door medicijnen bleef het onder controle.”

Wekkers en schema’s

Door de schedelbreuk en hersenbloedingen is Elises brein ernstig beschadigd. Haar kortetermijngeheugen blijkt niet goed meer te werken. Nadat ze uit het ziekenhuis komt, herstelt ze verder in een revalidatiecentrum, waar ze leert leven met haar aandoening. Elise: “Als ik langs een volle wasmand loop, bedenk ik niet dat ik een was kan draaien. Veel denkprocessen gaan niet meer automatisch. Ik zet de hele dag wekkers en maak veel schema’s.”

Doordat denken haar extra energie kost, raken Elises hersenen snel overprikkeld. “Als het te druk wordt, ontstaat een soort kortsluiting in mijn hoofd. Dan weet ik niet meer waar ik ben en wat ik moet doen. Zelfs niet in een omgeving die ik ken. Heel naar en beangstigend.”

Grenzen

In het revalidatiecentrum werkt Elise hard aan haar herstel. Ze gaat ervan uit dat ze weer aan de slag kan in het hotel. “Mijn baan gaf me veel plezier en voldoening. Ik dacht dat werken me goed zou doen.”

Maar wanneer Elise eindelijk begint met re-integreren, loopt ze continu tegen haar eigen grenzen aan. Elise: “Iedere dag kwam ik gebroken thuis. Ik was zo moe dat ik me niet meer kon bewegen. Toch bleef ik het proberen. Ik wilde zó graag dat het zou lukken.”

Noodgedwongen stopt Elise met werken. Het valt haar zwaar om afscheid te nemen van haar leven voor het ongeluk. Het maken van verre reizen, haar lust en haar leven, kan ze ook niet meer. Het maakt haar intens verdrietig en somber. Donkere gedachten overvallen haar. Op een gegeven moment worden zo zwart dat ze niet meer wil leven.

Nieuwe toekomst

Zo kan het niet langer, besluit Elise. Ze moet van de bank afkomen. Een doel hebben. Voor een tweede keer wordt ze behandeld in een revalidatiecentrum. Het doet haar goed. Elise ontdekt dat sport en beweging heilzaam zijn voor haar lichaam en geest.

Op social media leest ze over het Erik Scherder Huis, een plek waar jongeren van 16 tot 35 jaar met niet aangeboren hersenletsel werken aan een nieuwe toekomst. Deze jongeren kunnen vaak niet meer werken of hun studie afmaken. Door middel van een intensief programma van een jaar onderzoeken ze wat ze willen en kunnen. Hun toekomst verloopt anders dan ze hadden gedacht, maar is niet minder mooi. Het programma is precies wat Elise nodig heeft.

Groeiend zelfvertrouwen

Elise: “In het Erik Scherder Huis deed ik een studie- en beroepskeuzetest. Daarna begon ik aan een cursus fotografie en beeldbewerking. Ik hou van fotograferen. Tijdens mijn reizen maakte ik veel foto’s. Het leek me ook een mooie aanvulling van mijn vak. Ja, ik vind het werk van marketing- en communicatiemedewerker nog altijd gaaf. Ik hoop dat ik een vorm vind om het weer op te pakken.”

Elise durft voorzichtig vooruit te kijken. “Erik Scherder stelt dat het belangrijk is om een doel te hebben. Dat geeft richting. Een doel zorgt er ook voor dat je je ontwikkelt. Als je het haalt, groeit je zelfvertrouwen. De professor benadrukte ook dat je moeite moet doen voor doelen. Dat stimuleerde ontzettend. In het Erik Scherder Huis zag ik veel jongeren hard werken.”

Regelmatig geeft Erik Scherder een lezing in het huis. Elise: “Hij spreekt enthousiast en liefdevol over hersenen. Dat was nieuw voor mij. Door de professor realiseer ik me hoe ongelofelijk boeiend het brein is en wat het allemaal kan. Dat geeft een boost aan positiviteit, wat ook weer zorgt voor goede stofjes waardoor je je weer beter voelt en moed krijgt om aan je doelen te werken.”

Tv-opnames

Als Elise in het Erik Scherder Huis is, zijn de opnames voor het EO-programma Erik Scherder en het nut van optimisme in volle gang. Omdat Elise alles wat met beeld en fotografie te maken heeft interessant vindt, regelt de professor een stage bij de EO. Elise loopt mee achter de schermen. Ze volgt het montageproces en mag meehelpen met de beeldbewerking.

Elise: “Ik vond het ontzettend leuk om mee te maken. Op een draaidag zou Truus, een 104-jarige vrouw, vertellen wat volgens haar het geheim is achter gezond gelukkig oud worden. Ik mocht haar interviewen; een enorme eer. Wat Truus precies vertelde, weet ik niet meer. Ik heb nog altijd problemen met mijn geheugen. Wél herinner ik me dat ze superaardig was en heel veel lachte. Misschien was dat wel haar geheim.”

Elise moet opnieuw haar weg vinden, maar ze is al een heel eind, want ze is gemotiveerd. “Ik ben te jong om op de bank te zitten. Ik wil iets doen. Niemand leeft alleen voor zichzelf. Ik wil van betekenis zijn en dingen maken die andere mensen inzichten geven en kunnen helpen.”

Denk je aan zelfdoding of maak je je zorgen om iemand? Praten over zelfdoding helpt en kan anoniem via www.113.nl of telefonisch op 113 of 0800-0113.