Een ski-ongeluk werd Marije van den Berg bijna fataal

Marije: “Ik had een toekomstbeeld voor ogen, maar totaal onverwachts viel dit beeld in duizend stukjes uiteen. Mijn vriend en ik hadden een gezamenlijke droom, die ik na mijn tijd in Zwitserland graag verder wilde uitwerken. In plaats van samen te dromen over het komende jaar, deelde hij mij mee dat ik zonder hem verder zou moeten gaan. Ik was op dat moment samen met hem in Zwitserland voor mijn hobby als skileraar en was op geen enkele manier voorbereid op deze mededeling. 

Verdrietig en totaal uit balans, besloot ik op 20 januari 2018, de storm in mijn hoofd wat tot bedaren te brengen en te gaan snowboarden. Ik had net een privéles gegeven en zou de komende twee uur vrij zijn. Toen ik in de lift zat, voor mijn laatste afdaling, liepen de tranen over mijn wangen. Ik had geen idee wat ik met mijzelf aan moest. Nadat ik uit de lift stapte, boardde ik met hoge snelheid de berg af, totdat ik tot mijn grote ontzetting, geen grond meer onder mijn snowboard voelde. Met een immense smak viel ik voorover op de piste.

In shock 

Ik herinner me weinig van mijn val. Meteen daarna krabbelde ik overeind en dacht; mijn nek en mijn rug zijn oké, maar ik moet oppassen voor een inwendige bloeding. Achteraf onvoorstelbaar, maar door de shock lukte het mij om nog dertig minuten naar beneden te boarden. Bij de skischool aangekomen lukte het mij niet om mijn schoenen uit te trekken. Mijn collega schrok; Ik zag lijkbleek! Op dat moment werd ik overvallen door de immense pijn die met de seconde verergerde. Er werd gevreesd dat ik inwendige bloedingen had. Meteen werd er een helikopter opgeroepen. Liggend op een peuterbedje kon ik bijna geen adem meer halen. Ik had zoveel pijn dat ik tegen God zei; ‘Heer, de pijn is te erg! Ik word gek!’ 

Toen de helikopter arriveerde, was de ernst meteen duidelijk. Een hoge dosis morfine gaf gelukkig wat verlichting en met grote spoed werd ik naar het ziekenhuis in Luzern gevlogen. 

Gescheurde nier 

“Daar aangekomen werd ik opgevangen door een tienkoppig team van specialisten. Ik had een ernstige shock. Onderzoek wees uit dat ik een scheurtje in mijn nier had. Ik werd meteen na deze ontdekking geopereerd om een drain te plaatsen, zodat de druk op mijn nier zou worden verlicht. Door het zelfhelend vermogen van mijn lichaam zou de nier na zes weken vanzelf weer genezen zijn.  

Na vijf weken werd de drain verwijderd, maar kreeg ik een flinke ontsteking. Wat nooit gebeurde, overkwam mij: zonder dat iemand dat doorhad, nestelde een schimmel zich via de katheter en de drain, achter mijn nier. Iets wat mij later haast fataal werd. Na een week leek ik weer op te knappen en werd ik uit het ziekenhuis ontslagen. Vrij snel na mijn ontslag ontstonden er vreemde klachten, zoals hartkloppingen en ondertemperatuur, waarna ik plotseling hoge koorts kreeg. Ik bleek bloedvergiftiging te hebben. Na een kuur en een opname van een aantal dagen in het ziekenhuis, werd ik weer ontslagen. Een aantal dagen later moest ik echter opnieuw worden opgenomen vanwege een bloedvergiftiging. Toen mijn bloedwaarden de goede kant op gingen mocht ik weer naar huis.

Na mijn vierde ziekenhuisopname hield ik veel vocht vast en had ik erg veel pijn. Toen ik opnieuw hoge koorts kreeg en bloed overgaf, moest ik voor de vijfde keer opgenomen worden. Voordat ik naar het ziekenhuis ging vroeg ik om een momentje voor mezelf. Ik lag in foetushouding op bed en vroeg God waarom ik dit moest meemaken. Ik wist dat Hij mij met één woord zou kunnen genezen. Op dat moment voelde ik mij zo verlaten door God, terwijl ik Hem tijdens alle andere opnames juist zo dichtbij had ervaren. Dit was echt mijn dieptepunt. Veel later openbaarde God mij dat Hij mij, juist op dat moment, gedragen heeft. Hij was er al die tijd bij, ook al ervaarde ik dat op dat moment niet zo. Hij heeft Zichzelf op vele manieren aan mij laten zien in mijn ziekzijn. Ik ben hier zoveel sterker uitgekomen. 

Drie verdovingen

Er werd gevreesd voor mijn leven. De koorts liep op en mijn ontstekingswaarden waren levensgevaarlijk hoog. Er werd een sepsis (bloedvergiftiging, red.) in mijn rugholte ontdekt. Dat deed zo ontzettend veel pijn, dat ik het hele ziekenhuis bij elkaar gilde. Na de derde verdoving waren de artsen pas in staat om een rug drain te plaatsen. Negen liter aan vocht en etter had zich in de voorgaande weken opgehoopt in mijn lichaam. Eindelijk kwamen zij erachter dat de schimmel die achter mijn nier genesteld zat, die bloedvergiftiging veroorzaakte.

Traumatisch   

Mijn vijfde ziekenhuisopname was het meest traumatisch voor mij. Doordat ik vocht in mijn longen had, heb ik een zeer angstig moment meegemaakt. Ik lag op mijn buik te slapen en kon geen ademhalen toen ik wakker werd. Mijn kamergenote had niet in de gaten dat ik haar riep. Ik wist dat ik niet in paniek moest raken, maar voor mijn gevoel duurde het eindeloos voordat er eindelijk hulp kwam.  

Toch heb ik duidelijk mogen ervaren dat God de ‘Ik Ben’ is en dat Hij mijn hele leven in Zijn hand heeft. Tijdens momenten van pijn, van verdriet en toen het mis leek te gaan, was Hij erbij en bewaarde mij. Ik heb geleerd mijn leven over te geven aan Hem. 

Inmiddels heb ik het traumatraject afgerond, waarbij ik de posttraumatische stressklachten heb kunnen verwerken. Tijdens mijn proces van herstel heb ik veel (professionele) hulp en steun ontvangen, wat me echt ontzettend geholpen heeft. Ik ben extreem dankbaar voor het feit dat ik nog leef en de lessen die ik heb mogen leren door de diepte heen. Ik kijk uit naar wat er voor me ligt; voor nu ben ik heerlijk, samen met mijn compagnon, aan het pionieren bij mijn nieuwe bedrijf De Zichtmakers.” 

Lees ook: Tijdens een fietstocht in het voorjaar viel Marjan de Koning opeens om. ‘Eigenlijk ben ik blij met het ongeluk’.

Marije van den Berg is spreekster, schrijfster en werkt op projectmatige basis als eventcoördinator voor bedrijven en stichtingen. Daarnaast werkt zij in Zwitserland als tiener- en jongerenwerker bij de Hollandse Skiweken. Klik hier voor meer informatie over Marije van den Berg.

Fotografie: Hanneke Span