Een dag op de spoed: SEH-verpleegkundige Nina neemt je mee

"Om 5.57 uur staat mijn wekker. Nadat ik vier keer heb gesnoozed moet ik mezelf toch echt uit bed slepen om op tijd op mijn werk te kunnen komen. Terwijl de koffie pruttelt, maak ik m’n yoghurt met granaatappel, muesli en gepofte rijstkorrels klaar. Eerst even goed wakker worden met 2 kopjes koffie en een goed ontbijt. Met nog een half volle mond, kijk ik op mijn horloge. Gauw stap onder de warme douche. Balen, toch weer haasten. Nadat ik me heb gedoucht en klaargemaakt, stap ik op de fiets. Ik hoor de vroege vogels fluiten en geniet van de ochtendzon die al langzaam opkomt.

Na 25 minuten fietsen kom ik aan op mijn werk. Ik parkeer mijn fiets in de fietsenkelder en loop naar de kleedkamer om een uniform te halen. In de gang kom ik al meerdere collega’s tegen met wie ik vandaag gezellig mag samenwerken. Dit wordt een leuke dag.

Overdracht en check

Aangekomen op de afdeling is het eerst nog even tijd voor een kopje koffie. Na enkele minuten druppelen langzaam ook mijn andere collega’s van de dagdienst binnen en kan de nachtdienst beginnen met de overdracht. Op dat moment liggen er nog zes patiënten waarvan ik er twee overneem van een collega. Nadat de overdracht klaar is, ga ik eerst langs mijn patiënten. Zo kan ik mezelf meteen voorstellen, heb ik een beeld van hoe de patiënt erbij ligt en kan ik eventueel direct iets voor de patiënt betekenen. Wanneer ik dit heb gedaan is het tijd om de dagelijkse check op de afdeling te doen. Hierbij kijken we vooral of alle middelen en materialen aanwezig zijn en werken en wordt er zo nodig bijgevuld.

Dagstart

Als de afdeling is gecheckt, is het tijd voor de dagstart. Hierin verzamelt het hele team van de dagdienst zich (artsen, assistenten, verpleegkundigen, secretaresses) om zo even kort te bespreken of er nog belangrijke dingen zijn. Ook bespreken we hoe de bezetting die dag is. We sluiten de dagstart af met een kleurenrondje, waarin iedereen door middel van een kleur (groen, geel, oranje, rood) aangeeft hoe hij of zij zich voelt. Zo kunnen we elkaar laagdrempelig een beetje ondersteunen indien dit nodig is. Ik voel me vandaag top, dus ik ben groen!

Omdat er nog niet heel veel nieuwe patiënten in de aankondiging staan, hebben we (wanneer het kan) een casus training. Dit keer is het de hands-on-tuesday training. De artsen en verpleegkundigen oefenen en bespreken samen een waargebeurde casus. Op de SEH zijn we vaak bezig met scholingen en trainingen. Heel leuk en vooral ook heel erg leerzaam.

Buiten bewustzijn

Het is rond 9.15 uur als we telefoon krijgen van de ambulance: er komt een mogelijke intoxicatie (vergiftiging) binnen…. Mijn collega vangt de patiënt op en ik ga ondersteunen. De vrouw is er niet goed aan toe. De ambulance vertelt dat mevrouw Poolse is. Ze hebben niet met haar kunnen spreken, maar omstanders hebben verteld dat zij bij een taalcursus was en heel lang wegbleef toen ze naar het toilet ging. Toen mevrouw terugkwam, deed ze erg vreemd. Langzaam raakte ze steeds meer buiten bewustzijn. Omstanders belden 112 en op het moment dat de ambulance haar bij ons brengt, is zij er dusdanig slecht aan toe dat ze aan de beademing en naar de intensive care moet. Het bleek uiteindelijk om een GHB intoxicatie te gaan. Dit ontdekten we toen we meerdere kleine flesjes met vloeistof vonden die ze in haar BH had verstopt.

Een goede teamopvang geeft me echt voldoening. Snel een beeld krijgen van wat er aan de hand is, de patiënt stabiliseren en erachter komen wat er speelt is hierbij van belang. Hoewel we deze patiënt heel goed hebben opgevangen, denk ik: 'Wat zou er toch met deze vrouw aan de hand zijn dat ze dit op dinsdag ochtend doet?'. Ik vind het vooral een hele verdrietige situatie...

Hulpeloos op de grond

Snel daarna gaat de telefoon weer. De coördinerend verpleegkundige vraagt mij om een patiënt op te vangen die twee dagen op de grond zou hebben gelegen. Ze is gevonden door haar zoon. Dit soort gevallen hebben we helaas maandelijks op de spoedeisende hulp en dit doet veel met me. Ik vind het een verdrietige gedachte dat (vaak oude) mensen thuis vallen en zelf niet overeind kunnen komen en daardoor uren tot wel dagen hulpeloos op de grond liggen. Vaak liggen deze mensen dan ook nog eens in hun eigen ontlasting/urine, zijn ze uitgedroogd en hebben last van doorligplekken.

Mijn werk is dus niet alleen maar rennen en vliegen maar soms is het (juist mijn taak) ook gewoon lekker voor iemand te zorgen. Naar iemand luisteren of een hand vasthouden kan hierin veel betekenis geven voor de patiënt.

Verder zie ik deze dag nog patiënten met buikpijn, een breuk van een schouder, een oude man met katheter problemen en twee benauwde patiënten.

De laatste patiënt van die dag is Max. Max is 4 jaar oud en heeft een paperclip ingeslikt. Na het maken van een foto blijkt de paperclip al in de darmen te zitten. Op dit moment kunnen wij niets voor Max doen en is het vooral de bedoeling dat hij deze paperclip zelf uitpoept.

Overdracht en ontspannen

Dan is het alweer 15.30 uur. Deze dag is voorbij gevlogen. Ondanks de drukte heb ik een fijne dienst gehad. Die update koppel ik ook terug naar de coördinerend verpleegkundige. Daarna is het tijd voor de overdracht. Dat doen we volgens de SBAR methode (een methode om gestructureerd en volledig een overdracht te doen). Daarna loop ik naar de kleedkamer.

Ik stap op mijn fiets en rijd in de heerlijke middagzon terug naar huis. Om mijn hoofd leeg te maken na deze dienst, ga ik nog even een heerlijk rondje hardlopen. Ik geniet van de rust en de natuur terwijl de avondzon op mijn schouders brandt. Zo, nu kan ik thuis echt lekker ontspannen."

Kijk mee op de spoedeisende hulp

Meer weten?

Kijk mee op de spoedeisende hulp

In het EO-programma 'Op de spoed' helpt spoedeisendehulparts Gor Khatchikyan mee op de spoedeisende hulp (SEH) in Rijnstate. De patiënten worden in het Arnhemse ziekenhuis gevolgd vanaf het moment dat ze de SEH binnenkomen totdat ze de afdeling weer verlaten.