Een bijzondere reis: ‘Die paasmorgen vergeet ik van mijn leven niet meer’

‘’Het was onze tweede keer samen in Israël’’, begint Margreet haar verhaal. ‘’We hadden een auto gehuurd, van tevoren een route gemaakt en gepland om met de paasdagen in Jeruzalem te zijn. Ook onze zoon en dochter zouden overvliegen voor de paasdagen om dit met elkaar in Jeruzalem te kunnen vieren. Op Goede Vrijdag kwamen ze aan.’’ Op zaterdagmorgen, Stille Zaterdag, is Margreet samen met haar dochter in de graftuin waar Jezus het lege graf achterliet. ‘’Daar in die tuin, woonden we een dienst bij. Dat was zo overweldigend ontroerend. Daarmee begon het weekend al heel erg mooi.’’

Het gezin wordt door de hotelmanager van het hotel waar ze verblijven, uitgenodigd om op Eerste Paasdag een kerkdienst bij te wonen. ‘’Voor de ingang van het hotel was een pleintje. Daar zou de dienst plaatsvinden. Het hotel zelf was vroeger een kerk geweest, dus het gebouw had een bijzonder verhaal’’, vertelt Margreet. Met z’n drieën besluiten Margreet, haar man en dochter de dienst te bezoeken. ‘’Mijn zoon vond half 6 net iets te vroeg’’, lacht Margreet. Want om deze tijd gaat de dienst van start. ‘’Het was koud buiten en er zat een klein en gevarieerd gezelschap klaar’’, omschrijft Margreet. ‘’We waren in totaal met een stuk of 25 mannen en vrouwen. Geplant op twee rijtjes met stoelen en ons gezicht gericht op de oude stad van Jeruzalem.’’

Een eenvoudig geklede vrouw loopt naar voren en leidt vervolgens de dienst. ‘’Ook was er een jonge knul met een gitaar die de dienst begeleidde. Loepzuiver was het niet, maar voor ons was het geweldig. En wat betreft het zingen: het klonk eerlijk gezegd niet geweldig, maar de ervaring was prachtig. Het was nog schemerig en onder het zingen en de korte preek die de voorgangster gaf, zagen we de zon opkomen achter de oude stad. En dat op paasmorgen: hoe mooi wil je het hebben?’’

Na de korte dienst gebeurde er nog iets bijzonders. ‘’Alle klokken die konden luiden, gingen luiden. Allemaal tegelijk. En op dat moment was de zon echt helemaal goed zichtbaar. In één woord: geweldig’’, beschrijft Margreet. Vervolgens wordt de groep uitgenodigd voor een ontbijt. ‘’We hebben toen met elkaar gegeten en zo begon Pasen.’’

De dagen voorafgaand aan Pasen had Margreet zich wel anders voorgesteld. ‘’Het was een grote chaos in de stad. Er waren zoveel mensen en het was zo druk! Er werden zelfs gedeeltes van de stad afgesloten. Ik ging naar Jeruzalem met in gedachten Pasen hoe wij het thuis beleven, maar na de dienst was het daar voor mijn gevoel geen Pasen meer. De mensen om ons heen gingen gewoon weer over op de orde van de dag. Heel anders dan wij het vanuit christelijk Nederland gewend zijn. Maar die paasmorgen vergeet ik van mijn leven niet meer. Het was echt heel echt bijzonder om daar met mijn man en volwassen dochter daar te hebben gezeten.’’

Dat Margreet ooit terug wilde keren naar Jeruzalem rondom Pasen heeft een reden. ‘’De eerste keer dat we er waren en ik in de tuin van Getsemane was, heb ik erg gehuild’’, vertelt ze. Dit was de plek waar Jezus volgens het paasverhaal urenlang angstig bad tot God en zijn vrienden in slaap vielen. ‘’De reden dat ik moest huilen, was vanwege het gevoel dat ik bij deze plek kreeg. Of dit nou echt de graftuin was waar Jezus heeft gelopen, dat vraag ik mij af, maar dat maakt niet uit. Het gaat om de sfeer en het gevoel dat je erbij krijgt. Het verdriet vanwege het feit dat Jezus zich zo alleen heeft gevoeld in de tuin. Ik kan het moeilijk omschrijven, maar het leek wel of ik deelde in dat gevoel. Ook al kunnen we nooit voelen wat Hij voelde, ik heb het wel een beetje ervaren. En dat heeft zo’n indruk om mij gemaakt dat ik graag een keer rond Pasen terug wilde komen.’’ Zeven jaar geleden mocht het gebeuren en Margreet kan hier nog steeds van nagenieten. ‘’Iedere Pasen denk ik er weer aan terug dat we dat gewoon mee hebben gemaakt met elkaar’’, zegt ze dankbaar.

Betekenis van het paasverhaal

Pasen is voor Margreet de allermooiste christelijke feestdag. ‘’Voor mij betekent Pasen een nieuw begin, het eeuwige leven en dat deze wereld niet het einde is’’, beaamt ze. ‘’Ik heb een boekje met wensen erin voor als ik kom te overlijden en hier staat dat als ik sterf, het lied ‘Daar juicht een toon, daar klinkt een stem’ absoluut gezongen moet worden. Dit, omdat dood niet dood is, want we gaan verder leven. Wachtend op de nieuwe aarde; tot Jezus terugkomt. Daar geloof ik in en daarom vind ik Pasen het mooiste feest wat er is.’’

• Wat weet jij over Pasen? | Doe de quiz!

  Ken jij alle ins en outs van het paasverhaal? Of denk je bij Pasen: 'Wat vieren we eigenlijk?'. Test in 8 vragen jouw kennis van Pasen en ontvang een gratis cadeautje naar keuze!

  Doe mee!