Dwight Dissels: 'Als ik zing, moet het vanuit overtuiging zijn'

Dwight Dissels kwam al vroeg in aanraking met gospel, vertelt hij in gesprek met Henk van Steeg. ‘Mijn ouders zaten in een gospelbandje, en alle oefeningen namen ze op een cassettebandje op, die ik dan later terugluisterde. Dat waren traditionele gospels, maar ook eigen geschreven nummers. En verder draaiden we Aretha Franklin en Mahalia Jackson. Daar is de liefde voor muziek ontstaan. En ik moest van mijn moeder op gitaarles. Destijds vond ik het niet zo stoer om met een gitaar door de stad te fietsen, maar achteraf ben ik daar heel blij mee. Op mijn 19e kwam ik opnieuw met gospelmuziek in aanraking en ontdekte ik ook dat ik kon zingen.' 

'Als ik zing, moet ik daar met overtuiging achter staan'
'Geloof werd voor mij in die tijd ook persoonlijk', vervolgt Dwight. 'Ik begon God te zien als mijn Vader. Mijn eigen vader was overleden. Als ik gospel zing, zou dat zijn vanuit mijn tienertijd en hoe ik op zoek was naar mijn identiteit en hoe ik een man moest worden. Geloof was voor mij een middel om die identiteit te krijgen. Het is heel bepalend geweest in de normen en waarden die ik heb en wat voor persoon ik wil zijn. Als ik zing, moet het vanuit een overtuiging zijn, vanuit eigen beleving.' 

Geloof, hoop en liefde
'Als ik liedjes schrijf of zing, probeer ik dat vanuit drie pilaren te doen; geloof, hoop en liefde.' Dwight laat een fragment van nieuwe muziek horen. 'Een primeur! Toevallig ben ik momenteel ook met een nieuw album bezig, samen met Arie Storm. Uiteindelijk gaat gospel niet om de stijl, of het uptempo is of R&B, maar om de inhoud.' 

Over de podcast Searching for the Soul
Henk van Steeg en Giovanca Ostiana duiken in de ziel van de gospel muziek. Hoe komt het dat deze muziek de ziel zo beroert?