Ds. Arie van der Veer: 'Er komen zware maanden aan'

"Er wordt regelmatig een CT-scan van mijn lichaam gemaakt. De groei van de kankercellen wordt nauwlettend in de gaten gehouden. Deze week bespraken we de uitslag van de scan die op mijn verjaardag nog was gemaakt. Onze zoon Henk Jan was meegegaan. Met z’n tweeën kun je een gesprek met de specialist beter onthouden. 

Meestal vertelt de arts in het kort de uitslag. Maar deze keer werd het scherm van zijn computer naar ons toegedraaid. Hij liet zien hoe de scan mijn hele lichaam in kaart had gebracht. Hij begon bij het hoofd en scrolde op het scherm langzaam naar beneden. Er was van alles te zien. Ook eigenlijk alles wat niet in je lichaam thuishoort. De pacemaker. De kunsthartklep. Een gedeeltelijk nieuwe aorta. En een aantal metalen nietjes. Alles klopte met de operaties die ik de laatste jaren heb ondergaan. Behalve de nietjes. Wie die ooit geplaatst heeft? 

Wat ook heel indrukwekkend is, is dat je op een groot scherm al die verschillende scans van de laatste jaren naast elkaar kunt plaatsen. Zo kun je dus ook zien wat er aan het veranderen is. We hebben dinsdag een lang gesprek gehad. Over ‘naar binnen kijken'. Over wat je als mens kunt zien, maar ook wat we niet kunnen zien. Over wat je in de toekomst menselijkerwijs kunt verwachten. Er komen zware maanden aan. Toch ben ik juist de laatste dagen heel rustig. Ik geniet van elke dag. En probeer ‘gewoon’ door te gaan met mijn werk.

Hoe zal Hij die zijn eigen Zoon niet gespaard heeft ons met Hem niet alle dingen schenken?
Naar binnen kijken is realistisch.
Maar naar Boven kijken ook."

Eerder deelde dominee Arie ook zijn zorgen over de situatie rondom zijn vrouw Ees.

"Nog altijd berust op het krijgen en hebben van dementie voor velen een taboe. Dat vertel je niet zomaar. Daar loop je niet mee te koop. Daarover vertellen, voelde ook bij mij eerst aan als een soort verraad. Vertellen aan een ander waarvan je partner zich nauwelijks bewust is. Maar het helpt als een ander dat weet en jouw verdriet en moeiten kent! Dat je je vrouw niet belachelijk maakt, maar probeert te begrijpen.

Door haar ziekte schuiven voor mijn vrouw Ees soms gebeurtenissen uit een ver verleden en gebeurtenissen van vandaag door elkaar. Wat verleden is, wordt soms intens in het heden beleefd. Het heeft geen zin om dat te verbeteren. Daar doe je haar alleen maar verdriet mee. Zolang beelden uit het verleden haar troosten, vind ik dat fijn. En dromen over de toekomst is lang niet verkeerd.

Wat hebben Ees en ik samen veel beleefd. Als zij er niet was geweest, had ik mijn werk nooit kunnen doen. Vroeger kon zij echt alles. Nu zeg ik: doen we alles samen. Want alle door elkaar schuivende herinneringen hebben we echt beleefd. Wat een voorrechten."

• Lees ook: 'De oncoloog zei: blijf preken!'