Dorenda's dochter pleegde zelfmoord
Jong en levensmoe
Het is doodsoorzaak nummer twee onder jongeren: zelfmoord. Dinsdag besteedt ‘Jong’ aandacht aan dit heftige onderwerp. Een van de gasten is Dorenda van der Plas (45). Op 23 maart 2006 vond ze het lichaam van haar 13-jarige dochter Nina, die zichzelf had opgehangen. “Het is het allerergste wat je kan overkomen.”
Nina’s dood kwam als een donderslag bij heldere hemel. Ze was volgens Dorenda helemaal geen depressief meisje. “Ze was een fladderaar, een heel vrolijk kind. Om zes uur ‘s ochtends stond ze op om zich op te tutten, dat doen depressieve mensen niet. Ook haar beste vrienden hebben niet gemerkt dat er iets mis was.” Dorenda denkt daarom niet dat Nina echt het plan had om zelfmoord te plegen. “Misschien dat er een kortsluiting was in haar hersenen. Het kan ook zijn dat ze alleen aandacht wilde trekken, maar dat het per ongeluk mis is gegaan.”
Roes
Voor Dorenda brak een verschrikkelijke tijd aan. “De eerste maanden heb ik in een roes geleefd,” blikt ze terug. “Je kind verliezen aan zelfmoord vind ik het allerergste wat je kan overkomen. Ik kon niet meer in het huis blijven wonen waar ik mijn dochter had gevonden, daarom zijn we meteen verhuisd.” Ze zegde ook haar baan op. “Na vier weken moest ik eigenlijk weer aan de slag, maar ik had daar echt geen behoefte aan. Ik heb daarom twee jaar niet gewerkt.”
Na vier maanden belandde Dorenda in een diepe put, zoals ze het zelf omschrijft. “Thuis werd het rustiger. Er kwam minder visite en daardoor zag ik minder mensen. Ik ging me zielig voelen en wilde er zelf eigenlijk ook een einde aan maken. Maar toen dacht ik: ‘Hallo, dat kan niet. Je hebt nog een zoon en een man, je moet knokken.’ Dus ik heb geknokt, elke dag.”
Ze heeft ook met schuldgevoelens geworsteld, vertelt ze. “We hebben het daar met onze zoon Max over gehad, maar hij zegt dat hij van ons houdt. Mensen in onze omgeving noemden ons ook de perfecte ouders.”
Het feit dat haar dochter zo onverwacht was overleden, maakte Dorenda bang. “Ik heb veel angst gehad over Max. Hij mocht van mij een jaar lang niet alleen thuis zijn. Onze huisarts zei dat we het wel zouden zien aankomen als hij dood wilde. Maar dat was bij Nina toch ook niet zo? Ik durfde bovendien een jaar lang niet naar zolder te gaan, omdat ik in ons vorige huis Nina op zolder had gevonden.”
Hoekje
Langzaamaan is Dorenda een beetje opgekrabbeld uit het diepe dal. Ze heeft EMDR gehad, een therapie voor mensen die last blijven houden van een ernstige gebeurtenis (trauma). “Ik weet niet of dat heeft geholpen, maar in ieder geval durf ik weer naar de zolder te gaan. Ik begrijp nu niet meer waarom ik zo bang ben geweest.” Overigens betekent dit niet dat ze helemaal geen last meer heeft van angst. “Max zit middenin de puberteit en soms gaat hij boos naar zijn kamer. Als hij vervolgens een tijdje niets van zich laat horen, ga ik toch even kijken. Mijn hart klopt dan in mijn keel.”
Dorenda werkt tegenwoordig als taxichauffeur. Maar Nina heeft nog steeds een belangrijke plaats in het gezin. “We praten er thuis regelmatig over. En haar verjaardag en sterfdag zijn bijzondere dagen. We krijgen dan een heleboel visite. Ook hebben we een speciaal hoekje in ons huis voor Nina ingericht. Dat zal er altijd wel blijven.”
Taboe
Dorenda geeft tegenwoordig ook voorlichting over zelfdoding. Jong volgde haar toen ze naar een jongerencentrum ging. “Ik vind dat er veel te weinig over gesproken wordt. Er rust een taboe op, terwijl het een onderwerp is dat speelt. We hebben ook een website gemaakt over Nina en op een gegeven moment kregen we duizend bezoekers per dag. En we kregen e-mails van mensen uit het hele land. Dat zegt wel genoeg.”
Dit is ook de reden waarom Dorenda wilde meewerken aan Jong. “Ik heb erg getwijfeld, maar uiteindelijk heb ik meegedaan omdat ik het belangrijk vind dat er meer aandacht voor dit onderwerp komt. Ik wil jongeren vooral duidelijk maken dat het niet vreemd is als je denkt aan zelfdoding, maar dat je erover moet praten. Je moet die ideeën niet uitvoeren.”
Dorenda heeft zelfs aan de gemeente gevraagd om voorlichting op scholen te geven over dit onderwerp. “De gemeente wilde niet, omdat je jongeren op het idee zou kunnen brengen zichzelf van het leven te beroven. Maar ik merk daar niets van als ik met jongelui praat. Bovendien krijgen kinderen wel seksuele voorlichting op school, en voorlichting over alcohol en drugs.”
In Jong vertelt Dorenda meer over haar dochter. Ook spreekt Manuel met de beste vriendin van Nina. De andere gast is Jiska (23). Zeven weken voor de opnames sprong ze van een viaduct, omdat ze niet meer wilde leven. Ze overleefde de sprong en kwam in het ziekenhuis terecht. Manuel gaat met haar voor het eerst weer naar haar huis, waar ze eigenlijk nooit meer wilde komen.
