'Dit is dus de woke-oorlog'

Enthousiast vertelt ze over haar rol in de ouderraad van de scholengemeenschap van haar kinderen. Ze is met 9000 (van de mogelijke 14.000) stemmen gekozen in die ouderraad. Met haar mede-ouderraadsleden heeft ze ervoor gezorgd dat tientallen boeken worden geweerd uit de schoolbibliotheek: boeken over gender-issues, homoseksualiteit en een vroege, ongekuiste versie van het dagboek van Anne Frank.

We zijn in Texas om de oorlog rond ‘woke’ inzichtelijk te maken. Welke strijd wordt hier precies uitgevochten? Op een andere manier dan we op dit moment vermoeden, wordt dat glashelder in de dagen die volgen.

De Amerikaanse neemt ons mee naar school, waar we hartelijk worden ontvangen. Onze paspoortgegevens worden genoteerd. In de bibliotheek legt ze ons uit welke boeken worden geweerd en waarom.

De ontmoeting is nog maar net voorbij, of we krijgen verontruste appjes van onze gesprekspartner: kinderen van ouders die moeite hebben met de boekverbanning hebben thuis verteld dat wij in de school zijn geweest – en die ouders slaan groot alarm. Wat deden wij daar op school? Waarom waren de ouders daarover niet geïnformeerd? Zijn hun kinderen speelbal geworden in een cultuurstrijd?

In de dagen die volgen, verhevigt de storm. Regionale media doen verslag van ons bezoek: er wordt gesproken over ‘een evangelische filmcrew die de school is binnengesmokkeld’– we zouden geen toestemming hebben gevraagd (wat niet klopt). Hoe is het gesteld met de privacy en veiligheid van de leerlingen als journalisten uit een ander land zomaar binnen kunnen komen? Er wordt zelfs gerefereerd aan schietpartijen op scholen.

Mijn favoriete bananencake-bakster besluit af te treden uit de ouderraad, de kritiek wordt haar te veel. We blijven met haar in contact: of we alsjeblieft geen leerlingen herkenbaar in beeld willen brengen – dat waren we toch al niet van plan.

Enige tijd later spreken we haar opnieuw, een uur lang, via Zoom: ze smeekt ons huilend de beelden van het interview met haarzelf ook niet uit te zenden. Ze is bedreigd, haar kinderen worden gepest, het werk van haar man loopt gevaar, kortom: het loopt totaal uit de hand. Ze wil maar één ding: dat dit zo snel mogelijk voorbij is.

We willigen haar verzoek uiteindelijk in – ons verhaal is niet belangrijker dan haar welzijn. In de derde aflevering van God, Jesus, Trump! (14 april) vertellen we haar verhaal, zonder dat ze in beeld komt.

Voor ons is het ondertussen glashelder: dit is dus de woke-oorlog. En die is nog lang niet voorbij.