Dirk-Jan en Chantal van ‘Waar doen ze het van?’: ‘We zijn zo verliefd op het leven’

Hun eerste reactie toen ze benaderd werden voor Waar doen ze het van? “Ik voelde meteen: dat gaan we doen!” vertelt Chantal. “Ik wilde heel graag ons leven delen met andere mensen, omdat het inspirerend kan zijn dat je zo kan leven als wij. Maar jij moest er nog aan wennen.” Dirk-Jan: “Nou, niet eens wennen – mijn eerste reactie was: laten we het niet doen. Ik kijk zelf geen tv, ik lees geen bladen, ik volg geen nieuws… Dus ik zag er in eerste instantie helemaal niks in. Het is meer dat jouw ‘ja’ heel sterk voelde, dat ik daarop ben ingestapt.”

“Ik vond het in het begin heel spannend”, geeft hij eerlijk toe. “Het was ook even onwennig: in een keer op camera, zes, zeven man in je huis. Maar eigenlijk was het meteen heel ontspannen en fijn en uiteindelijk werd het gewoon een dag om naar uit te kijken. En de kinderen vonden het ook heel leuk.” Chantal: “De tweeling vond het spannend om in het intro te zeggen: ‘Wij zijn Jenna en Yara en we zijn zes jaar.’ Maar dat was ook echt het enige, want verder konden ze gewoon zichzelf zijn en dat kunnen ze heel goed. En Vajèn (8) vond het heel leuk, die ging een beetje de clown uithangen.”

De eerste ontmoeting

Hoewel het lijkt alsof ze elkaar al lang kennen, vond hun eerste ontmoeting pas drie jaar geleden plaats. Dirk-Jan: “Dat was bij een dansavond. Ik kwam de danszaal binnen en ik zag een vrouw prachtig dansen. Ze was een kopstand aan het maken, een handstand, en alles in mij voelde: ik wil haar spreken. Maar ik was een beetje onzeker door haar verschijning, dus ik ging het forceren. Dat voelde jij, dus jij had niet gelijk zoiets van: dit is een man waar ik me helemaal thuis bij voel.” Chantal knikt. Dirk-Jan: “Maar zes dagen later kwam jij weer terug op die plek en organiseerde ik daar net mijn verjaardag. En toen was ik gewoon ontspannen, ik had geen verwachting. En op dat moment voelde ik dat er in één keer een magneet in ons kwam. Die aantrekking was heel sterk.”

Toch duurde het een paar weken voor ze elkaar weer zagen. Chantal: “Bij mij gebeurde er heel veel. Ik voelde me zó tot hem aangetrokken, maar ik wilde het ook even laten rusten. Met Zoran, de vader van de kinderen, had ik al zo’n anderhalf jaar geen liefdesrelatie meer. Wij woonden nog wel samen op dat moment, omdat ik echt gewoon vrienden met hem ben. Maar ik was wel weer toe aan een partner. Uiteindelijk heb ik DJ via Instagram een berichtje gestuurd en toen hebben we nummers uitgewisseld en via spraakberichten contact gehad. Het leek wel alsof we elkaar al jaren kenden, het ging zo makkelijk. Bij de Vinkeveense Plassen hadden we onze eerste date en dat was magisch mooi. Jij stapte uit de bus en toen hebben we eerst een uur lang geknuffeld. Daarna zijn we langs het water op een kleedje gaan zitten.”

Leven verweven

Na die eerste date gaat het snel. Dirk-Jan vertelt er met glimmende ogen over. “We voelden: we hebben voor elkaar te gaan. Maar ook: we laten het ook los, we kijken wel. Ik woonde op dat moment in een busje, ik had een heel vrij leven. Hoe noemde je mij toen?” Chantal, lachend: “Een flierefluiter! Echt een flierefluiter. Dirk-Jan is ook acht jaar jonger dan ik.” Dirk-Jan: “Ik wist niet eens waar ik over een week zou zijn. En zij wist dat wel: bij de meiden. Dus hoe moesten we dat gaan verweven? Ik dacht dat het heel lang zou duren.”

Maar ook in het contact met de dochters van Chantal gaat het allemaal heel makkelijk. “Het grappige was, jij had al filmpjes van mij laten zien aan hen en over mij verteld. Toen ik aankwam, renden zij op mij af en riepen ze: ‘DJ!’ Dus het was ook dankzij de meiden dat het zo snel kon gaan.” Chantal vult aan: “En Zoran mocht jou ook meteen. ‘Dit is echt een bijzondere man’, zei hij tegen mij. ‘Dit zie ik wel gebeuren.’ Dat vond ik heel belangrijk, want DJ is ook met zijn kinderen. Door dat soort dingen voelden we: het is zo dé bedoeling dat wij samen zijn.”

Bewustzijnscentrum

“Al na een paar maanden gingen we samen dingen organiseren”, vertelt Dirk-Jan. “Retraites, dansavonden. Onze liefde voelde zo sterk, die wilde gelijk overvloeien en creëren.” Op een gegeven moment ontstaat bij de twee het verlangen naar een eigen plek, waar ze mensen kunnen ontvangen. Dirk-Jan: “Vanuit ons enthousiasme gingen we gelijk op Funda kijken, plekken bezoeken. Dat was het enige waar we nog mee bezig waren. Jij was in afstemming met Zoran ook oké om het huis te gaan verkopen. En toen kwam deze plek in Baexem op ons pad. We zagen eerst de locatie en we voelden gewoon: hier moeten we zijn.”

Toch hebben ze niet de financiële middelen om het huis te kopen. Dirk-Jan: “Jij wilde er eerst een huurconstructie van maken, maar ik voelde heel sterk: nee, we gaan het kopen, want er is genoeg geld in deze wereld. Ons stuk is dat wij creatief zijn, we hebben de energie, we hebben de tijd, de ruimte…” Chantal: “Het doorzettingsvermogen ook.” Dirk-Jan: “Dat stuk hebben wij en dat is genoeg. En dat geldstuk, dat is er ook en dat komt. Dus we hebben een bod gedaan, maar ook tegen de eigenaar gezegd: dit is onze financiële situatie. We zijn allebei startende ondernemers, dus we gaan niet met een bank praten, dat is geen optie. Het moet vanuit een investeerder komen en we kennen die nu nog niet, maar we gaan ervoor. Het gaat zeker goed komen. Toen is ons bod geaccepteerd en hadden we zes weken de tijd om het rond te krijgen.”

Overtuigingen

Uiteindelijk vinden ze inderdaad een investeerder en kunnen ze hun droom voor een ‘bewustzijnscentrum’ realiseren. Maar wat houdt dat precies in? Chantal: “In jip-en-janneke-taal zou ik zeggen: We hebben allemaal overtuigingen door wat onze ouders of leraren of andere volwassen om ons heen tegen ons hebben gezegd. Ik ben niet goed genoeg, ik moet goed zijn in die sport, want dan doe ik ertoe – dat soort overtuigingen hebben we allemaal. We hebben bepaalde trauma’s en oude pijnen die we met ons meedragen en waardoor we patronen opbouwen. Maar dat zijn we allemaal niet.

Als we ons ervan bewust worden: ik handel nu vanuit een overtuiging of oude pijn, dan kun je er ook voor kiezen om het anders te doen. Stapje voor stapje wordt zo je bewustzijn verruimd. En dat is echt de sleutel tot verandering, en daarmee ook tot geluk en vrijheid. In mijn eigen gezin en familie, konden we niet altijd in liefde en harmonie met elkaar omgaan. Dat was best wel een groot gemis. Daarom wil ik dat nu juist brengen. Ruzie ken ik bijvoorbeeld niet meer tussen ons. DJ en ik weten: als ik echt dusdanig geraakt of getriggerd word, dan heb ik gewoon even naar binnen te keren, een stap terug te nemen.”

Elke dag gelukkiger

Ze praten beide met veel enthousiasme over hun visie op het leven. Dirk-Jan: “Ik kan wel zeggen: ik voel me iedere dag gelukkiger, gewoon consistent, al hele lange tijd. Het leven is zo rijk en dat is wat we mogen zien en ontdekken. Ook in elkaar, in simpele dingen. Hoe mooi wij zijn als mens. Hele simpele trekjes van ons of haren of ogen. Je ogen worden iedere dag mooier. Als je echt zo verliefd wordt op het leven, dan kun je niks anders meer doen dan gaan schenken en dankbaar zijn en open voor elkaar staan.”

Toch ging dat niet altijd vanzelf. Dirk-Jan: “Ik had veel last van onzekerheid vroeger. Ik was heel klein, had een hoog stemmetje. Vanuit die onzekerheid ging ik me aanpassen en dingen doen om geaccepteerd te worden en erbij te horen. Uiteindelijk ben ik me daar steeds meer bewust van geworden. Een grote shift kwam toen ik voor vier maanden naar Nepal ging, toen ik 21 was. Dat was een heel belangrijk moment, vanaf toen ben ik stap voor stap dingen gaan veranderen in mijn leven.

Nu gaat het er voor mij om dat ik mijn hart kan volgen en dat ik alles wat ik doe met heel mijn hart kan doen. Dat vind ik gewoon het leukste én ik zie dat dat de grootste positieve invloed heeft op de wereld om me heen. Zo is het bedoeld, zo voelt dat voor mij.” Hij kijkt naar Chantal. “En dat deed jij ook al volledig in jouw leven. Jij was gewoon helemaal je hart aan het volgen. Dus toen wij samen kwamen, konden wij dat in één keer met z’n tweeën gaan doen. Toen werd het eigenlijk nog leuker.”

Bang voor de reacties die gaan komen op het programma, zijn ze allebei niet. “Dat hebben we nu ook al”, legt Chantal uit. “Mensen hebben toch wel een mening, daar zal ik me op geen enkele wijze door laten beïnvloeden. Het is juist ook waarom we doen wat we doen: omdat die oordelen uiteindelijk de oorlog maken. Onze missie is om in meer liefde en harmonie te kunnen leven.”

Dromen

Tot slot is er nog leuk nieuws: ze zijn in verwachting van een kindje. In maart 2025 is Chantal uitgerekend. “Het gaat heel goed!” vertelt ze met een grote glimlach. Ze dromen van “een heel gezond, blij kindje en een hele blije familie”, aldus Dirk-Jan. Maar dat is niet hun enige droom. Chantal: “Ik zie allemaal verschillende huisjes voor me, op ons land. Van wat luxer tot heel basic, zodat mensen met verschillende behoeftes bij ons kunnen zijn. Omdat het gewoon zo fijn is om te zijn.”

Benieuwd naar meer van Dirk-Jan en Chantal? Waar doen ze het van? is vanaf vrijdag 6 september wekelijks te zien om 22.00 uur bij de EO op NPO 1.

Beeld: Bram Berkien