'Dienen heeft een zweem van on­der­da­nig­heid. Dat is jammer'

“Wat leuk dat je erbij bent!”
“Ja, dat vind ik ook. Mijn man kon wel even op de kinderen passen.”
“Ach, wat heb je ook een dienstbare man!”
Ik fronste mijn wenkbrauwen; hoor ik dat nu echt? De man die er zeker voor 50 procent aan heeft bijgedragen dat dit echtpaar kinderen heeft gekregen, heeft de dienstbare taak van oppas aangenomen voor een avond? En wie heeft dan de rest van de tijd dienst?

Dienen is zoveel meer

Het thema van de Eva die vandaag of morgen op de mat valt is dienen. In de volksmond een woord dat een zweem van onderdanigheid en bescheidenheid heeft. En dat is jammer. Want dienen is zoveel meer. Het gaat ook over je plek innemen, leiderschap tonen, jezelf activeren. Als vrouw merk ik dat ik snel een stapje terugdoe, mij bescheiden opstel en een overwinning opdraag aan het team. Maar wat is mijn motivatie om dit te doen?

Krachtige vrouwelijke leiders

Dienen gaat over krachtige vrouwelijke leiders die hun plek innemen. En die juist vanaf die plek hun land of organisatie dienen met de kwaliteiten die zij gekregen hebben. Reken maar dat deze positie hun niet in de schoot is geworpen; het is hard werken geweest. En dat harde werken van vrouwen is voor veel mensen toch een beetje verdacht.

Toen de kinderen klein waren, was ik veel thuis en werkte parttime. Daar lag de overtuiging aan ten grondslag dat mijn kinderen mij als moeder nodig hadden. Mijn moeder was er immers ook altijd, met thee en een koekje. Maar ten diepste vond ik het vreselijk: dag in dag uit naar de eendjes, koekjes bakken, koffiedrinken met andere moeders. Om over de balans met het werk maar niet te spreken.

Door de jaren heen ben ik tot de overtuiging gekomen dat ik de beste moeder ben als ik mijzelf ben. Als ik dingen doe waar ik goed in ben, kan ik er ook voor de ander zijn. Dan is er genoeg voor iedereen. Ja, vroeger stond de thee klaar met een koekje erbij, maar geregeld zat mijn moeder in een kledingrush achter de naaimachine. Ik verdenk haar ervan dat de energie die ze daarvan kreeg, er ook voor zorgde dat zij dag in dag uit voor ons kon zorgen. Laat ik duidelijk zijn, er is niks mis om jezelf weg te cijferen of te zorgen voor een ander. Wel geloof ik dat je daarin een keuze hebt. Stel je jezelf de vraag: van wie moet ik dit? Of: wil ik dit?

Van elkaar leren

In Eva 7 kijken we binnen bij Joliene, die een B&B runt in hartje Rotterdam. Ze zet haar energie en gaven in door gastvrij te zijn, maar tegelijkertijd twijfelt ze of ze wel moeder wil worden. Voor veel vrouwen en moeders zal het misschien een ander perspectief op het leven geven. Hoe mooi is dat! Wanneer we van elkaar leren, ons verwonderen over hoe bijzonder en verschillend God ons geschapen heeft, gaan goed en fout wegvallen. En waar oordelen wegvallen, ontstaat ruimte, en daar kun je licht leven.