Diederik over Gods liefde: ‘Hij houdt van wie je bent, in jouw kern’

Het begin van zijn geloof

Diederik groeide op in een gelovig gezin, maar voelde zich nooit echt thuis in de kerk. “Ik heb altijd gedacht: dit is God niet voor mij. Ik was ook altijd de enige christen in mijn omgeving,” vertelt hij. Het gevoel van ergens buiten vallen maakte het lastig voor Diederik om te ontdekken waar hij bij hoorde. “In de kerk vonden ze mij denk ik te werelds, en in de klas was ik altijd díé christen.”

Pas tijdens een avond bij de EO Praiseband in Andijk besloot Diederik zijn hart aan Jezus te geven. “Ik was twaalf en voelde in mijn hart: ik mag mijn leven aan Jezus geven. Toen was het zo duidelijk voor mij. Ik dacht: hier hoef ik de rest van mijn leven niet meer over te twijfelen.”

Evangeliseren tijdens het werk

Lange diensten, vooral ’s nachts, boden ruimte voor diepgaande gesprekken met collega’s. “Je zit samen in de auto, je kantoor voor de nacht, en tussen de meldingen door praat je echt van hart tot hart.”

Niet alleen in gesprekken met collega’s, maar ook in contact met arrestanten probeerde hij iets van zijn geloof uit te stralen. “Omdat wij vanuit een hemels perspectief mogen kijken, kwam dit in mijn werk ook naar voren. Mensen bleef ik als mensen zien. Wat je hebt gedaan keur ik af, maar wie je bent is iets anders. Dan moesten ze mee, maar later probeerde ik altijd te levelen. Waarom doe je dit of waarom maak je deze keuze?” Diederik vertelt dat hij heel veel respect heeft voor de mensen die het werk volhouden zonder God. “Ik kon al die heftigheid in Gods handen leggen en was altijd heel dankbaar dat ik daarvoor kon bidden.”

Soms is het planten van een zaadje al genoeg. Zo herinnert Diederik zich een jongen in de cel waarbij hij sterk voelde dat er meer speelde dan alleen psychische problemen. “Het leek een geestelijke strijd. Ik heb stiekem voor die jongen gebeden in de cellengang.” Een half jaar later ontmoette hij diezelfde jongen onverwachts in het publiek van een jeugdkerk. “Hij kwam naar me toe en zei: ‘Jij bent die agent, jij hebt mij toen geholpen!’ Dat is de Heer.”

'Niets is wat het lijkt'

In juli bracht Diederik zijn openhartige boek ‘Niets is wat het lijkt’ uit, waarin hij zijn tijd bij de politie beschrijft. Ook bij dit proces voelde hij Gods aanwezigheid. “Dit was allemaal met de hulp van God. Ik heb niet eens een uitgeverij gezocht; het kwam naar mij toe. Dat is echt bizar.”

Het boek stond acht weken in de top 60 van bestverkochte boeken in Nederland. “Nu mag ik op allemaal mooie plekken komen om Gods licht te laten schijnen!” vertelt Diederik enthousiast.

De boodschap is eenvoudig

In de huidige cultuur is het makkelijk om jezelf te verliezen in prestatiedruk, zelfs op gebieden die juist ontspanning zouden moeten bieden, zoals gezin, sport of creativiteit. Maar volgens Diederik draait het niet om wat je doet, maar om wie je bent. “God houdt van wie je bent, in jouw kern.”

Voor iedereen die zich leeg of alleen voelt, wijst hij naar Jezus. “Jezus kan het gat in je hart vullen en je laten voelen dat je genoeg bent. Het kleine kind in mij wil gewoon bij Jezus op schoot zitten, en dat leeft in ons allemaal.” Zijn boodschap is eenvoudig, maar krachtig: “Het enige wat wij hoeven te doen is onze armen en hart openen en zeggen: kom maar.”