Deze moeders gaan voor goud op de Olympische Spelen

De Olympische Spelen moesten van ver komen als het gaat om gendergelijkheid. Tijdens het allereerste evenement, in 1896 in Athene, was deelname voor vrouwen niet toegestaan. Ruim een eeuw geleden, toen de Spelen in het jaar 1900 óók in Parijs plaatsvonden, was slechts 2,2 procent van de Olympische sporters vrouw. Zij waren welkom bij maar vijf disciplines: tennis, zeilen, golfen, paardrijden en croquet. Hoe anders is dat nu, bij de ‘meest gendergelijke Spelen ooit’. Met 51 procent mannelijke en 49 procent vrouwelijke sporters is de man-vrouwverhouding zo goed als gelijk. Daar hebben veel vrouwen voor moeten vechten.

Wie nóg meer uitdagingen tegenkomen op de weg naar de Spelen zijn moeders. Naast dat een zwangerschap en bevalling een flinke tol kunnen eisen op je lichaam, en dus je sportprestaties, komt ook nog altijd een groot deel van de zorgtaken op hun bordje. En dan hebben we het nog niet eens over het regelen van zaken als kolven vanuit het Olympisch Dorp. Toch doen er dit jaar opvallend veel moeders mee, waarvan een deel ook nog eens uitzonderlijk goed presteert. Hieronder zetten we er een aantal op een rijtje.

Vlaggendraagsters

De Nederlandse vrouwen doen het van oudsher goed op de Spelen. In 1948 schreef atlete Fanny Blankers-Koen geschiedenis door vier keer goud te winnen. Ze was toen dertig jaar en moeder van twee kinderen. Haar deelname leverde haar veel kritiek op van tijdgenoten, haar plek zou ‘thuis bij de kinderen’ zijn, maar na haar grootse succes werd ze internationaal bekend als ‘The Flying Housewife’.

Een paar decennia later had schaatsster Atje Keulen-Deelstra de eer om als eerste vrouw de Nederlandse vlag te dragen bij de Olympische Winterspelen in Sapporo. De moeder van drie wist hier één zilveren en twee bronzen medailles binnen te slepen. Haar dochter Boukje trad later in haar moeders voetsporen en deed mee aan nationale langebaanwedstrijden.

Dit jaar heeft Nederland voor de Zomerspelen voor het eerst óók een vlaggendraagster die moeder is, handbalster Lois Abbingh. Twee jaar geleden werd haar zoontje Lev geboren. “Het zou mooi zijn als het steeds normaler wordt dat topsporters ook tijdens hun carrière voor kinderen kunnen kiezen,” zegt Abbingh in een interview met Trouw.

Oranje moeders

Abbingh is niet de enige moeder in ‘team Oranje’ dit jaar. Atlete Tasa Jiya, sinds 2018 moeder van dochter Amáru, sleepte brons binnen op de vier keer honderd meter. Ze werkt naast haar carrière als topatlete ook als trainster bij Mom in Balance, een organisatie die workouts aanbiedt die specifiek gericht zijn op moeders.

Tafeltennisster Britt Eerland beviel vorig jaar van Zaya. Vier maanden nadat haar dochter geboren werd, begon ze weer met trainen, met het oog op de Spelen van dit jaar. Daarbij kreeg ze hulp van andere topsportende moeders, namelijk judoka Kim Polling en schoonspringer Inge Jansen, vertelde ze aan het AD.

Ook wielrenster Ellen van Dijk werd vorig jaar moeder, van zoon Faas. Na een verlof van achttien maanden begon ze vol enthousiasme weer aan wedstrijdrijden. Deze lente kreeg ze echter naast het combineren van de topsport en het moederschap een extra uitdaging: ze liep een enkelblessure op tijdens een training. Het hield haar niet tegen om na een periode van rust toch deel te nemen aan de Spelen.

De meest succesvolle zeilster ooit op de Olympische Spelen, Marit Bouwmeester, sleepte dit jaar twee gouden medailles binnen. Onlangs deed ze in een interview met Trouw een boekje open over wat er komt kijken bij het ouderschap als topsporter. Haar dochter Jessie is inmiddels twee jaar, en het is nu moeilijker om haar thuis achter te laten dan toen ze een baby was, vertelt ze. “Af en toe rent ze met haar schoentjes in de hand achter me aan: ‘Mama, ik ga met je mee’.”

Internationaal

Ook uit andere landen zijn moeders dit jaar, meer dan andere jaren, vertegenwoordigd bij het grootste sportevenement ter wereld. De Franse judoka Clarisse Agbégnénou liet dat vol trots zien tijdens het in ontvangst nemen van haar bronzen medaille: dat deed ze met babydochter Athéna op haar arm.

Rugbyster Ashleigh Orchard-Baxter kreeg in 2018 een contract aangeboden in het Ierse vrouwenteam. Diezelfde avond ontdekte ze dat ze zwanger was, en moest ze haar plekje bij haar team opgeven. Mede dankzij de steun van haar teamgenoten en management is ze nu, vier jaar later, op de Spelen mét haar dochter Arabella.

Nieuw-Zeelanders Lucy Spoors en Brooke Francis roeiden samen naar een gouden medaille. In 2022 bevielen ze een aantal maanden na elkaar. Hun landgenoot Helen Glover, moeder van drie, won een zilveren medaille. De vrouwen sleepten elkaar door een pittige terugkeer met korte nachten heen door kinderliedjes te zingen tijdens hun trainingen.

Tijdens de volgende Spelen mogen we misschien nog een naam aan het lijstje toevoegen. Egyptische schermster Nada Hafez maakte nadat ze in de kwartfinales werd verslagen bekend dat ze zeven maanden zwanger is. “Mijn baby en ik kregen de nodige uitdagingen voor de kiezen, zowel mentaal als fysiek. De achtbaan van een zwangerschap op zichzelf is al zwaar, en het gevecht om mijn leven en het sporten te combineren was al helemaal pittig, maar het was het waard”, schrijft ze bij haar zwangerschapsaankondiging op Instagram.

Kinderkamer

Er wordt dit jaar ook voor het eerst meer rekening gehouden met Olympische moeders, door een kinderopvang. In de door Pampers gesponsorde ruimte is onder andere plaats gemaakt om te spelen en om borstvoeding te geven. Het is een idee uit de koker van de Amerikaanse Allyson Felix, die tijdens haar carrière als sprintster zeven keer Olympisch kampioen werd én twee kinderen kreeg. “Het is een cultuurverandering,” deelt Felix. “Dit laat zien dat het moederschap geen eindpunt is. Als je ervoor kiest om tijdens je carrière moeder te worden, kun je nog steeds geweldige prestaties neerzetten.”