'De vrouw van de diplomaat mag natuurlijk niet helpen'

De twee klussen die al sinds september op de planning staan, zijn nog steeds niet af. Horacio, Jorges vaste aannemer, is altijd te druk met grote projecten. Daarom appt Jorge een paar keer per week om excuses aan te bieden dat het zo lang duurt en hij eindigt steevast met de zin dat ik dag en nacht mag aankloppen, waarvoor dan ook. Ik app altijd terug dat ik het niet erg vind en dat ik heel blij ben met zijn hulp. Mijn motto is: gewoon vriendelijk blijven en altijd koffie aanbieden, dan komt die klus vanzelf een keer af.

Het afdekzeil voor het zwembad, dat speciaal op maat gemaakt moest worden, raakte kwijt tijdens het transport, en de levertijd op het hek rondom het zwembad was een paar maanden. Toen de materialen er eindelijk waren, wilde Horacio eerst alles nameten en bedenken hoe hij de installatie zou aanpakken. Daarna moest hij schroeven bestellen, vervolgens de bouten en een week later moesten er ook nog geleiders voor het zeil komen. Het zeil heeft een maand los op het zwembad gelegen en waaide meerdere keren weg. Natuurlijk precies op de momenten dat Machiel op reis was en het mij in mijn eentje niet lukte het zeil weer op z’n plaats te krijgen. Dan stuurde ik Jorge, die een paar huizen verderop woont, een appje. Hij kwam altijd meteen, meestal vergezeld door zijn zoon, die net als zijn vader heel netjes en voorkomend is. Zoals dat hoort, begroetten ze mij met een zoen, waarna ik naar binnen werd gebonjourd. Want de vrouw van de diplomaat mag natuurlijk niet helpen.

Afgelopen zondagochtend stonden Jorge en Horacio ineens op de stoep om alle klussen af te maken. Ik was niet naar de kerk gegaan omdat Simon ziek was, dus ik bood direct koffie aan. Maar daar hadden ze geen zin in. Wel waren ze bezorgd dat ik kou zou vatten, iets zou tillen of in het zwembad zou vallen, dus ik ging maar snel weer naar binnen. Toen Machiel later thuiskwam en ook hij vroeg of ze koffie wilden drinken, antwoordden ze dat ze liever bier wilden. Ik was verbaasd. Bier? Terwijl het nog ochtend was, het regende en koud was? Ik kon het me niet voorstellen, maar vooruit, wie weet kwam het dan vandaag wel af.

Toen Machiel vertelde dat het hem opvalt dat hij ook nooit koffie aangeboden krijgt, knikte onze huisbaas. Hij is manager van een groot internationaal postorderbedrijf en drinkt zelf de laatste tijd ook meer bier dan koffie, zegt hij.

Ondanks het bier is zondagavond het werk nog niet af. Als we de week erna op reis zijn, krijg ik ineens een appje van Jorge: hij gaat met Horacio klussen. Later die dag krijg ik foto’s. Het hek staat – nu kan Simon eindelijk buiten spelen – en het zeil is bevestigd. Via de app bedank ik Jorge uitvoerig en ik bied mijn excuses aan dat ik geen koffie voor hem kon zetten. “Nee,” stuurt Jorge terug, “jullie bedankt voor het huren van het huis. En wat er ook is, je mag me altijd bellen, dag en nacht.”