‘Dat mijn lichaam dit had doorstaan, was fysiek niet mogelijk’

Willem doet op dat moment ontwikkelingswerk voor de Europese commissie. Voor zijn werk is hij in die periode zo’n honderd dagen per jaar in het buitenland. ‘’Op de laatste avond in Roemenië werd ik gebeld. Een aantal jonge mensen die ik coachte, hadden ook een protestband. Die avond zouden ze optreden en ze vroegen of ik kwam. Ik ben in de taxi gestapt en zo kwam ik terecht bij een grote, industriële hal met in het midden een poppodium waar de band optrad’’, vertelt Willem. 

Vreselijk mis

Aan het einde van het concert gaat het opeens vreselijk mis. ‘’De show eindigde met stagevuurwerk en dat sloeg tegen een pilaar. Er ging direct een steekvlam omhoog, want de pilaar was blijkbaar van heel brandbaar materiaal gemaakt.’’ Het kleine vlammetje gaat binnen tien seconden over op een groot vuur. ‘’Ik zette een stap of tien naar de deur en ondertussen kwam ook het plafond voor een deel naar beneden vallen en waren er meerdere explosies.’’ Vierhonderd man moest op dat moment door een deur van twee bij twee naar buiten. ‘’En ook de nooduitgang was geblokkeerd, dus mensen van achterin kwamen terug naar voren gerend. Iedereen buitelde over elkaar heen en drukte elkaar door de deur heen.’’ Willem wordt zo ongeveer geplet en valt door de deur. Omdat er ruimte ontstaat, omdat mensen over elkaar heen vallen, struikelt hij. ‘’En dat was uiteindelijk maar goed ook, want meteen daarna kwam er van achteren een enorme explosie. Die vuurbal wierp iedereen tegen de vlakte, maar ik viel al, dus deze heeft geen grip op mij gehad’’, beschrijft Willem.

‘Is mijn leven nu over?’

Hij heeft wel meteen door dat hij niet meer op kan staan. ‘’Ik heb even gedacht: is dit het nu? Is mijn leven nu over?’’ Maar Willem herpakt zich en drukt zijn ellenbogen tegen zijn lichaam aan om zijn borstkat stevig te houden. ‘’Ook probeerde ik mijn nek en hoofd te beschermen. Er liepen constant mensen over mij heen.’’ Op een gegeven moment komen er ook vlammen tussen de mensen door die op de grond liggen. ‘’Ik kreeg ook wel door dat de mensen om mij heen stikten of verbrandden. En ook doodgingen…’’, zegt Willem verdrietig. ‘’Maar hoe zou ik nou aan de vlammen kunnen ontkomen?’’ Willem wilde de lucht niet inademen, want dan zouden zijn longen stukgaan. Met zijn vingers voelt hij naast zijn hoofd en vindt hij een gloeiendhete stalen asbak. ‘’Die heb ik voor mijn mond geschoven. Dat verbrandde zijn gezicht wel, maar ik dacht dat is beter dan dat ik die vlammen inadem’’, vertelt hij. Toch komt het zover dat Willem niet meer kan ademen en hij merkt dat hij stikt. ‘’Mijn wereld werd kleiner en het lawaai verdween. Ik vertrok uit de omgeving en werd heel rustig. Ik vind het moeilijk te omschrijven, maar omdat moment heb ik een bepaalde beleving gehad dat ik alles in het leven ineens kon bevatten.’’ Hij krijgt niets meer mee van de vreselijke situatie waarin hij verkeert, maar opeens komt er weer wat zuurstof in zijn longen en ademt Willem weer. ‘’Ik kwam terug in die ellende en dat was een enorme shock.’’

Vanaf dat moment wacht Willem en ziet hij steeds meer mensen om zich heen sterven, tot er plotseling mensen uit de ruimte worden gedragen. ‘’Lijken werden één voor één weggeplukt en toen vonden ze mij…’’

Hoe het afloopt met Willem zie je in de nieuwste aflevering van ‘Wonder: verhalen van het onverklaarbare’ op ons EO-YouTubekanaal.