Daphne Deckers over haar jaren als fotomodel, haar liefde voor schrijven en het verlies van haar vader

Saamhorigheid

Daphne zingt als kind in met veel plezier het katholieke kerkkoor maar komt niet uit een gelovig nest. Ze beschouwt zichzelf niet als gelovig, toch is ze erg gecharmeerd van de rituelen in de kerk en de saamhorigheid die ze daar vindt.

#Metoo

Als tiener doet ze al ervaring op met presenteren voor televisie, ze volgt namelijk een opleidingstraject bij Club Veronica. In haar studietijd doet ze mee aan een fotomodellenwedstrijd. Het is het begin van haar carrière als fotomodel. Haar ouders zijn aanvankelijk helemaal niet enthousiast dat ze ‘meegaat met het circus’. Maar voor Daphne gaat er een wereld open en bovendien is er goed geld in te verdienen.

Ze is model in een tijd dat het begrip #metoo nog niet bestaat. Ze maakt nogal eens wat mee op het gebied van grensoverschrijdend gedrag, maar kan gelukkig goed voor zichzelf opkomen. Ze laat bijvoorbeeld van zich horen wanneer ze merkt dat er een camera aanstaat in een ruimte waar zij en collegamodellen zich moeten omkleden.

Schrijven

Daphne gaat later presenteren en acteren. Maar haar grootste liefde is al van jongs af aan schrijven. Eigenlijk zijn dingen als acteren en presenteren meer een kers op de taart. Het schrijven is de taart zelf. Haar boeken over moederschap  - De geboorte van een Moeder en De geboorte van een gezin- worden een groot succes.

Inmiddels heeft ze 24 boeken op haar naam staan. Haar meest recente boek is Uitwaaien uit dat als ondertitel ‘Geluk dicht bij huis’ heeft. Door corona kunnen we geen grote reizen maken en moeten we onszelf dichtbij huis vermaken. Het heeft haar doen beseffen hoe mooi haar eigen thuisland eigenlijk is. 

Vader

In 2018 overlijdt Daphnes vader aan de gevolgen van dementie. Ze vertelt hoe pijnlijk ze het vond om te zien hoe haar vader achteruitging als gevolg van deze aandoening. Het verlies van haar vader doet haar beseffen hoe eindig het leven is. “Het leven is een soort worst”, vertelt ze. “In het begin snijd je heel dikke plakken. Je denk het kan niet op. Maar op een gegevens moment denk je; ho even. Je gaat steeds dunnere plakjes snijden naarmate je richting het einde komt.”

Beeld: Yvette Kulkens

Beluister de aflevering van Levensbepalend

• Over de podcast Levensbepalend

Lees ook: Nieuw boek 'Je hoeft het niet alleen te doen' voor en door kinderen met gescheiden ouders