Dankzij psy­chi­a­tri­sche hulphond Nalu kiest Annemarie weer voor het leven

Annemarie’s enthousiasme is duidelijk merkbaar als ze het over hond Nalu heeft. Hoewel het pittig is om een puppy op te voeden, zou ze het niet anders willen. “We vertrouwen elkaar en er is onvoorwaardelijke liefde tussen ons. Ik zie Nalu echt als mijn held en ze is precies op het juiste moment in mijn leven gekomen.”

Een team met de hond

Door de komst van Nalu heeft Annemarie een doel in haar leven. Dat is nu vooral om Nalu op te leiden tot volleerd hulphond en samen een team te vormen. Hoe beter ze op elkaar afgestemd zijn, hoe beter Nalu Annemarie kan helpen.

Dat Annemarie een hulphond nodig heeft, heeft verschillende redenen. Ze staat al sinds haar twaalfde onder behandeling van verschillende hulpverleners. Ze vertelt hierover: “Ik ben van nature een hoogsensitief meisje. Dit in combinatie met een onveilige thuissituatie zorgde ervoor dat ik PTSS kreeg. Van daaruit werd de problematiek alleen maar complexer. Ik heb last van persoonlijkheidsstoornissen en een angststoornis. Ik heb een geschiedenis van depressie, zelfbeschadiging en suïcidaliteit. Nalu helpt me, omdat ik door haar in het hier en nu moet leven. Ik moet voor haar zorgen en ik moet naar buiten. Dat is heel goed voor mij.”

Annemarie’s mentale problemen geven ook lichamelijke klachten. Een conversiestoornis en aanvallen die op epilepsie lijken. Beiden zijn een reactie van haar lichaam op veel spanning. Tijdens zo’n aanval verlammen Annemaries benen tijdelijk of heeft ze moeite met spraak.

Getraind om aanvallen te herkennen

Nalu wordt getraind om deze aanvallen te herkennen en Annemarie te waarschuwen, zodat ze naar een veilige plek kan gaan. Annemarie vertelt trots dat Nalu dat al heel goed doet: “Ondanks dat ze er nog niet voor getraind is helpt ze me al wel in dit soort momenten. Ze komt bij mijn gezicht liggen, hapt zachtjes in mijn hand en likt mijn gezicht. Ze staart me aan en als ik niet reageer, dan blaft ze. Het lijkt alsof ze tegen me zegt: ‘Annemarie, je spanning loopt op, je moet nu handelen.’ Nalu zorgt ervoor dat ik een soort basisveiligheid heb die ik niet eerder kende. En dat is heel belangrijk, want dat alleen al zorgt voor minder aanvallen.”

Psychiatrische hulphond

Voor Annemarie is hulphond Nalu een laatste redmiddel. Na talloze therapieën en opnamen bleef resultaat uit en werd Annemarie’s wereld steeds donkerder. Haar situatie werd in de loop van de jaren zo complex dat ze veel werd afgewezen voor therapie. Totdat er iemand op haar pad kwam die haar op het idee van een psychiatrische hulphond bracht. “Op het moment dat ik niet meer in aanmerking kwam voor therapie raakte mijn hoop wel op. Ik probeerde op God te blijven vertrouwen, maar het knaagde aan me. Toen iemand me vroeg of een hulphond niet iets voor mij was ben ik naar God gegaan. ‘Ik voel me in de steek gelaten door u. Wat moet ik met mijn leven? Is dit iets voor mij?’ Het werd me heel duidelijk dat ik hier volledig voor moest gaan. De therapieën werken niet, dus dit is mijn enige optie. Voor mij is Nalu mijn laatste hoop op genezing.”

Drie jaar wachten

De komst van Nalu ging niet over een nacht ijs. In de beschermde woonvorm waar Annemarie tot voor kort woonde zijn honden niet toegestaan. Annemarie wilde zo graag, maar haar geduld werd flink beproefd. Na drie jaar wachten verhuisde ze onlangs naar een nieuwe locatie, waar ze wel een hond mag. Achteraf is Annemarie blij dat ze heeft moeten wachten. “Als ik erop terug kijk was ik er drie jaar geleden nog niet klaar voor om een pup op te voeden. Ik was nog niet volwassen genoeg en had de verantwoordelijkheid niet aangekund. Ik vind het zo mooi om terug te kijken en te zien dat God het hele proces erbij was. Zijn timing is perfect, dat zie ik elke keer opnieuw. Het is Gods leiding geweest dat Nalu op dit moment in mijn leven kwam, dat weet ik zeker.”

Nieuwe doelen

Annemarie durft langzaamaan weer na te denken over haar toekomst. Deelnemen aan de maatschappij is voor haar een grote wens. “Ik ben daar nooit echt deel van geweest en dat is heel pijnlijk. Ik was weggestopt, had geen contacten, kwam vrijwel nooit buiten. Voor mijn gevoel was ik niemand. Sinds Nalu er is heb ik contacten met leeftijdsgenoten en kom ik weer buiten. Uiteindelijk wil ik graag werken met problematische asielhonden. Ze helpen hun angsten te overwinnen en te re-integreren.”

Naast haar droom om met honden te werken wil Annemarie graag anderen in dezelfde situatie bemoedigen. Ze vertelt: “Ik wil heel graag als ervaringsdeskundige iets voor een ander betekenen. Mensen laten zien dat het oké is als je je niet goed voelt en als je het moeilijk hebt. Ze vertellen dat we een God van herstel hebben. Ik denk dat voor mij volledige genezing niet meer gaat gebeuren, maar ik denk wel dat een draagbaar leven mogelijk is. En dat is ook goed, want ik geloof dat dit mijn weg is. Juist dat stukje dat niet helemaal hersteld kan worden, kan ik gebruiken om te getuigen en anderen te helpen."

Hondentraining in gevaar

Voordat Annemarie kan werken aan deze ambities is het eerste doel de opleiding van Nalu tot hulphond af te ronden. Aan het einde van de training moet de hond Annemarie kunnen waarschuwen bij paniek, lichamelijke aanvallen, de neiging tot zelfbeschadiging en herbelevingen.

Nalu is al gestart met de hondentraining, maar het vervolg van de opleiding loopt gevaar. De kosten zijn namelijk fiks: €10.000,-. Voor Annemarie is het niet haalbaar om dit zelf op te brengen. Ze is daarom een crowdfundingsactie gestart.

Wil je Annemarie helpen? Hier vind je meer informatie