Damaris' dochter leek niet le­vens­vat­baar, maar werd gezond geboren

"Het begon al gelijk heel gek", vertelt Damaris. Nadat zij en haar man David jarenlang proberen zwanger te worden, verliest ze wekenlang bloed. "Ik heb toch maar even getest en bleek een paar weken zwanger te zijn. We waren superblij, maar ook een beetje overrompeld."

Wanneer het stel voor een echo naar het ziekenhuis gaat, begint het bloeden opnieuw. "De arts zei: 'Dit ziet er niet goed uit. Ik denk dat het dit weekend uitdraait op een miskraam.’ Die verdrietige boodschap maakt diepe indruk: "We reden naar huis en konden alleen maar huilen."

Damaris besluit om voor het kindje te bidden. "Ik heb gevraagd of God dit kindje wilde redden, maar ook of Hij het wilde terugnemen als er iets niet goed zou zijn."

• Ontdek Damaris’ verhaal op YouTube

Een bijzondere droom

Diezelfde nacht krijgt ze een heel bijzondere droom. "Ik zag niks, maar hoorde alleen een stem. Ik wist intuïtief dat dat de stem van God was. Hij zei: 'Je moet me vertrouwen en je mag je kindje Isa noemen; God is mijn redding'.

• Ik hoorde in een droom: ‘Je mag je kindje Isa noemen’

  Ik hoorde in een droom: ‘Je mag je kindje Isa noemen’

'Wat was dit?', dacht ik de volgende ochtend. Ik ben gelovig, maar totaal niet spiritueel. Ik ben een heel rationeel mens. 'Hoe moet ik dit nou interpreteren', vroeg ik mij af. Ik sprak er met mijn man over. We besloten af te wachten. Hoewel God heel duidelijk over een meisje sprak, was het geslacht op dat moment nog niet bekend. En de naam Isa had eigenlijk nooit op ons lijstje gestaan. De naam betekent 'Jezus' in het Arabisch. Wauw! Dat raakte mij."

Reden tot zorg

Na de droom voelt Damaris veel rust. Omdat sinds dat moment ook het bloeden was gestopt, belt ze het ziekenhuis voor een nieuwe echo. Die ziet er goed uit. Toch blijkt er al snel weer reden tot zorg. "Toen we een paar weken later bij de verloskundige kwamen, viel het meteen op dat er iets niet goed was. Je hoeft geen medicus te zijn om te zien dat de grote bal die in het lichaampje zat daar niet thuishoorde."

'Met zo’n scenario houd je geen rekening'

De bal lijkt een vergrote blaas; een teken van een ernstige chromosoomafwijking. "Het was zodanig ernstig, dat het kindje niet levensvatbaar zou zijn. Met zo'n scenario houd je geen rekening… We werden direct doorverwezen naar het ziekenhuis voor uitgebreider onderzoek."

In het ziekenhuis blijft de medicus lang stil. "Je hoopt op zo’n moment dat ze zegt: 'Dit ziet er goed uit; het valt allemaal wel mee'. Maar haar letterlijke woorden waren: 'Het is nog erger dan ik dacht'", vertelt Damaris zichtbaar geëmotioneerd. "Dan stort je wereld echt in."

Zwangerschap afbreken?

"Naast de bal in het lichaampje (een mogelijke 'megablaas'), had het kindje geen neusbotje en was er iets niet goed met het hoofdje. Allemaal markers voor een ernstige chromosoomafwijking. Ze stelde voor om over een paar weken nog een keer te kijken en raadde ons aan om ook na te denken over het afbreken van de zwangerschap."

Een lastig proces volgt. "We zijn allebei gelovig. Abortus is niet iets waar je over nadenkt. Tegelijkertijd wordt het zo concreet dat je er juist wél over gaat nadenken. Ik heb heel veel gehuild en veel nagedacht. Hoe gaat het leven eruitzien als het echt mis is?" Hoewel Damaris steeds meer uitgaat van het negatieve scenario, houdt haar man hoop. Misschien kan het nog goedkomen!

'Je moet Mij vertrouwen'

"In die periode dacht ik regelmatig terug aan de droom", vertelt Damaris. "Wat was dat voor droom als ik nu dit op m’n bordje krijg? Lekker dan! Eerst krijg ik zo’n hoopvol bericht en lijkt alles goed te zijn. En dan krijg ik iets dat nog vele malen erger is… Het voelde echt als een beproeving. Ik ben boos geweest en zat vol vragen. Tegelijkertijd dacht ik: 'Bij God is alles mogelijk en Hij heeft mij gezegd dat het goedkomt'."

'Ik ben ineens zo hoopvol'

Drie onzekere weken volgen. In die spannende periode delen Damaris en David het nieuws over de zwangerschap met hun nabije omgeving. "Als je mensen vertelt dat je zwanger bent, moet dat iets leuks zijn. Dat was het in ons geval niet."

Maar eenmaal onderweg naar de nieuwe echo zei mijn man: 'Ik ben ineens zo hoopvol'. Terwijl ik dacht: 'Ik hoop zo dat het kindje niet meer leeft. Dat God het al heeft laten gaan, zodat ik niet zelf die keuze hoef te maken'."

De echo geeft al snel meer duidelijkheid. De bal zat er nog steeds, maar er was vooral goed nieuws: het kindje leeft en - in tegenstelling tot de vorige echo - was er nu wél een neusbotje zichtbaar. Ook het hoofdje zag er goed uit. Hoewel er voor de bal verder onderzoek nodig was, kregen ze geweldig nieuws: er was geen sprake van een chromosoomafwijking. "Dat was zo’n bijzonder moment", blikt Damaris terug. "We konden de ergste scenario’s wegstrepen. Dat was het beste nieuws van de dag, van de week, van het jaar!"

Een dochter!

Enkele weken later – bij de twintig weken echo – wordt het kindje in Damaris' buik van top tot teen nagekeken. Het onvoorstelbare was gebeurd: "De bal was weg. Er was niks geks meer te zien. Het was helemaal gezond. Alles waar we ons zorgen over maakten, was weg."

En dat niet alleen: tijdens de echo wordt duidelijk dat Damaris en David een meisje verwachten. "Het kan niet anders dan dat God dit zo heeft willen duidelijk maken", verwijst Damaris naar de droom die ze eerder had. "We keken elkaar aan en zeiden: 'Isa!'."

'God doet wonderen'

Door deze wonderlijke gebeurtenissen leerde Damaris meer en meer op God vertrouwen. "God voelde voor mij altijd best ver weg, maar nu weet ik dat Hij er is. Dat Hij bestaat, wonderen doet en echt betrokken wil zijn bij je. Juist op momenten dat je het zo nodig hebt."

• Kijk nu op YouTube