Daisy en Jeroen verruilden hun stressvolle bestaan voor de rust van Zweden

“Ik werkte bij een detacheringsbureau en mijn man was verzekeringsspecialist bij de gemeente”, vertelt Daisy (35). “We hadden een stressvol bestaan, waarin we de lat hoog hadden gelegd. Er moest van alles, en tijd voor ontspanning was er nauwelijks. Dat wilden we onze kinderen (9, 6 en 3 jaar) niet meegegeven. We willen hen leren dat geld niet belangrijk is en dat het geluk juist zit in de kleine dingen. Eind 2022 besloten we alle schepen in Nederland achter ons te verbranden en zijn we met onze drie kinderen in onze camper richting het zonnige zuiden vertrokken.”

Van Spanje naar Zweden

De natuur van Spanje spreekt het stel erg aan, maar de hitte niet. “In de winter was het nog wel leuk met temperaturen rond de dertig graden, maar ik hield mijn hart vast voor de zomermaanden, wanneer de temperatuur tot ver boven de veertig graden zou stijgen.” Ze besluiten af te reizen naar het noorden. “Het plan was door Scandinavië te trekken, te beginnen met Zweden en daarna door te reizen naar Finland, om vervolgens via Noorwegen naar Nederland te reizen, waar we de schoolboeken van de kinderen zouden inleveren – we geven thuisonderwijs – en iets zouden vertellen op de camperbeurs. We zijn alleen nooit verder gekomen dan Zweden”, vertelt Daisy lachend.

Tekst gaat verder onder de Instagrampost

Een bijzondere droom

“Nog voordat wij tegen de kinderen hadden gezegd dat wij naar Zweden wilden emigreren, gebeurde er iets bijzonders”, vertelt Daisy. “We waren enkele weken op doorreis in Zweden en hadden voor onszelf de knoop al doorgehakt om hier te blijven. Onze oudste dochter kwam naar ons toe en zei dat ze zo’n mooie droom had gehad. Ze vertelde ons dat ze had gedroomd dat we een huis in Zweden hadden gekocht en dat er allemaal diertjes waren. Ook zei ze dat ze in haar droom weer naar school ging. Vooral dat ze vertelde dat ze weer naar school ging, was voor ons bijzonder; ze heeft het in Nederland heel moeilijk gehad op school.”

Financiële vrijheid

Sinds vorig jaar augustus woont het gezin in Zweeds Lapland, dicht bij het dorpje Överkalix, in het noorden van Zweden. “We wonen in een typisch rood Zweeds huis met 3,6 hectare grond. Het huis kostte maar 65.000 euro en omdat we ons huis in Nederland hebben verkocht, konden we dit huis hypotheekvrij kopen. Het geeft ons de financiële vrijheid waar we zo naar verlangden.”

De ruimte en rust vinden ze ideaal voor de kinderen. “Ze spelen graag buiten, in ons eigen bos of op het terrein in een van de bijgebouwen. Ze hebben het erg naar hun zin en missen hun oude leven niet.” Daisy vertelt enthousiast over de plannen die ze hebben om zelfvoorzienend te leven. “We zijn bezig met het opzetten van een mini-camping en willen graag kippen en geiten houden. We hebben nog geen seconde spijt gehad van onze emigratie.”

Tekst gaat verder onder de afbeeldingen

Met hun handen werken

Daisy werkt in het plaatselijke hotel, haar man bij een dorpsbakker. “Mijn hart lag altijd al in de horeca, dus ik ben blij dat ik bij het hotel werd aangenomen. De baan die mijn man heeft was in de eerste instantie bedoeld om in ons levensonderhoud te voorzien. Nu ik recent fulltime ben gaan werken, komt er ruimte voor hem om te doen wat hij echt wil: gidsen, nieuwe bomen planten en houthakken. Hij is het liefst in de natuur met zijn handen bezig.”

Het is voor Daisy en haar man een bewuste keuze geweest om totaal ander werk te gaan doen in Zweden. “We willen liever met onze handen werken dan met ons hoofd en vooral doen wat we leuk vinden. Carrière maken en veel geld verdienen interesseert ons totaal niet meer. We hebben nu allebei een rustige baan, zonder stress”, verzucht ze opgelucht.

Rust, ruimte en natuur

“De rust, ruimte en de natuur zijn hier zo overweldigend!” verzucht Daisy gelukkig. “Ik denk dat iedereen die vanuit Nederland naar Zweden is geëmigreerd hetzelfde zal zeggen. In tegenstelling tot Nederland is hier nog genoeg ruimte om te leven. De regio waar wij wonen is ruim twee keer zo groot dan Nederland, maar er wonen drie keer zo weinig mensen. Hier sta je alleen in de file omdat er rendieren op de weg lopen; en niet omdat er te veel verkeer is in een te vol land”, vertelt Daisy lachend.

Schoolsysteem in Zweden

Daisy vindt het schoolsysteem in Zweden beter geregeld dan in Nederland. “Kinderen worden hier veel minder in een mal gegoten dan in Nederland en mogen hier hun eigen ontwikkelpad bewandelen. In Nederland liepen we behoorlijk vast op school; onze oudste dochter kan prima leren, maar had meer nodig dan school haar kon bieden. Ze voelde zich niet op haar gemak in de klas, doordat ze anders is dan de rest. Hierdoor viel ze buiten de boot en voelde ze zich erg alleen.

Op haar school in Zweden gaat het juist heel goed met hun dochter en hoort ze er helemaal bij.” Ook over de schoolreisjes van de Zweedse school is Daisy erg te spreken: “In Nederland gingen de kinderen met schoolreis naar een pretpark, hier trekken ze de natuur in en leren ze wat ze kunnen gebruiken uit de natuur en wat niet. Ze hebben geschilderd met het sap van blauwe bessen en maakten een kunstwerk van bladeren.”

Familie achterlaten

“Het moeilijkste van de hele emigratie was dat we onze familie moesten achterlaten”, vertelt Daisy eerlijk. “We hebben het nooit onder stoelen of banken gestoken dat we ooit zouden emigreren, maar toen het daadwerkelijk zo ver was, bleek het toch moelijker te zijn dan verwacht om iedereen achter te laten.”

Daisy’s ouders zijn na haar vertrek ook uit Nederland vertrokken. “Mijn vader en zijn partner zijn naar Frankrijk geëmigreerd en mijn moeder en stiefvader zijn ons een half jaar later achterna gereisd en wonen hier nu vijftig minuten vandaan. Dat had ik eerlijk gezegd niet zien aankomen. Eén bezoek aan Zweden was voor mijn moeder en stiefvader voldoende om het vlammetje aan te wakkeren en ook het hart te verliezen aan dit mooie land. Ik vind het geweldig dat ze hier wonen. Als klap op de vuurpijl gaat mijn oudste zus komende maand ook hiernaartoe emigreren!” vertelt Daisy lachend.

“Maar, hoe leuk we het hier ook hebben, reizen zit in ons bloed. Ik zie ons in de toekomst nog wel vertrekken en op zoek gaan naar een nieuwe plek om een tijdje te wonen. Wel een plek zonder stress, dus Nederland zal het niet worden.”