Contemplatie gaat erom te ontdekken dat God aanwezig is in heel het leven

Ik heb wat vragen over ‘contemplatie’ of bezinning. Staat er iets in de Bijbel waarmee je geestelijke contemplatie kunt staven? Heb je tips voor hoe wij mensen zouden moeten ‘contempleren’? Wat is een goede, gezonde manier van contempleren? Wat denk je van yoga, transcendente meditatie in tegenstelling tot gebed en mediteren over de Bijbel? Of is dat hetzelfde?

Eerst, wat opmerkingen over de definitie: Contempleren is onderzoeken en schouwen en inspecteren en waarnemen en overdenken en denken en overwegen en beschouwen. Hoe zou iemand ooit erin slagen om goed te leven zonder deze dingen te doen? Hoe groei je en ontwikkel je je en rijp je en pas je je aan en leer je, zonder vaste gewoonten en geregelde momenten van reflectie en luisteren en contempleren?

Wat helpt jou om te groeien?

De vraag is dus: wat helpt jou het best om in verbinding te komen met Gods bron van leven waarvandaan al het goede stroomt? Wat helpt jou het best om emotioneel in evenwicht te zijn en om te groeien en je te ontwikkelen?

Voor sommige mensen is dat stilte. Voor andere mensen is dat yoga, geleide mediatie, studeren, lezen, lange wandelingen maken… en ik heb dat met surfen. Als ik surf, kom ik weer in verbinding met mezelf, de aarde, de wereld, het leven, enzovoort (je zal merken dat, wanneer mensen praten over hun gewoonten en gebruiken, ze vaak afdwalen naar een plek waar taal gewoonweg niet in staat is om de kracht weer te geven van wat gebeurt op die heilige momenten).

En nu een stukje over de Bijbel. Jazeker, je contemplatie en meditatie concentreren op de Schrift kan goed zijn. Ik merk vaak dat een regel, of een zin of een vers dagenlang rondzingt in mijn hoofd en hart. Maar… de Bijbel kan ook waanzinnig frustrerend zijn. Je slaat het open om herinnerd te worden aan iets, of voor een woord ter inspiratie en dan lees je vervolgens:

• ‘En toen droeg God hen op om alle vrouwen en kinderen om te brengen en dat deden ze…’ of
• ‘De Chiwwieten, en Arkieten, de Sinieten, Arwadieten, de Semarieten, en de Hamatieten…’ of
• ‘En de Heer zei tegen mij: ‘Koop een linnen gordel en bind die om je middel.’

Wat moet je nou met zulke bijbelverzen? Waarover kun je nadenken, peinzen? Wat neem je in beschouwing, waarop reflecteer je in dat soort tekstgedeelten?

Gods woord is de levengevende kracht die aan het werk is in de wereld

Een gedachte over het woord ‘woord’. In het Hebreeuws is het woord dat je gebruikt voor ‘woord’ hetzelfde woord dat je gebruikt voor ‘ding’. Gods woord is de levengevende, explosieve macht en kracht die aan het werk is in de wereld. Die hier, te midden van de rotzooi en in de modder, nieuwe mogelijkheden creëert. Het is de hoop, het straaltje zonlicht, de lucht in je longen, dat moment waarop je je balans vindt en alles gaat zoals het moet gaan.

Als je dus in de Schrift leest over het woord van God, dan wordt soms verwezen naar de Thora en de Profeten en de Wijsheidsgeschriften, maar vaak bedoelen ze de levende, concrete ervaring van Gods scheppende werk in de wereld. Denk maar eens aan het gedicht waarmee de Bijbel begint, waarin God spreekt… en er dan allerlei nieuwe dingen gebeuren.

Heel het leven is heilig

En nu nog een woord over eucharistie, ook wel aangeduid met avondmaal of mis. In de eucharistie worden brood en wijn als heilig beschouwd, omdat alle brood en wijn heilig zijn. Je komt naar de tafel en neemt het brood en de wijn als een daad van bezinning. Om jezelf eraan te herinneren dat heel het leven heilig is. Het gaat niet om binnenkomen vanuit de wereld om God te ervaren. Het gaat erom dat je in dit oeroude ritueel gewezen wordt op God die aanwezig is in heel het leven.

Dat is waarom de eucharistie me raakt, keer op keer, jaar na jaar. Het houdt nooit op gewag te maken van de Christus die alle dingen verzoent. Van het mysterie dat verborgen ligt in heel de schepping, van het scheppende werk van God dat hier en nu plaatsheeft in de wereld.

Wat verbind jou het sterkste met je ware zelf en met de bron van alle leven?

Wat vult jou het meest met hoop?

De vraag is dan ook: wat werkt voor jou? Wat doet jou aarden in de liefde van God en het verzoenende werk van Christus? Wat het ook is, het kan wel of niet gebruikmaken van dat soort taal en die symbolen, maar alle waarheid is Gods waarheid, toch? Wat verbind jou het sterkste met je ware zelf en met de bron van alle leven? Wat vult jou het meest met hoop? Wat helpt jou om je te herinneren dat het leven een geschenk is en dat het ertoe doet hoe je op dat geschenk reageert?

Doe dat!

Dit artikel is een herhaling en hebben we al eerder geplaatst.