‘Mensen met een ja­loers­ma­kend gazon: hoe doen jullie dat?’

In één van mijn fijnste jeugdherinneringen ben ik een jaar of tien. Ik lig op mijn rug op een groot voetbalveld, helemaal alleen, mijn vriendjes zijn even weg. Ik kijk naar de strakblauwe lucht en hoor de lange rij populieren die het veld omheint suizen in de wind. Het betreden van een leeg voetbalveld en de geur van het (liefst pas gemaaide) gras brengt sowieso een groot geluksgevoel met zich mee, nog altijd.

De scherpe lezer heeft het inmiddels misschien al voorzichtig opgemerkt: deze jongen houdt van gras. En dus is het niet zo gek dat ik een strookje gras in mijn bescheiden achtertuintje heb. Wat ik echter niet wist, is dat je een afgeronde opleiding Landbouwkunde aan de Universiteit van Wageningen nodig hebt om dat stukje gras te onderhouden. Waar ik eerder nog dacht: gras in de tuin is een kwestie van eenmalig inzaaien, af en toe water geven en een beetje maaien, weet ik nu wel beter.

Allereerst heb ik ontdekt dat gras in je tuin eigenlijk ‘gazon’ heet. Sommige mensen hebben een jaloersmakend strak gazonnetje. Hoe doen zij dat? Spreken zij hun gazon driemaal daags vriendelijk toe? Masseren zij de sprietjes? Nemen ze hun gazon op vrijdagavond mee de sauna in? Ik weet het niet. Wel weet ik inmiddels dat ik me schuldig kan voelen ten opzichte van mijn gazon, want hij (of zij? Of het?) ligt er vaak maar pokdalig en dorstig bij. (Overigens kan ik me ook schuldig voelen richting de zon als zij de hele dag schijnt en ik verplicht de hele dag binnen zit; die zon schijnt toch niet voor niks?)

Ondertussen heb ik van alles bijgeleerd. Er bestaan gazononderhoudskalenders die jou vertellen wanneer je wat moet doen. Bijvoorbeeld: je gazon op het juiste moment verticuteren, ofwel eerst kapot maken om ruimte te creëren voor groei (net als bij kinderen opvoeden, zal ik maar zeggen). Daarna moet je de kale plekken bijzaaien, liefst in twee richtingen, en er daarna een laagje potgrond overheen strooien en de boel lekker inharken. Vergeet ook niet je gazonnetje te bemesten, met organische- of kunstmeststof (kunstliefhebbers gaan vaker voor kunstmest). Maar ook: bekalken, als de PH-waarde van je grond niet oké is. Daarvoor moet je eerst een ingewikkelde berekening maken van hoeveel kalk je nodig hebt voor jouw vierkante meters gazon. Succes.

Ik heb al deze stappen doorlopen, maar op de een of andere manier wil het maar niet lukken met mijn gazonnetje – hoewel ik het sterkste zaad heb gebruikt, voor een strak en groen sportgazon. Ik troost mezelf met de gedachte dat menig gazonnetje in de tijd van de Bijbel ook geen lang en gelukkig leven was beschoren. Om het met de psalmist te zeggen: Gelijk het gras is ons kortstondig leven.