Column van Wilfred #47: ‘Mijn huidige leven is een combinatie van al mijn vroegere bijbaantjes’

Mijn carrièrepad richting mijn huidige werk bestond uit meer hobbels en kuilen dan mijn onregelmatige huid toen ik puber was. Voordat ik aan diverse studies begon zonder die af te maken, had ik menig bijbaantje (een imker heeft pas een bijbaan, maar dat terzijde). Ik begon met het rondbrengen van het kerkblad. Toen was ik al geïnteresseerd in oude mensjes, dus tijdens mijn fietsrondes heb ik al luisterend naar hun verhalen menig hemelpunt verdiend.

In de zomervakanties kon er nog wel een baantje bij. Ik herinner mij een autopoetserij. Ik bleek ontzettend goed in auto’s poetsen, maar ook ontzettend langzaam. Dat werd mij met een oprotpremie in een envelopje vriendelijk meegedeeld en ik mocht weer huiswaarts. Een volgende zomer kwam ik – vraag me niet hoe – in een vetsmelterij terecht. Vóór die tijd had ik nooit van een vetsmelterij gehoord, daarna ook nooit meer. Het werk bestond uit zware blokken bevroren vet van A naar B tillen. Gratis fitness, en dat kon mijn puberlijfje goed gebruiken.

Daarna volgde een bijbaantje bij een boekencentrum dat schoolboeken distribueerde. Alle scholieren die daar werkten, liepen achter een hoge kar op wielen boeken van A naar B te brengen (ik begin een patroon in mijn bijbaantjes te ontdekken). In die periode was ik snel verliefd. In de vetsmelterij kon ik daar weinig mee, aangezien ik niet val op blokken bevroren vet. In het boekencentrum daarentegen was ik spekkoper. Daar was het de kunst om steeds op het juiste moment in het juiste pad te zijn om zodoende ‘dat ene leuke meisje’ geheel toevallig tegen het ranke lijf te lopen. Die zwak voor leuke meisjes is lang gebleven, maar een boekenwurm ben ik nooit geworden.

In datzelfde boekencentrum werkte ik ook nog een tijdje als printercontroller. Dat woord verzin ik nu zelf, het kwam erop neer dat ik naast een bakbeest van een printer zat en eens in de zoveel minuten een A4’tje uit de vastlopende printer moest trekken. Er bleef tijd genoeg over om bijvoorbeeld een gedicht te schrijven en dat in te sturen voor een dichtwedstrijd. Dat deed ik dan ook, en daarmee won ik de eerste prijs: 1500 euro en een hotelovernachting. (Niet lang daarna was de organiserende stichting failliet, geen grap.) Op dat geld kon ik, thuiswonende tiener, nog jaren teren. 

Eigenlijk bestaat mijn huidige leven uit een combinatie van al mijn bijbaantjes. Ik luister nog steeds graag naar oude mensjes, soms poets ik in álle rust mijn auto, ’s nachts til ik blokjes vet uit hun bed richting badkamer en ik trek weleens een vastgelopen A4’tje uit de printer. En die boeken? Die rijd ik niet meer rond in hoge karretjes, ik schrijf ze nu zelf.

Bij nader inzien verloopt mijn leven nog niet zo onregelmatig als ik dacht.