‘Hoe vertel je een kind dat ‘morgen’ soms niet doorgaat?’

We hebben geboekt! De zomervakantie is officieel vastgelegd. “Hoeveel nachtjes nog?” vraagt Finn ongeduldig. Demi wil nóg een keer de foto’s van ons vakantiehuisje zien. En eerlijk? Ik snap het helemaal. Ook ik droom al van de Franse zon op mijn huid en een goed boek op schoot.

Uitzien naar iets, dat doe ik graag. In de zomer verlang ik naar de herfst, in de winter kijk ik uit naar de lente. Maar hier in huis draait het niet alleen om vakanties of seizoenen.

Voor de pleegkinderen zijn de echte hoogtepunten de bezoekmomenten met hun ouders. Zoals nu: een jongetje dat met glinsterende ogen aftelt naar morgen, want dan ziet hij zijn vader weer. Maar hoe vertel je een kind dat ‘morgen’ soms niet doorgaat? Dat papa of mama toch weer afzegt, met of zonder reden? Daarom wacht ik meestal tot het laatste moment om het te zeggen – zodat de teleurstelling niet te groot is.

En dan is daar Dewi, die me opeens aankijkt en zegt: “We moeten ook wel blijven genieten, hoor. Niet alleen maar aan de vakantie denken.”

Wat een rake opmerking. Want hoe vaak zijn we niet alleen maar bezig met wat nog komt? We willen altijd maar iets om naar uit te kijken – een vakantie, een bijzonder moment, iets groots en speciaals. Maar vergeten we daardoor niet de kleine, bijzondere dingen die elke dag voor het oprapen liggen?

Op school zongen we vroeger: “Het zijn de kleine dingen die het doen, die het doen…” En precies dát wil ik blijven zien. Niet alleen de grote, bijzondere momenten, maar ook die kleine, onopvallende gelukjes. Want misschien zijn dat uiteindelijk wel de mooiste.

Amy* (42) is moeder van zes kinderen; drie biologische kinderen en drie pleegkinderen. Ze schrijft regelmatig over haar gewoon bijzondere gezin.