Column Tijs: 'Dit heeft met kwa­li­teits­jour­na­lis­tiek niets te maken'

Er zijn weken dat deze column slechter wordt gelezen: na de Volkskrant en de Cosmopolitan was het de beurt aan NRC om te reageren op mijn column van drie weken geleden.

Ik schreef toen over de EO-podcast De Koningswens. In die podcast over geslachtsteleurstelling (dat is teleurstelling over het geslacht van je kind) wordt duidelijk dat in Nederland soms zwangerschappen worden beëindigd vanwege geslachtsteleurstelling.

In mijn column spreek ik m’n verbazing uit dat de podcast niet tot meer ophef leidt: selectie op geslacht is immers niet toegestaan in Nederland. Bovendien gaan de ontwikkelingen op dit terrein nog veel verder. Uit De Koningswens blijkt dat er as we speak twee vrouwen in Nederland rondlopen, die een in Amerika ‘geproduceerd’ kind krijgen (of hebben gekregen), met een door hen geselecteerde oogkleur.

De ophef die na de podcast uitbleef, ontstond dus wel na m’n column. Want er zijn weliswaar weken dat deze column slechter wordt gelezen, er zijn hopelijk ook weken dat-ie beter wordt gelezen…

In de Volkskrant werd me namelijk op hoge en schrille toon verweten dat ik “het abortusdebat” nieuw leven in wilde blazen – terwijl dat niet m’n punt was: ik het wilde hebben over geslachts- en andere vormen van selectie. NRC maakte het deze week nog bonter. In een commentaar over een Kamermeerderheid die onderzoek wil naar het flink gestegen abortuscijfer, werd me verweten een ‘cultuuroorlog’ aan te jagen “die is ingezet om het vertrouwen in de rechtstaat te ondermijnen”.

Toen ik dat las, wreef ik toch even mijn ogen uit. Als je vindt dat het belangrijk is om na te denken over ontwikkelingen op het gebied van selectie op geslacht of oogkleur, ondermijn je dan het vertrouwen in de rechtstaat? (In de jaren tachtig van de vorige eeuw maakte nota bene de VPRO indringende tv-programma’s over dat soort thema’s, onder de titel 'Beter dan God'.)

Ik snap natuurlijk heel goed dat, als je voorstander bent van abortus, dit soort discussies spannend is. Want het selecteren op geslacht gebeurt in ons land soms via abortus. En het zal dan vast niet helpen dat ik voor de EO werk.

Maar het thema – geslachtsselectie dus, of selectie op oogkleur – gewoon negeren, zoals Volkskrant-columniste Emma Curvers zich voornam, of zelfs doen alsof mensen zoals ik soldaten zijn in een cultuuroorlog, is het andere uiterste. Dat heeft met kwaliteitsjournalistiek niets meer te maken. Dan ben je geen journalist meer, maar actievoerder.