Column Mama Mirjam (2): Stoppen met invullen

‘Tjonge, jullie hebben wel echt een zorgenkindje gekregen, hé!’ Zomaar een opmerking die we na de geboorte van onze Livia regelmatig hoorden. Want ja, een kindje met het syndroom van Down, dat is gewoon een zorgenkind. Toch? Daar hoeven we niet over te discussiëren.

Wellicht had ik dit een aantal jaar geleden beaamd. Gewoon, omdat ik dit óók dacht, vanuit onwetendheid. Ik heb voor ik Livia kreeg nooit een verse moeder met een kindje met downsyndroom ontmoet, maar ik hoop dat ik het niet had uitgesproken als dat wel zo was geweest. Misschien was het wel door me heen geschoten. Want zo gaat dat nu eenmaal. Hoe makkelijk vullen we niet voor de ander in hoe hij of zij iets ervaart of beleeft?

Hoe zo’n gesprek dan verder gaat? Ongeveer zo… Ik vertel als trotse moeder hoe blij ik met Livia ben, dat we natuurlijk even aan het idee moesten wennen, maar dat we allemaal zo gek op haar zijn. Dat ze al zoveel kan, zo vrolijk is en zo’n lekker eigen willetje heeft. Dat ze knappe gebaren maakt, dat ze zo goed snapt wat wij bedoelen. En zo ga ik dan nog eventjes door. Waarop de luisteraar uiteindelijk reageert met: ‘Wat fijn dat het nu zo goed gaat, maar de echte zorgen komen wel als ze groter wordt.’ ‘Oh, maar daar maak ik me helemaal niet druk om hoor,’ reageer ik dan. ‘Er zijn zoveel mogelijkheden. Je zoekt voor élk kind toch gewoon wat bij hem of haar past?’’ Wat voorzichtige knikjes, een meewarig gezicht, om dan uiteindelijk tot de volgende conclusie te komen: ‘Ach, het zal toch altijd een zorg blijven!’

Zucht…

Wat zou het fijn zijn als we hier allemaal mee zouden stoppen. Niet invullen, maar gewoon vragen stellen en luisteren naar de ander. Ons eigen gevoel aan de kant; want hoe kunnen wij het weten als we niet in hun schoenen staan? We kunnen ons inleven, natuurlijk, en dan zullen we in gedachten onze mening of conclusie paraat hebben. Maar laten we op onze tong bijten en de ander enkel bevragen én geloven wat hij zegt.

‘Ik hoorde dat jullie een kindje met het syndroom van down gekregen hebben; hoe is dat voor jullie?’ Dan volgt weer mijn verhaal, het verhaal van de trotse moeder. ‘Wat fijn dat het zo goed gaat, dat jullie zo van haar genieten! Maak je je weleens zorgen over de toekomst?’ ‘Nee, eigenlijk niet. Er zijn zoveel mogelijkheden. Je zoekt toch voor élk kind wat bij hem of haar past?’  ‘Wat heerlijk dat jullie er zo positief instaan! En komt tijd, komt raad toch?’

Voel je het verschil?

Lees hier Mirjams eerste column

Opvoeden kan nog best ingewikkeld zijn! Bekende EO-ers gaan op onderzoek uit in de webserie Opvoeden. In onderstaande aflevering van Opvoeden gaat journalist Rinke Verkerk in gesprek met Mirjam. Beiden hebben een kind met Down.