Column Erika: 'Voor mij stond gym synoniem voor pesten'

Op de middelbare school werd ik er vreselijk onzeker van. Ik werd altijd als allerlaatste gekozen bij het groepjes maken, want ik miste toch elke bal. Op die school kon je zelfs blijven zitten als je onvoldoende stond voor gym, en ik had natuurlijk een hele lijst met onvoldoendes. Maar zeg nou zelf: speerwerpen, waar hebben we dat tegenwoordig nog voor nodig? Ik vind het nog steeds onterecht dat ik bestraft ben met een 4. Mijn gebrek aan talent voor gewelddadige acties als spiesen en doorklieven zou juist geprezen moeten worden. En dan de naam: ‘lichamelijke opvoeding’. Voor mij stond gym synoniem voor pesten, buitensluiten en haantjesgedrag. En voor persoonlijke schaamte, omdat meiden uit mijn klas altijd in hun gymkleren zaten te vergelijken wie er dikker was. Die strijd won ik helaas wel. Maar mijn grootste sportangst is recenter; ik ben bang dat Olivia net als ik een negatief zelfbeeld krijgt door gym.

Nooit gekozen

In Mexico en Nederland ging ze met veel plezier naar ballet, maar bij de gymlessen op school lukte het haar niet echt om goed mee te doen. Ze kwam thuis met de herkenbare klachten: ik word nooit gekozen als ze groepjes maken, de anderen zijn veel sneller, ik word altijd gewisseld omdat ik de bal bij voetbal doorlaat, en ga zo maar door. Het idee dat je van teamsporten leert samenwerken, heb ik eigenlijk nooit begrepen. Ik krijg de indruk dat winnen wel degelijk belangrijker is dan meedoen. Als je niet snel genoeg bent, word je niet uitgekozen en wacht je maar op de bank.

Dagenlang spierpijn

De eerste weken hier op school vond Olivia de ‘physical education’ echt heel zwaar. Ze hebben hier elke zes weken een thema, bijvoorbeeld basketbal, dans of cardio. Ze begonnen met oefeningen om sterkere spieren te krijgen en ze moesten meerdere keren opdrukken, planken, sit-ups maken en meer van dat soort activiteiten. Olivia heeft dagenlang spierpijn gehad, maar de leraar zei tegen haar dat ze het best kon – gewoon een beetje doorzetten. Ze begon meer plezier te krijgen in de sportlessen, en in de grote pauze ging ze met de jongens voetballen. De docent merkte op dat ze er goed in was en vroeg of ze geen zin had om mee te spelen in het meidenteam. En raad eens? Nu zit ze sinds de zomer op voetbal!

Keihard trainen

Onlangs heb ik haar aangemeld voor de try-outs van het WK voetbal en basketbal van ons internationale schoolnetwerk. Eigenlijk wilde ze eerst niet meedoen. “Mam, ik zit nog maar net op voetbal, en basketbal heb ik misschien één keer tijdens de gymles gedaan. Ik ken de regels niet eens, ik word echt nooit uitgekozen om mee te gaan.” Maar wie niet waagt, die niet wint. Wat blijkt? Ze is zelfs zonder try-outs toegelaten tot het team. Er waren net genoeg aanmeldingen om een meidenteam te vormen, dus aanmelden was belangrijker dan winnen. Nu trainen de meiden keihard om een topprestatie voor beide sporten te leveren. En wat ik nog leuker vind: ze worden echte vriendinnen! Voor het eerst denk ik over een sportactiviteit: het kent alleen maar winnaars.