‘Er werd gedreigd met moord en verkrachting. Hij moest en zou mij breken’

Chantal (46) is negentien als ze Hans in 1997 leert kennen in een poolcentrum. “Ik werkte daar, hij kwam er vaak.” Hans is anders dan andere mannen die ze kent. “Ouder ook. Hij was 25, had lang haar. Hij viel me op, omdat hij zo volwassen was. Ik vond de jongens van mijn leeftijd van die losgeslagen jonge puppy’s. Ik was al een stukje verder, had al heel wat van het leven gezien.”

Gevangen in liefde

Chantal zorgt al voor zichzelf sinds haar zestiende. Ze is volwassen voor haar leeftijd, onafhankelijk. “Ik deed wat ik wilde, werkte de klok rond en kon mezelf goed bedruipen. Ik had hem niet nodig, maar hij intrigeerde me.” Ze brengen veel tijd samen door en uiteindelijk, aan het einde van zo’n avond, kust hij haar. “Hij vroeg me daarna of ik zijn vriendin wilde zijn. Ik voelde me belangrijk, geliefd, bijzonder.” Hij blijkt al een vriendin te hebben, met wie hij het diezelfde avond, in het bijzijn van Chantal, telefonisch uitmaakt. “Hij zei: ‘het is uit en als je me probeert te bellen, breek ik alle tien je vingers’. En ik dacht niet: ‘wegwezen!’, ik dacht: ‘dat heeft nog nooit iemand voor mij gedaan’.” Terugkijkend ziet ze in dat ze in de negentien jaar voor Hans weinig liefde heeft gekend. “En dat is gevaarlijk. Mijn liefdestank was leeg.” Hans vult die tank met ‘liefde’ die haar 21 jaar gevangen zal houden.

“Ik was smoorverliefd en hij was alles voor mij. Maar als ik nu terugkijk, kan ik me helemaal geen leuke dingen herinneren.” Ze weet nog wel hoe haar spontaniteit langzaam verdwijnt, hoe de zenuwen binnensluipen. Hoe ze rekening houdt met zijn buien. Hoe ze alles beredeneert, goed praat. “Hij houdt toch van mij, dat is het belangrijkste.” Dat hij zegt haar ‘nog wel af te richten’ en ziekelijk jaloers is, daar staat ze niet bij stil. Ze doet alles om hem te bewijzen dat ze ‘net zoveel’ van hem houdt. Alles om hem duidelijk te maken dat hij het belangrijkste in haar leven is.

Criminele wereld

Op haar twintigste raakt Chantal zwanger, een zwangerschap waar hij verrassend positief op reageert. “’Straks heb ik een zoon die me kan beschermen tegen zijn vader’, dacht ik. Om vervolgens te schrikken van die gedachte. Want hoe kon dat nou door mijn hoofd zijn gegaan?” Ze heeft nog nooit gehoord van narcisme of van gaslighting (vorm van psychologische manipulatie red.). “Die persoonlijkheidsstoornissen waar TikTok, Insta en Facebook nu vol mee staan, die bestonden toen nog helemaal niet.” Dat de friet door de kamer vliegt, ze voor de meest verschrikkelijke dingen wordt uitgemaakt en vervolgens dagenlang genegeerd wordt, omdat de frietzaak vergeten is mayonaise bij zijn frikandel te doen, is ‘simpelweg’ een logisch gevolg van iets dat zij verkeerd heeft gedaan. “Elke dag gierden de zenuwen door mijn lijf en ik begreep maar niet waarom het me niet lukte hem tevreden te houden. Was ik dan echt zo waardeloos?"

Na de geboorte van haar oudste zoon is Hans vaak weg. “Soms kwam hij dronken thuis en brak hij de slaapkamer af, of hij vernielde de tv, sloopte deuren. Hij leek dan wel een bezetene. Nu moest ik niet alleen mezelf beschermen, maar ook mijn zoon. Ik was altijd alert, stond altijd aan.” Als hun zoon drie maanden oud is, wordt er een groot doopfeest georganiseerd. “André Hazes trad op, travestieten brachten hapjes rond. Alles voor de bühne, want echte aandacht voor zijn zoon had hij nooit. Hij kocht alles af. Als ik daar iets van durfde te zeggen, werd hij woedend.” Waar het geld vandaan kwam, weet ze niet. Dat het geen zuivere koffie is, wordt al snel duidelijk. Maar hoe diep hij in de criminele wereld zit, daarvan heeft ze geen idee. “De auto’s werden steeds duurder, het drinken werd steeds meer. Vaak kwam hij helemaal bebloed thuis.” Om de rekeningen te kunnen betalen, krijgt Chantal contant geld dat ze vervolgens bij een kleine dorpsbank stort. Vragen stellen is er niet bij. “Want hoe durfde ik aan hem te twijfelen!”

Huilbaby

In de jaren die volgen wordt een tweede zoon geboren. Een huilbaby. “Tijdens de zwangerschap heeft hij zoveel last gehad van mijn stress, dat hij na de geboorte niet alleen kon zijn. De eerste drie maanden heb ik elke nacht op een geïmproviseerd matras in de kelder gelegen, om mijn man niet te storen. Om zijn woede niet uit te lokken.”

Hans zit verschillende keren kort vast vanwege meerdere geweldsdelicten. Ook vanuit de gevangenis beheerst hij het leven van Chantal. “Hij kon elk moment bellen en dan moest ik thuis zijn. Zelfs het uitlaten van de hond was geen geldig excuus. Kon hij me niet bereiken, dan ging ik vreemd. Altijd trok hij die conclusie.” Zelf houdt hij er al die jaren meerdere vriendinnen op na. “Later bleek dat het ook om vriendinnen van mij ging, met wie hij een relatie had.” Zij krijgt er de schuld van. “Ik was het kutwijf dat hem niet aan zijn trekken liet komen.” Als hij niet vastzit, is hij thuis om het leven van haar en de kinderen te terroriseren. “Ik weet nog dat onze hond een Mercedes van hem met zijn nagels had bekrast. Ik reed huilend naar allerlei garages om te vragen of ze de krassen eruit konden poetsen. Als Hans dan uit zijn zuipcoma wakker werd, viel de schade misschien mee. Maar niet één garage kon me helpen. Ziedend was hij. ‘Het is dat je je schuilhoudt achter je zoon, want ik trap je door de kamer heen’, zei hij. De hond moest meteen naar het asiel. Ik werd vervolgens wekenlang genegeerd.” 

Intens verdrietig

Chantals derde zwangerschap eindigt in een keizersnede. Zelfs in het ziekenhuis, net bevallen, laat Hans haar niet met rust. “Hij hield een twee uur durende tirade over tandpasta-aanslag in de wasbakken thuis. Het was alsof hij zijn stempel moest drukken, als een hond moest hij zijn pis in die ziekenhuiskamer achterlaten. Waarom? Omdat hij gedwongen werd de controle los te laten, hij moest me alleen laten die nacht.” Er zijn vier zusters nodig om haar vast te houden wanneer hij eenmaal weg is. “Ik gilde het twee uur lang uit. Ik zat al vol met morfine, dus meer dan mij vasthouden konden ze niet doen. Ik kon niet meer. Die nacht had ik het gevoel van totale verlatenheid, van vervreemding. Ik was zo intens verdrietig.”

Arrestatie

Eind 2009, twaalf jaar na hun eerste ontmoeting, loopt Hans eindelijk tegen de lamp. “De recherche hield een grote klopjacht en er was een inval in ons huis.” Ze vinden 200.000 euro aan contanten en niet geregistreerde wapens. Overal wordt beslag op gelegd, rekeningen worden bevroren, Hans wordt afgevoerd en vastgezet. Later wordt ook Chantal gearresteerd op verdenking van witwassen en belastingontduiking. “Hij heeft me altijd laten tekenen voor grote aankopen, eigendomsaktes van huizen, dat heeft hij gebruikt om zelf aan die aanklachten te ontkomen. Hij gaf mij de schuld.”

De officier van justitie eist zeven jaar cel en ontnemingsvorderingen van miljoenen euro’s tegen Chantal. “Ik liep tegen de muren op. Ik wist niet waar mijn kinderen waren, ik mocht geen contact met de buitenwereld hebben.” Drie weken lang beroept ze zich op haar zwijgrecht. “Justitie hoopte dat ik hen zou helpen in de zaak tegen Hans, maar ik wist van niets. Ik kon niets verklaren, ik kon alleen maar volhouden, wachten tot het voorbij was.” Uiteindelijk wordt ze vrijgelaten. “Thuis kon ik alle brokstukken opruimen. En dat deed ik, zoals het een echte Penoza-vrouw betaamt. De kinderen nam ik met hun vriendjes mee naar de bios, het bos, we gingen karten, naar pretparken. Alles om de schade van de inval te herstellen, zowel voor de kinderen als voor de sociale status in het dorp.”

• Froukje en Clarinda werden jarenlang geschopt en geslagen door hun partner

  Froukje en Clarinda werden jarenlang geschopt en geslagen door hun partner

Lust, macht en geld

De onderwereld waarin Chantal leeft, heeft eigen regels, normen en waarden. Ze leeft daar al zo lang in, dat ze eigenlijk niet meer beter weet. “Ik kende de regels feilloos. Een vrouw werkt niet. Ze heeft geen social media. Ze doet alles half pinnen, half cash. Niet vragen, niet zeuren en altijd alles binnenskamers houden, want verraad, daar staat de doodstraf op. Vrouwen zorgen voor de kinderen, het eten en het huishouden. Dat lijkt gemakkelijk genoeg. Maar met een narcist is niets gemakkelijk. Mijn hele wereld was vol lust, macht, geld, bedrog, geweld. Niemand vertrouwen, nooit bellen, niets verkeerds appen, fluisteren in huis, want er kon afgeluisterd worden. Dag in, dag uit, was dat mijn leven.”

Eenmaal op vrije voeten, gaat Hans al snel weer door met zijn criminele activiteiten. “Liquidaties, afrekeningen, ripdeals, alles kwam voorbij. Er was elke drie dagen een zuip- en snuifnacht in huis, de volgende dag veegde ik de geknoeide cocaïne van de vloer.” Zelf leefde Chantal in een waas. “Ik verdoofde mezelf elke avond met een paar glazen Bacardi en slaappillen. Ik dacht in die tijd vaak aan de dood. Ik hoopte zo dat hij weg zou zijn, dat hij eindelijk zijn straf kreeg en ik vrij zou zijn.”

Een ander leven

Op het dieptepunt in haar leven ontmoet ze iemand die haar vertelt over de liefde van God. “Er gingen mensen bidden voor mij en in mij groeide het verlangen om te ontsnappen uit de hel waar ik in leefde.” Het bidden voelt voor Chantal als een bescherming. “Ik zag Hans als duivel, maar wat hij ook deed, het raakte mijn hart niet meer, het werd echt beschermd door het gebed.” Zelf bad ze ook bijna voortdurend. “Ik bad: ‘help me, geef me de kracht’. En dat deed Hij. Ik voelde dat, letterlijk.”

Ze probeert Hans zoveel mogelijk uit de weg te gaan en slaapt zo vaak mogelijk in de kamer van de kinderen. “Ik wilde een ander leven en ging daar, samen met God, voor strijden.” Die strijd duurt een half jaar. En Hans voelt dat ze verandert, dat ze een kracht bezit die hij niet kan plaatsen. “Er werd gedreigd met familiedrama, moord, verkrachting. Hij moest en zou mij breken. Een duivel voelt het als God aan het werk gaat.”

Het huis uit vluchten

Hans wil dat zij een einde aan hun relatie zou maken, zodat hij de kinderen kan vertellen dat hun moeder niet meer met hem verder wil. “En op een ochtend, na dagen van isolatie, bedreiging en scheldpartijen, kon ik niet meer. Ik zei dat ik niet meer verder wilde. Hij pakte me bij mijn nek, sleurde me door het huis en zei: ‘nu ga jij de kinderen maar vertellen dat je niet meer verder wilt, vieze hoer!’. Ik pakte snel wat spullen en vluchtte het huis uit.”

Bij de politie hoeft ze niet eens aangifte te doen, ze zijn al op de hoogte. Ze krijgt een noodknop waarmee ze in direct contact staat met de meldkamer. “Ik was echt bang dat hij me zou vermoorden.” Het contact met haar kinderen wordt meteen geblokt. Haar jongste zoon durft haar niet te bellen als Hans in de buurt is. De oudste zoon houdt zich erbuiten en de middelste probeert haar over te halen terug naar huis te komen. Ook Hans doet “met een dronken, doorgesnoven kop”, nog twee keer een poging. “Hij vertelde de kinderen dat hij nog wel wilde, maar dat ik hen allemaal in de steek liet.”

Liquidatie

Chantal heeft in die weken regelmatig contact met de man die haar over God vertelt. “Als een soort ‘dankjewel’ voor alle steun die ik van hem kreeg, heb ik samen met een vriendin zijn huis opgeknapt. Hans bleek de dag ervoor een tracker onder mijn auto te hebben geplaatst. Nu had hij bewijs van mijn ‘hoerigheid’. Want omgaan met mannen, praten met mannen was ten strengste verboden in ‘mijn’ wereld.” Hans vertelt de kinderen dat hun moeder hen heeft verlaten voor een andere man. “Hij had een stok om mee te slaan. Alles was mijn schuld, nu had hij een reden om de kinderen bij me weg te houden.”

Een maand later wordt ze gebeld door de recherche. “Of ik wist waar die vriend, laten we hem voor nu Joost noemen, zich bevond. Ze wilden niet zeggen waarom ze hem zochten, maar het was van groot belang dat ze hem vonden. Toen werd het me duidelijk, Joost liep gevaar.” Hans bleek een prijs op zijn hoofd te hebben gezet, er was een liquidatie op hem gepland. “Dat een andere man opstaat voor onrecht, opkomt voor jouw vrouw en haar steunt, daar staat dus de doodstraf op.” Omdat ze beiden hun leven niet zeker zijn, duiken ze onder. “Toen pas bloeide de liefde tussen ons op.”

• Verliefd worden op een ex-gedetineerde: ‘Er zit een heel mens achter ‘de daad’, leer die eens kennen’

  Verliefd worden op een ex-gedetineerde: ‘Er zit een heel mens achter ‘de daad’, leer die eens kennen’

Geen contact

In 2023 vindt er een grote inval in drugspanden van Hans plaats, de hele bende wordt opgerold. De oudste zoon van Hans en Chantal wordt daarbij opgepakt en is onlangs veroordeeld tot tien jaar cel. Hans is nog altijd voortvluchtig en bij bestek veroordeeld tot elf jaar cel. “Ik ken het hart van mijn zoon, dat is goed. Maar hij is opgevoed en opgegroeid in de wereld van zijn vader. Handelen in drugs wordt als zakendoen in een supermarkt. De verknipte loyaliteit naar een narcist, maakt dat je geen vragen meer stelt. Maar ik ken zijn hart. Dat is gebroken, maar goed.”

Ze heeft al jaren geen contact meer met haar kinderen. Met niemand uit haar oude leven eigenlijk. “Het lijkt wel alsof dat leven is opgelost, verdwenen, met de kinderen erbij.” Voor een normaal mens niet te begrijpen. “Hij heeft al zijn macht gebruikt om mij uit te gummen.”

Rust heeft ze daarin niet. “Zo lang ik mijn kinderen moet missen, zal ik dat ook niet krijgen. Ik hoop dat ze mijn keuzes ooit begrijpen, dat ik de kans krijg het ze uit te leggen.”

Foute relatie

Chantal gaat nu redelijk anoniem door het leven. “In de ‘normale wereld’ kent niemand mij, hier kan ik mijn leven vanaf nul weer opbouwen.” Ze is gelukkig getrouwd met Joost. Veilig zijn ze nog steeds niet, vandaar de schuilnamen. Als mensen ernaar vragen, vertelt ze haar verhaal. “Ik stapte als jonge vrouw, met een open hart en blind van liefde, in een hele foute relatie.” Ze had nog nooit gehoord van narcisme, van gaslighting. “We denken als puber allemaal de wereld beter te begrijpen dan onze ouders, maar niets is minder waar. Ik was als negentienjarige te jong en te onervaren om met die bizarre situaties om te gaan.” Waar ze kan, probeert ze jonge vrouwen te inspireren en te onderwijzen. “Zodat ze hopelijk betere keuzes maken in het leven dan ik heb gedaan.”

Vanwege veiligheidsredenen zijn de namen in dit artikel gefingeerd. Chantal is niet de vrouw op de foto.