Carlijns relaties liepen stuk op haar on­vrucht­baar­heid: ‘Vaak wilden ze een jaar later toch graag kinderen’

“Ik was vijftien toen ik te horen kreeg dat ik nooit kinderen zou krijgen”, begint Carlijn haar bijzondere verhaal. “Op mijn veertiende werd ik voor het eerst ongesteld, maar al snel werd duidelijk dat het niet ging zoals het hoorde. Ik bloedde heviger dan andere meiden en had extreem veel pijn.” Carlijn komt in de medische molen terecht.

Endometriose

“Het woord endometriose viel al snel en ik werd doorverwezen naar een arts die hierin gespecialiseerd was. Wat bleek: op de plek waar een bevrucht eitje zich zou moet innestelen, zat een grote endometriose plek, waardoor het onmogelijk was om zwanger te raken. Daarnaast heb ik maar één werkende eierstok. De andere zit tegen mijn baarmoeder aan. De conclusie was dat ik onvruchtbaar was.”

Vier à vijf dagen op bed

Carlijn neemt de boodschap van de gynaecoloog ter kennisgeving aan. “Ik was op die leeftijd helemaal nog niet met een kinderwens bezig, dus het was voor mij niet meer dan een mededeling. Ik vond het belangrijker dat mijn klachten afnamen en ik meer kwaliteit van leven kreeg. Drie van de vier cyclusweken had ik namelijk extreem veel pijn. Elke maand moest ik zeker vier à vijf dagen op bed liggen, omdat de pijn onhoudbaar was. Het kwam regelmatig voor dat ik afspraken met mijn vriendinnen moest afzeggen.”

Wanneer ze ouder is, heeft ook het werk van Carlijn onder haar endometrioseklachten te lijden. “Ik probeerde altijd aanwezig te zijn en door mijn klachten heen te werken, maar soms had ik zoveel pijn dat reizen mij niet lukte. Dan werkte ik in overleg vanuit huis. Helaas heeft deze ziekte mij uiteindelijk wel mijn baan gekost: een week na een heftige pijnaanval werd ik ontslagen. Mijn leidinggevende gaf aan dat dit niet de reden was, maar net daarvoor had ik te horen gekregen dat mijn werk in orde was en ze tevreden was over mij.” Carlijn probeert jarenlang van alles om van haar klachten af te komen. “Omdat ik erg slecht reageer op hormonen vielen veel mogelijkheden af.”

• Leven met endometriose: ‘De diagnose bracht rust in ons dilemma rondom onze kinderwens’

  Leven met endometriose: ‘De diagnose bracht rust in ons dilemma rondom onze kinderwens’

Stukgelopen relaties

Pas als Carlijn op een leeftijd komt dat de meeste vrouwen een kinderwens krijgen, loopt zij voor het eerst tegen haar onvruchtbaarheid aan. “Ik ging daten en toen mijn relatie op het punt kwam dat de kinderwens ter sprake kwam, liep het stuk op mijn onvruchtbaarheid.” Ze besluit voortaan meteen bij de eerste date al te vertellen dat zij geen kinderen kan krijgen.”

“Ik had liever dat een man meteen besloot dat dit een dealbreker voor hem was, dan dat er weer sterkte gevoelens zouden meespelen en ik de pijn van een breuk opnieuw moest verwerken. Hoewel het niet echt een onderwerp is om bij een eerste date aan te snijden, besloot ik hier wel eerlijk over te zijn. In het begin zeiden ze nog dat ze het waardeerden dat ik het zei en dat ze desondanks toch voor mij kozen. Maar een jaar later wilden ze toch graag kinderen en werd de relatie verbroken”, vertelt Carlijn gedesillusioneerd. Toch neemt ze het hen niet kwalijk. “Wel voelde ik me hierdoor minder vrouw. Juist dat ene wat je als vrouw ‘moet’ kunnen doen, kon ik niet.”

Liefde op het eerste gezicht

Door alle afwijzingen hoeft het daten voor Carlijn even niet meer. “Ik richtte me in plaats daarvan op squashen: daar haalde ik veel voldoening uit. Elke vrijdagavond had mijn sportteam competitie. Op een avond hoorde ik achter mij een mannenstem met een voor mij vertrouwd Leids accent, want ik kom zelf uit Leiden. Ik draaide me nieuwsgierig om en zag daar mijn toekomstige man. We keken elkaar aan en de vonk sloeg meteen over. Vanaf dat moment waren we stapelgek op elkaar.”

Het is Jasper voor hun kennismaking al duidelijk dat Carlijn geen kinderen kan krijgen. “Op de sportclub, waar hij ook lid was, had ik regelmatig pijnaanvallen. Ook hadden we een gezamenlijke vriendenkring, waarbij bekend was dat ik onvruchtbaar was. Jasper heeft een dochter uit een eerdere relatie, dus ik hoopte dat de kinderwens voor hem geen dealbreaker zou zijn.” Carlijn vraagt hem meteen hoe hij hierin staat. “Ik zag het niet zitten mezelf opnieuw open te stellen, om vervolgens met een gebroken hart achter te blijven, omdat de kinderwens groter was dan de liefde. Jasper zei eerlijk dat hij het leuk had gevonden om samen met mij nog een kindje te krijgen, maar dat hij al een dochter had en bewust voor mij koos.”

Opeens zwanger

Het onderwerp kinderen is afgedaan en het stel geniet volop van hun liefde. “Na 3,5 jaar werd ik opeens niet meer ongesteld. Dat was nog nooit gebeurd; ik kon altijd de klok erop gelijkzetten.” Het kwam geen seconde in haar op dat ze weleens zwanger kon zijn. “Ik moest die week toevallig naar de gynaecoloog voor de jaarlijkse endometriosecontrole, en vertelde dat ik overtijd was. Op de echo die vervolgens werd gemaakt, was iets te zien wat eigenlijk onmogelijk was; ik was zwanger!”

Met een onwerkelijk gevoel verlaat Carlijn het ziekenhuis. “Ik reed zo snel mogelijk naar Jasper om het goede nieuws te vertellen. Hij zat meteen op een roze wolk, terwijl ik nog in shock was.” Tijdens de eerste maanden van haar zwangerschap blijft het voor Carlijn moeilijk te geloven dat er echt een kindje in haar buik groeit. “Ik had geen zwangerschapsklachten, dus leefde van echo naar echo om te kunnen zien dat het echt waar was. Pas toen ik tweeëntwintig weken zwanger was, een buikje kreeg en het kindje voelde bewegen, durfde ik het eindelijk te geloven.”

Van squashbaan naar speeltuin

Het is inmiddels drie jaar geleden dat Carlijn haar zoontje voor het eerst in haar armen sluit. “We kunnen ons geluk niet op met ons kleine cadeautje, zoals we hem graag noemen. Ons leven ziet er heel anders uit dan dat we ooit hadden kunnen bedenken. In plaats van samen vier keer in de week op de squashbaan te hangen, zijn we nu te vinden in speeltuinen en op kinderboerderijen. Ons huis ligt vol met auto’s, treinen en bouwsteentjes. Waar ooit alles recht stond en netjes was, lijkt het nu soms wel een speelparadijs. We vinden het heerlijk! De liefde voor mijn zoontje is met geen pen te beschrijven. Vanaf het moment dat hij op mijn buik werd gelegd hoorde hij erbij. Alsof het nooit anders was geweest.”

Geen pijn meer door injecties

Ondanks alle blijdschap slaat de endometriose wel weer ongenadig hard toe. “Ik krijg nu injecties. Daardoor is mijn cyclus stilgelegd en heb ik geen pijn meer. Ook heb ik weer een beetje kwaliteit van leven”, besluit Carlijn. Ik heb tenslotte nu wel een kind om voor te zorgen. Ik kan nu zoveel meer aan dan voorheen en hoef niet meer elke dag te dealen met pijnklachten. Ik kan nu van tevoren al leuke dingen plannen en beloven, zoals naar de treinen kijken met mijn zoontje. Er is niets wat ons nog kan tegenhouden.”

• Ruim tien jaar duurde het voordat Jolanda de diagnose endometriose kreeg

  Ruim tien jaar duurde het voordat Jolanda de diagnose endometriose kreeg