Bram Suijker als veteraan met trauma in serie 'Thuisfront'

Infanterist Joppe Feitsema keert met een posttraumatische stressstoornis terug uit Afghanistan. Een gevechtssituatie waarin hij met zijn eenheid is beland, blijft door zijn hoofd spoken. Een portret van acteur Bram Suijker die in de nieuwe dramaserie Thuisfront (BNNVARA) de rol van deze gekwelde veteraan speelt.

“Er zijn burgerslachtoffers gevallen tijdens het gevecht, waardoor hij dit moment steeds maar herbeleeft," vertelt Bram Suijker over het personage dat hij in Thuisfront speelt. "Ook de collega’s van Joppe Feitsema worstelen met deze herinnering. In een oorlogsgebied kun je in situaties terechtkomen waarin niet zo duidelijk is wat goed en slecht is, ook achteraf niet."

(Tekst loopt door onder de video).

"Dan is erkenning van de regering en Defensie in de vorm van het ‘gevechtsinsigne’ heel belangrijk, maar die onderscheiding krijgen deze Afghanistanveteranen vooralsnog niet. De woede daarover zoekt een uitweg, al probeert de getraumatiseerde Joppe zich in te houden.”

Wat wilde je als kind worden?
“Stuntman. Ik was altijd aan het ravotten en klom overal op en in," vertelt Bram Suijker. "Als mijn moeder mij zocht, keek ze naar boven, want ik zat vaak in een boom. Ik droomde van een baan vol gevaarlijke, spectaculaire acties. Maar bij het opgroeien was ik vaak de lolbroek van het gezelschap."

"In mijn familie en vriendenkring kreeg ik makkelijk de lachers op mijn hand met imitaties en andere grappen. Op mijn negentiende ontdekte ik dan ook dat de toneelschool wel iets voor mij kon zijn.”

Wat ontroert je?
“Een mooi verhaal, mooie muziek en iedere onzelfzuchtige daad.”

(Tekst loopt door onder de foto.)

Wat is het mooiste plekje op aarde?
“Het uitzicht op Nijmegen vanaf de Waalbrug. Ik ben er geboren en getogen en als ik via deze route terugkeer, voelt het nog altijd als thuiskomen.”

Denk je weleens aan de dood?
“Daar denk ik vaak aan, omdat ik besef dat het leven onwaarschijnlijk kort duurt. Maar ik denk ook veel aan het leven. Op een slechte dag denk ik: ik leef maar kort, ik moet er wat van maken. Op een goede dag verwonder ik me over wat mooi en belangrijk is: familie, vrienden, de buitenlucht en eten."

(Tekst loopt door onder de foto.)

"Met de dood eindigt het, denk ik. Maar het leven zelf is voor mij genoeg. Ben je niet te gretig als je daarna ook nog iets wilt?”

Wat was je laatste schietgebedje?
“Zoiets beleefde ik toen ik vorig jaar speelde in de voorstelling Ademen bij Het Nationale Theater in Den Haag. Een dialoog van twee uur met actrice Mariana Aparicio Torres, terwijl we maar vijf keer hadden gerepeteerd."

"Vanwege corona wilden we snel gaan optreden. Het was heel spannend toen ik op moest. Ik dacht: ik hoop maar dat dit goed komt. Ik bad niet, maar voelde wel de emotie die bij een schietgebedje hoort.”

Wat is het best bewaarde geheim van Nederland?
“Dat is de kunstuitleen en -verkoop van Special Arts in Amersfoort. Zij werken samen met kunstenaars met een verstandelijke beperking, die daardoor hun werk onder de aandacht kunnen brengen. Daar zitten de mooiste kunstwerken tussen.”

Beeld: BNNVARA/Mark de Blok en Amrita Panday Photography

Kijk 'Thuisfront' hier terug