‘Lieve Jesse, Nick, Joppe, Killian, Mats, Lars en Michael: ik hoop dat jullie rust hebben gevonden…’

In nog geen anderhalf jaar tijd hebben zeven transjongens zichzelf van het leven beroofd. Noud kende een aantal van hen persoonlijk en vraagt zich af hoe we dit hadden kunnen voorkomen… 

Zeven jongens. Zeven jonge jongens, allemaal onder de 25 jaar. Jongens uit Nederland en Vlaanderen. Zeven, het getal van volmaaktheid. Zeven – en God zag dat het goed was? Ik hoop dat God het ziet, dan mag Hij ook voor mij kijken, want ik zie het niet.

Als zeven het getal van volmaaktheid is, zal Michael dan de laatste zijn? Gaan we dan weer zeggen: ‘We denken aan ze’. Gaan we weer zeggen: ‘We bidden voor hun nabestaanden’? Of gaan we dit keer actie ondernemen? Gaan we dit keer voorkomen dat we nog een vriend, kennis, kind of broer verliezen?

Geen toekomst

Deze zomer schreef ik een artikel over de zorg voor transgenders in Nederland. Over hoe de wachtlijsten steeds langer worden. Hoe je als transgender zonder hormonen en zonder diagnose het gevoel hebt dat je nergens thuishoort. Begin dit jaar schreef ik ook een artikel op wijdekerk.nl over de consequenties van deze wachtlijsten.

Ik schreef over Mats, een jongen van 19 jaar die zijn eigen leven had genomen. De wachttijden en uitstel van de behandeling waren voor hem zo lang dat hij geen toekomstperspectief meer zag. Dit was en is enorm ingrijpend. Niet alleen voor zijn familie en vrienden, maar voor de hele community. Want Mats was niet de eerste die deze uitweg nam. Tellend vanaf 4 mei 2017 was, voor zover ik weet, Mats de vijfde transjongen die zijn leven nam. Terwijl ik dit schrijf, kan ik de zesde en zevende naam hieraan toevoegen: Lars en Michael.

Michael en Mats, ik heb ze alle twee gekend.

Obstakels

Bij het schrijven over Mats verwoordde ik mijn hoop dat deze transjongens God mogen vinden, of God hádden mogen vinden. Dat ze hier liefde, vrede, acceptatie en rust hadden mogen ervaren – en zouden weten dat ze gekend, gezien en geliefd waren.

Nu weet ik dat dit een illusie is. Het is helemaal geen realistisch beeld. Iedere christen kan erover meepraten en weet dat geloof geen garantie op een makkelijk leven is. Ook christenen hebben te maken met ziekte en dood of lijden, op wat voor manier dan ook. Er zullen altijd obstakels en blokkades zijn. De blokkades die deze jongens moesten overbruggen, waren in hun ogen onoverkomelijk.

Kunnen wij er samen voor zorgen dat er jongens zijn die in de toekomst deze obstakels wel kunnen overbruggen?

“Of je nu transgender bent of niet, iedereen verdient liefde, vrede en acceptatie.”

Laat liefde zien

Zolang LHBT’ers zich niet veilig voelen in de kerk, gaat het niet lukken. Zolang zij zich vergeten, onbegrepen en afgewezen voelen, zal er geen verandering komen. Hoe komt die verandering er dan wel? Ik zeg: laat hen de liefde zien.

Ik weet het, kort door de bocht, misschien te makkelijk of te idealistisch… Maar ik ben er persoonlijk van overtuigd dat de wereld een mooiere plek zou zijn als we meer naar gebod twee, heb je naaste lief als jezelf, zouden luisteren. En wat minder naar alle andere regels. Niet dat de andere regels niet belangrijk zijn, maar als ze niet in overeenstemming zijn met het tweede gebod, zullen LHBT’ers zich nooit veilig voelen in onze kerk. Daarom mijn oproep: Heb lief en luister naar elkaar.

Of je nu transgender bent of niet, iedereen verdient liefde, vrede en acceptatie. Zodat je liefde, vrede en acceptatie mag vinden in wie je bent en wat je doet. Alleen dan zal er echt iets veranderen, dan zal de kerk zijn voor wie zij bedoeld is.

Lieve Jesse, Nick, Joppe, Killian, Mats, Lars en Michael – ik hoop dat jullie liefde, vrede, acceptatie en rust hebben gevonden…

Noud in Café Lazarus

Marleen Stelling ontvangt aanstaande zondag Noud Fortuin in Café Lazarus. Deze aflevering staat in het teken van ‘een nieuw begin’: Noud Fortuin werd geboren als meisje, maar draagt nu de naam waarnaar hij al jaren verlangde. Hij legt uit waarom hij zich inzet voor lhbt’ers in de kerk. En er is muziek van de 3JS.

Zondag 16 december 2018, om 23.45 uur op NPO 2