Bijzondere zus: ‘Als zij mijn vriendje niet mocht, was hij geen blijvertje’

Elianne (24): “Daniëlle heeft het syndroom van Down. Eigenlijk zijn we van jongs af aan al elkaars beste vriendinnen. Ze was samen met m’n moeder mijn getuige voor mijn geregistreerd partnerschap en zij hebben ook samen de akte voorgelezen. Ze had er weken op gestudeerd zodat ze het grotendeels uit haar hoofd kende, mede omdat ze slechtziend is. Na het lezen kreeg ik een vrolijk zwaaitje. Geweldig! Zij trots, ik trots.

’Vrolijk’ vind ik zo’n erge benaming voor iemand met het syndroom van Down

Daniëlle is heel spontaan en zorgzaam. ‘Vrolijk’ vind ik altijd zo’n erge benaming voor iemand met het syndroom van Down, maar een zonnestraaltje is ze zeker. Ze kan over de kleinste dingen heel enthousiast zijn en ze kwam altijd bij me zitten als ik niet lekker in m’n vel zat. Toen ik nog thuis woonde, deden we heel veel samen. Een wandelingetje, een spelletje, of ze zei: ‘Kom, we gaan televisiekijken.’ Ze is gek op shoppen.”

Geen blijvertje

“Toen ik vriendjes begon te krijgen, verbaasde het mij hoeveel Daniëlle daarvan begreep. Als zij het vriendje niet mocht, kon je er de klok op gelijk zetten dat hij geen blijvertje was, zoiets had ze feilloos door. En als het dan uitging, was zij ook meteen klaar met die jongen en groette ze hem niet in de stad. Zo van: jij was niet lief voor m’n zus, ik hoef je niet meer. Op de eerste verjaardag die mijn partner met ons vierde, vroeg Daniëlle hem: ‘Wil je alsjeblieft heel lang bij mijn zus blijven en heel veel van haar houden?’ Dat had ze daarvoor nog nooit gedaan.”

‘Jij bent niet lief voor m’n zus, ik hoef je niet meer’ 

“Door bijvoorbeeld een knuffel te geven of een tekening te maken, laat ze zien hoeveel ik voor haar beteken. Haar afweersysteem werkt niet zo goed, dus ze is een lange periode ziek geweest. Het lijkt me vreselijk als haar iets overkomt …
 

Als klein meisje schijn ik gezegd te hebben: ‘Als Daniëlle later nergens kan wonen, mag ze wel bij mij wonen, mama.’ Zo is onze band. Later kreeg ik als tiener best vaak de vraag: had je niet liever een gewoon zusje gehad? Daar had ik moeite mee, want ze ís gewoon; alleen heeft ze een chromosoom extra.”

We zijn zussen, maar ze is ook mijn vriendinnetje

Daniëlle (22): “Mijn zus is een vrolijke, super lieve, gezellige en knappe meid. We zijn zussen, maar mijn zus is ook mijn vriendinnetje. We doen leuke dingen samen, zoals een filmavond, allerlei dingen bakken, hapjes maken en winkelen. En Elianne zet nieuwe mp3-liedjes op mijn mp3-speler. Ik vond het ook erg leuk dat ik de akte mocht voorlezen op hun partnerschap, en mocht tekenen. En toen opa en oma waren overleden, gingen we praten en knuffelen, dat vond ik fijn.”

Dit interview is onderdeel van een portretserie in het Eva-magazine van oktober 2021.

Fotografie: Nienke van Denderen

Styling en visagie: Joselien Hoogendam

Lees ook: Zussenliefde: ‘Onze zussenband werd ook steeds meer een vriendschapsband’