Bijbelstudie: worstelen met God

We kennen allemaal intens verdrietige situaties, waarin onze gebeden niet verhoord worden, en waarbij we achterblijven met grote vragen. Als je je meer en meer gaat verdiepen in gebed, ontkom je er niet aan dat je in alle eerlijkheid en openheid ruimte laat voor het feit dat (veel van) onze gebeden onverhoord blijven. We kunnen onze knieën soms kapot bidden, terwijl er toch niets gebeurt, de hemel lijkt dan wel van koper.

In de afgelopen drie jaar moesten we in mijn thuiskerk twee keer afscheid nemen van een kindje dat getroffen werd door een dodelijke ziekte. En voor het zoontje van een vriendin bidden we al zijn leven lang en toch blijft zijn lijden (en dat van zijn ouders en zussen) groot. Waarom verhoort God onze gebeden niet? En hoe gaan we om met die teleurstelling? Het zijn vragen waarmee ik worstel.

Onbeantwoorde gebeden

In 2017 stond Eva stil bij het thema voorbede en standvastigheid in gebed (aflevering 3 van de Prayer Course). Een standvastigheid die we misschien van onszelf niet hebben. Die ook een woordeloos zuchten kan zijn. Zonder dat wijzelf weten wat me moeten bidden.

Maar wat nu als het stil blijft, als het voelt alsof God niet thuis geeft en ons gebed onbeantwoord blijft?

De Bijbel is gelukkig heel eerlijk over onbeantwoorde gebeden. Er wordt wat afgeklaagd. Geloofshelden als Habakuk, David en Jeremia roepen God ter verantwoording. De helft van de Psalmen zijn klaagzangen. Er staan strofes vol onbegrip op papier. Ik ben dus niet alleen in mijn worsteling met onverhoorde gebeden.

Ook Jezus zelf heeft te maken met onverhoord gebed en worsteling. In de tuin van Getsemane voelt Hij zich dodelijk bedroefd en vecht hij biddend voor zijn leven. “Abba, Vader, voor U is alles mogelijk, neem deze beker van mij weg.”

Als God zwijgt

Voorganger Pete Greig, onder andere bekend van de Prayer Course, schrijft in zijn boek Als God zwijgt op een aansprekende manier over hoe hijzelf is omgegaan met onverhoord gebed toen zijn vrouw kort na de geboorte van hun jongste zoon een hersentumor bleek te hebben. “Als wij gekwetst zijn en de pijn zinloos lijkt, kan het moeilijk zijn om helder na te denken of vasthoudend te blijven bidden.” Maar, schrijft hij, ''de moeite die wij ervaren bij onverhoord gebed is niet een teken van ongeloof, maar juist van geloof. Als je gelooft dat God er echt is, vormen onverhoorde gebeden een worsteling, anders zouden we het immers logisch vinden dat God niet luistert.''

In het boek gebruikt Pete de dagen rond Pasen, van Witte Donderdag tot Paaszondag, om over de verschillende aspecten van Gods zwijgen na te denken. Hij schuwt daarbij de grote vragen niet (‘Hoe kom ik hierdoorheen?’, ‘Waarom worden mijn gebeden niet verhoord?’, ‘Waar is God als de hemel zwijgt?’), maar zijn antwoorden zijn niet goedkoop.

Zijn conclusie, is heel kort door de bocht, dat Gods stilte niet betekent dat Hij ook afwezig is. God heeft beloofd dat Hij ons nooit zal verlaten! Het lijden hoort bij het christelijke leven. Maar we leven nog in de barre werkelijkheid van Stille Zaterdag. Hoe moet dat voor de discipelen zijn geweest, die dag ingesloten tussen de kruisiging en de opstanding? Wat zal er allemaal door hun hoofden zijn gegaan? Hadden ze zich dan toch vergist?

Ook al weten wij nu de Paaszondag eraan komt, toch leven wij ook door seizoenen van twijfel en wanhoop heen. De pijn en het verdriet die de stilte met zich meebrengt moeten we niet te ontkennen, maar mogen we omarmen.

Klik hier voor de bijpassende gebedsoefening.

Lees ook: Als geloven even niet lukt... Een bemoediging van The Bowery

Tekst: Inge-Mirjam Bosveld