Bas blogt: Kinderen, je krijgt er zovéél voor terug… Maar wat dan?!

“Máár je krijgt er ZOVEEL voor terug!” Zo eindigt bijna elke ouderklaagzang over kinderen, om toch een soort van positief af te sluiten. Ik snap die vaders en moeders wel hoor, het is soms lekker om al het gestruikel van het ouderschap als een stortvloed naar buiten te gooien bij vrienden of collega’s. Doe er zelf ook aan mee...

Toch kan ik me heel goed voorstellen dat al dat geklaag over kinderen mensen afschrikt überhaupt een gezin te starten. Dat had ik in ieder geval wel voor de tijd. Wat is er leuk aan vader worden als mensen er alleen maar over klagen? En zo’n eindzin ‘je krijgt er zoveel voor terug’ voelde meer als sarcastisch dan menens. Hij werd ook nooit onderbouwd. Dus bij deze, na slechts twee jaar ervaring, dit krijg je ervoor terug:

Geduld

Ontwikkeling vraagt aandacht en geduld. Zo heb ik heel vaak dat mensen ons inhalen op de weg naar de supermarkt en al terug komen lopen met volle tassen boodschappen als wij nog niet eens bij de supermarkt zijn beland. En ik vind het niet eens erg, omdat ik supertrots ben dat ze het hele stuk uiteindelijk helemaal zelf heeft gelopen <3

Relativering

Carrière is nog steeds leuk, maar stukken minder belangrijk. Ben veel liever een goede vader dan een goede werknemer (als ik een keuze moet maken). Daarom werk ik ook minder. Bovendien als dingen op het werk niet lukken, kan ik dat veel beter relativeren. Volgende keer beter. Net als overwerken. Waar ik vroeger makkelijk tot laat doorging wil ik nu 17:30 naar huis, nog even mijn kinderen zien. Werk kan wachten.

Verwondering

Doordat de hele wereld voor kinderen nieuw is, zie ik dezelfde wereld ook weer op een andere manier. Plots is een herfstblad of een sneeuwklokje het allermooiste wat er is. Een spin in het web ‘sgattig’ en een plas water het grootste speelparadijs. Het helpt mij om te onthouden dat de wereld een speciale plek is, waar we goed voor morgen zorgen.

Minder ego

Er is een persoon belangrijker dan jezelf. Kan ik wel willen sporten of met vrienden afspreken, maar als mijn kinderen ziek zijn of mij hebben gemist, moet ik regelmatig ook over mijn eigen ego heenstappen. Ik vind het fijn om te merken dat ik mijn eigen behoeftes aan de kant kan schuiven voor de behoeftes van een ander. Dat ik toch blijkbaar niet zo’n egocentrisch ben als ik vaak van mezelf dacht.

Liefde

Laatste en belangrijkste: De liefde voor mijn kinderen is eigenlijk het moeilijkst om in woorden te vangen. Het gaat dieper dan mijn eigen leven. Ik zou alles geven, alles achterlaten, alles doen om ze een beter / gezonder / mooier leven te geven. Ook als dat betekent dat ik mijn eigen leven op moet geven. Zonder twijfel. Naast de dagelijkse sores, ben ik zo intens trots, blij, gelukkig, bezorgd, begaan, verliefd op ze. Mijn hele leven lang.

Zoveel krijg je ervoor terug. Een breekbaarder, maar ook mooier cadeau is er niet.

Bas Derks (30) is vader van twee: Pip (2) en Wies (0). En dat is een grotere levensverandering dan hij ooit voor mogelijk hield. Daarover schrijft hij bloedeerlijke blogs.