Baby Mirre sterft 2 dagen na haar geboorte

Toen ik achtentwintig weken en drie dagen zwanger was, kreeg ik koorts en buikkrampen en kwam de bevalling op gang. Tijdens de bevalling viel de hartslag van Mirre weg en dreigden wij haar te verliezen. Mirre werd na een spoedkeizersnede geboren. Na haar geboorte waren er veel zorgen, want haar longetjes waren zwak en zij kreeg bloedingen in haar hersenen.

Ze was zo mooi, maar ook zo onvoorstelbaar klein! Er lag een spuugdoekje als een dekentje over haar heen, zo klein was ze. We gaven haar de namen: Mirre (kostbaar geschenk bij de kribbe) Theodora (geschenk van God) Victoria (overwinning). De kerstdagen lagen net achter ons en Mirre was er, als bewijs van Gods liefde en trouw! We wilden haar in de eerste instantie vernoemen, maar na alles wat wij hadden meegemaakt, na alle wonderen en gebedsverhoringen die God ons had gegeven, besloten wij haar namen te geven waarmee we God groot konden maken.

Zwakke longen

Mirre werd overgebracht naar de IC Neonatologie. Ondanks de gecompliceerde zwangerschap en haar vroeggeboorte, leek het in de eerste instantie goed te gaan met haar. Toch werd ik, een paar uur na haar geboorte, wakker gemaakt. Ik werd meteen naar haar toe gereden. De artsen hadden bloedingen in haar hersenen gezien en haar longetjes waren erg zwak. Mirre lag te vechten voor haar leven. Wat deed het pijn om haar zo te zien. Ik legde mijn hand op haar hoofdje en ben voor haar gaan bidden en zingen. Ik zong het zegenlied dat ik tijdens de zwangerschap altijd voor haar zong. De eerste nacht overleefde ze, tegen alle verwachtingen in.

We hebben God gevraagd haar bij Zich te nemen

De middag daarna ging Mirre helaas weer achteruit. De artsen kwamen ons vertellen dat haar overlevingskansen steeds kleiner werden. Ondanks alle inspanningen van de artsen verbeterde de conditie van haar longetjes niet. We hebben iedereen opgeroepen om voor haar te bidden.

’s Avonds werd duidelijk dat Mirre niet zou blijven leven... Een klaplong werd haar fataal. De artsen konden niets meer voor haar doen. Mirre werd losgekoppeld van alle slangen en draden en in mijn armen gelegd. Het was zo’n mooi, maar ook zo’n verdrietig moment. Ik had onze dochter voor het eerst in mijn armen en Leonart zat naast mij in bed, zijn armen om ons heengeslagen. We waren voor het eerst met ons drieën, als gezin bij elkaar. Leonart bad voor ons om vrede. We hebben tegen Mirre gezegd hoeveel we van haar houden en dat we trots op haar zijn en dankbaar dat zij onze dochter is. Daarna hebben we God gevraagd om haar bij Zich te nemen.

Ik heb dagelijks een heimweegevoel naar haar, maar ik mag weten dat ik onderweg ben naar dezelfde bestemming

Onze baby sterft kort na de geboorte, heel rustig, liggend in mijn armen. Mirre mocht naar haar Hemelse Vader gaan. Het is zo wonderlijk dat we aan de ene kant een intense blijdschap ervoeren, omdat Mirre van haar lijden werd verlost, maar aan de andere kant een onbeschrijfelijke pijn, omdat wij zo graag zelf voor haar hadden willen zorgen.

We zijn God dankbaar voor wat we in Mirre mochten ontvangen. Ze is ons voorgegaan en mag voor eeuwig gelukkig zijn bij God, haar Schepper. Haar leven hier was kort, maar haar is veel lijden en veel verdriet bespaard gebleven. Mirre mag nu dichtbij God leven.

Stichting Make a memory heeft, na het sterven van Mirre, prachtige foto’s gemaakt van haar en van ons, samen met haar. Een tastbare herinnering aan het leven van Mirre.

Dagelijks heimwee

Het is bijna negen jaar geleden dat Mirre naar God mocht gaan. Ik heb dagelijks een heimweegevoel naar haar, maar ik mag weten dat ik onderweg ben naar dezelfde bestemming. We weten nu dat Gods beloften in Psalm 33 en in de droom die ik kreeg, anders waren dan wij dachten. We hebben op haar begrafenis Psalm 33 en het lied Dankt, dankt nu allen God gezongen, want Mirre mag leven, maar niet bij ons, zoals wij hoopten. Ons kindje dichtbij God, is het mooiste wat wij voor haar konden wensen.

'Wij zijn ouders van een dochter in de hemel'

Na Mirre is er geen zwangerschap meer geweest. Dit doet pijn, maar we geloven dat God ons leven leidt. Wij zijn ouders van een dochter in de hemel. Het was dan ook heel bijzonder om een meisje in de kerk aan haar moeder te horen vragen: ‘Mama, wie zijn dat? En dat haar moeder antwoordde: ’Dat zijn de papa en mama van Mirre.” We zullen altijd haar papa en mama blijven, ook al leeft Mirre niet hier bij ons, maar in de hemel bij God!”

Lees ook het eerste deel van dit verhaal, waarin het gaat over de eerste 28 weken van de zwangerschap van Jacomine.