Arjan Lock: 'Sport­eve­ne­men­ten zijn een verrijking van de zomer'

Ik houd heel erg van sport. Althans, van het kijken ernaar. Van jongs af aan heb ik nooit op een sport gezeten. In een ver verleden ben ik ooit begonnen met hardlopen, maar al na een week of zes hing ik mijn sneakers aan de spreekwoordelijke wilgen. Rennen is niks voor mij, al zorg ik wel voor dat ik voldoende beweeg en zo een beetje in conditie blijf.

Maar ik zie dus uit naar deze sportzomer. Vooral van het EK kan ik – vanaf de bank – met volle teugen genieten. Voor de echt spannende wedstrijden blijf ik thuis. Ook de Tour de France, een epische strijd tussen de sterkste en slimste renners ter wereld (met oogstrelende camerabeelden van de prachtigste streken) is aan mij welbesteed.

In mijn geval heeft liefde voor sport ook wel een beetje met jeugdsentiment te maken. We hadden thuis geen tv. Maar vroeger gingen we vaak op vakantie naar Schiermonnikoog of een van de andere Waddeneilanden. En in ons vakantiehuisje was er vaak wél een tv, en mochten we naar sport kijken.

Uit mijn kindertijd kan ik me nog goed heugen dat ik, aan de hand van de gids die ernaast lag, een lijstje bijhield met alle tijden van bijvoorbeeld zwemmen of atletiek tijdens de Olympische Spelen. Daar keek ik dan samen met mijn vader naar, of mijn broers. Heerlijke zomerherinneringen.

Omdat ik mijn verjaardag rond deze tijd vier, zou het zomaar kunnen dat die datum samenvalt met een mooie EK-wedstrijd. Dan zal er beslist een scherm zijn waarop we – op de achtergrond – met elkaar naar een hopelijk spannende pot voetbal kunnen kijken. Samen naar sport kijken, is sowieso leuker dan alleen. Al die sportevenementen zijn wat mij betreft beslist een verrijking van de zomer.