Annemiek woont in een tiny house

Een wasmachine, een oven, een koelkast en een vriezer: het tiny house van Annemiek Ravensbergen (22) en haar man Christian van Tol (30) heeft in principe alles wat je nodig hebt om te kunnen leven. En dat op in totaal – inclusief de twee vides – 22 vierkante meter. “We missen niets, dat maakt je heel tevreden,” vertelt Annemiek. “Als we iets nieuws willen kopen, moet er ook iets weg. Dat geeft rust. In plaats van een huis inrichten, leer ik nu hoe je een moestuin onderhoudt.”

‘In een tiny house ben je je meer bewust van het weer’

Het tiny house is niet aangesloten op een energienetwerk, riolering en een waterleiding. “We hebben een composttoilet en ons water komt gefilterd uit twee regentanks. Stroom komt van zonnepanelen op het dak. Het huis wordt verwarmd door een elektrische boiler op zonne-energie – dus ja, in de winter kan het heel koud zijn! Dat is wel een uitdaging. We kopen nog wel één gasfles per jaar om te koken, omdat dat veel energie kost. Maar ja, een gasfles kost zo’n zestig euro. Als je dat tegenover een normale energierekening zet…”

Afwassen met lege colaflessen

Juist omdat ze zo van de natuur leven, zijn Annemiek en Christian zich bewust van het weer. “In Nederland heeft klimaatverandering nog niet zoveel impact op de levens van mensen, dus je bent minder snel geneigd om er iets aan te veranderen. Maar intussen stijgt de zeespiegel, zijn er grote stormen en mislukken oogsten. Afgelopen zomer was het heel droog in Nederland – wat een impact heeft het als je water ineens wegvalt! We hebben een gezamenlijke wateraansluiting op het terrein, dus als onze tank echt leeg is, kunnen we het bijvullen. Eén keer was onze waterpomp stuk, toen moesten we lege colaflessen vullen om toch de afwas te kunnen doen. Dan besef je pas hoeveel water je gebruikt op een dag.”

Gods leiding

Annemiek en Christian startten twee jaar geleden met de bouw van hun tiny house. Na hun bruiloft in september 2017 gingen ze er wonen: eerst een half jaar bij een oom op het terrein, inmiddels staan ze ruim een jaar in Katwijk. Annemiek ziet het als een roeping. “Ik was altijd al bezig met duurzaamheid en mensenrechten. Als ik veel kleding koop, heeft dat impact op mensen aan de andere kant van de wereld. Meisjes werken daar zestien uur per dag onder slechte omstandigheden. Daarnaast wil Christian wellicht de zending in, dus we wilden een bepaalde vrijheid houden – zonder gebonden te zijn aan een hypotheek. We hadden al langer het idee van een tiny house, maar het is moeilijk om een plek te vinden.” 

En toen startte de gemeente Katwijk een burgerparticipatieproject voor een gebied van tien hectare waar tien jaar lang niets aan gedaan zou worden. “Wij kwamen met het plan om er meerdere tiny houses neer te zetten: dat is duurzaam én levert een bijdrage aan de buurt. Het is nog in de opbouwfase – er staan nu vijf huisjes en er komen nog drie bij – maar op termijn hopen we bijvoorbeeld koffie-uurtjes te houden en buurtbewoners te laten helpen in onze moestuin. Onze buurman is imker, hij kan vertellen over zijn insecten. Zo kwam het allemaal mooi samen. Daarin zie ik echt Gods leiding.”

‘Toen Christian dertig werd, hebben we zijn verjaardag in drie delen gevierd’

Ze konden het huisje ontwerpen naar hun eigen wensen. “We houden allebei van koken en bakken, dus de keuken is wat groter. Er is ook ruimte genoeg om met z’n zessen te kunnen eten. Toen Christian afgelopen winter dertig werd, hebben we zijn verjaardag in drie delen gevierd. Dan zit je wel dicht op elkaar, ja. Maar als we ’s zomers een feestje organiseren, dan gaat de deur open en hebben we de grote tuin tot onze beschikking, mét een vuurplek – echt een festivalsfeertje!” Annemiek en Christian zitten elkaar nog niet in de weg. “We hebben nooit samen in een ander huis gewoond, dus ik weet niet beter. Het zou me juist frustreren als Chris naar een andere kamer zou lopen als we ruzie hebben. Als verpleegkundige heeft 'ie soms nachtdiensten en moet hij overdag slapen – dan kan ik niet eens de afwas doen. Dat is weleens onhandig.”

De christenen uit Handelingen

Voor Annemiek is deze manier van leven een vorm om niet mee te doen aan de standaard van de wereld. “In onze maatschappij verlangen we altijd naar meer. We vinden het moeilijk om kritisch te zijn op onze tradities en normen en waarden. ‘Ik eet al veertig jaar aardappel-groente-vlees, ik heb geen zin om dat te veranderen’. Ik geloof dat de duivel, of het kwaad, die structuren kan gebruiken om ons blind te maken voor de roep van Jezus. In de eerste christengemeente, uit Handelingen, zie je dat mensen alles met elkaar deelden en opkwamen voor de armen. God vraagt dat nog steeds van ons. Wel ín de wereld, niet ván de wereld. Ons tiny house is voor ons een vorm om te laten zien dat je niet gebonden hoeft te zijn aan wat de wereld je oplegt. Niet iedereen hoeft in een tiny house te wonen – ook in een gewoon huis kun je bewuste keuzes maken.”

Toekomst

Het project duurt tien jaar, dus Annemiek en Christian kunnen er nog negen jaar wonen. “Ik durf niet te zeggen of we zolang blijven. Als we naar het buitenland willen voor de zending, moet dat kunnen. Maar ik ervaar nu een roeping op deze plek. En mochten er ooit kinderen komen, dan houden we dat misschien best lang vol. Er is in ieder geval ruimte voor een ledikantje.”

Ook bewuster gaan leven? Probeer je afval eens te verminderen met behulp van deze tips.