Annemarthe verlangde vurig naar een dochter, maar kreeg drie zoons

Ze is trotse moeder van drie zoons (8, 6 en 3 jaar oud). Toch was Annemarthe (36) diep verdrietig toen bleek dat ze nooit moeder van een dochter zou zijn. “Als ik dat gevoel moet omschrijven, is het verdriet en ook wel een beetje het gevoel van rouw”, vertelt ze. “Ik heb mezelf altijd voorgesteld als moeder van een dochter, en het doet pijn dat ik dat niet ben geworden.”

Verlangen naar een dochter

Van jongs af verlangt Annemarthe ernaar om een dochter te krijgen. “Ik had een fijne band met mijn moeder en stelde mezelf voor hoe het zou zijn om een soortgelijke band met mijn eigen dochter te hebben. Daarnaast leek het mij, als vrijgevochten, feministische vrouw, mooi om de waarden waar ik zelf zo hard voor had gevochten, door te geven aan mijn dochter.”

“Toen ik tijdens mijn eerste zwangerschap hoorde dat we een jongetje zouden krijgen, was ik oprecht blij. Wel hoopte ik dat ons volgende kindje een meisje zou zijn.” Maar ook hun tweede kindje blijkt een jongen. “Pas tijdens mijn derde zwangerschap werd het echt spannend of we een dochter zouden krijgen. Ik wilde de blijdschap van een gezond kindje gescheiden houden van de eventuele teleurstelling als het geen meisje was. We lieten daarom met zestien weken zwangerschap een geslachtsecho maken.”

Blijdschap en teleurstelling

Vooraf bespreekt Annemarthe met haar verloskundige hoe groot haar wens voor een meisje is. “Ze wist dus wat mijn gevoel zou zijn wanneer tijdens de echo zou blijken dat we opnieuw een jongetje zouden krijgen.” De verloskundige ziet bijna meteen dat Annemarthe zwanger is van een jongen, maar neemt de tijd om hier volledig zeker van te zijn. “Toen ze uiteindelijk vertelde dat we inderdaad weer een jongetje zouden krijgen, was ik enorm emotioneel. Ik was blij dat er een hartje klopte en dat alles er goed uitzag, maar ik was ook intens verdrietig. De afwisseling tussen blijdschap en teleurstelling vond ik ingewikkeld.”

“Het gemis dat ik voel omdat ik geen dochter heb gekregen, is waarschijnlijk iets blijvends”, vertelt Annemarthe. “Toch is het voor ons geen reden om voor een vierde kindje te gaan. Ons gezin is compleet en daarnaast was mijn laatste zwangerschap fysiek erg zwaar. Het zou niet gezond zijn om nog een kindje te krijgen.”

• Geslachtsteleurstelling bij je baby: mogen die gevoelens er zijn, of is dat taboe?

  Geslachtsteleurstelling bij je baby: mogen die gevoelens er zijn, of is dat taboe?

Onbegrip

Dat niet iedereen begrip heeft voor geslachtsteleurstelling kan Annemarthe begrijpen. “Het is voor iedereen anders. De een vindt het geen enkel probleem om kinderen van hetzelfde geslacht te hebben en voor de ander kan het een groot gemis zijn.” Ze vindt het wel belangrijk dat dit verdriet er mag zijn. “Ik merkte dat ik mijn teleurstelling niet met iedereen in mijn omgeving kon delen. Ik werd daarom selectiever in met wie ik het deelde.”

Taboe op geslachtsteleurstelling

Toch kiest ze ervoor om zich kwetsbaar op te stellen en haar verhaal te delen. “Ik houd niet van taboes en vind dat er over alles gesproken mag worden. Helaas rust er, zeker onder christenen, een taboe op geslachtsteleurstelling; je moet blij zijn met wat God je geeft, is de heersende gedachtegang. Dat maakt het moeilijk om dit onderwerp aan te snijden. Als iemand zegt: ‘Het is het belangrijkste dat het een gezond kindje is’, sluit dat de deur om hierover in gesprek te gaan. Maar dit verdriet doet niks af aan de dankbaarheid die er is voor een gezond kindje.”

De teleurstelling omdat ze geen moeder van een meisje is geworden heeft voor Annemarthe namelijk niks te maken met haar drie jongens. “Als ik naar mijn kinderen kijk, voel ik alleen maar liefde”, zegt ze dankbaar. “Bij geen van hen denk ik: jij had iemand anders moeten zijn dan wie je bent. Mijn gevoel voor de jongens staat volledig los van mijn verdriet dat ik geen dochter heb gekregen. Het kan natuurlijk zijn dat een van de jongens later liever een meisje wil zijn. Daar heb ik dan geen probleem mee”, vertelt ze lachend.

“Toch zal er altijd verdriet en pijn zijn vanwege het feit dat ik geen dochter heb. Soms is dit gevoel op de achtergrond, en soms word ik erdoor overvallen. Dan ben ik heel verdrietig en zwaarmoedig. Gelukkig kan ik hier goed over praten met mijn man en met andere mensen die mij begrijpen.”

• Straks kan je ook in Nederland kiezen voor zoon of dochter, zegt Genderkliniek: 'Verbod is niet houdbaar'

  Straks kan je ook in Nederland kiezen voor zoon of dochter, zegt Genderkliniek: 'Verbod is niet houdbaar'

Feministische jongens

“Dit alles zorgt ervoor dat ik ben gaan nadenken over hoe belangrijk gender nu eigenlijk is. Feminisme is niet alleen voor vrouwen, maar ook voor mannen”, vindt Annemarthe. “In de afgelopen periode groeit bij mij ook steeds meer het mooie besef dat ik straks drie feministische jongens de samenleving in mag sturen. We leven nog veel te veel in een maatschappij waar rolpatronen de maatstaf zijn. Ik hoop mijn kinderen positief op te voeden, ook richting alle andere vormen van gender.”

Opening voor gesprek

“Ik denk dat iedereen wel iemand kent die alleen kinderen van hetzelfde geslacht heeft. Ik wil mensen aanmoedigen om opmerkingen als ‘als het maar gezond is’ achterwege te laten, en juist aan de ander te vragen hoe het voor hen is om ouder te zijn van kinderen met hetzelfde geslacht”, roep Annemarthe op. “Juist de oprechte vragen zorgen voor een mooi gesprek en helpt ook het taboe te doorbreken.”