Andrea: ‘Het lijkt alsof je niet van een empty nest mag genieten’
Empty nest: een huis zonder kinderen
Andrea Kingma (48) heeft samen met haar man, Gerrit, vier kinderen. Inmiddels zijn al hun kinderen uitgevlogen en is er sprake van een leeg huis. Sommige ouders krijgen dan last van het empty nest syndrome, waarbij ze verdriet en leegte ervaren. Of Andrea hier moeite mee heeft? Zeker niet, ze geniet volop van de tijd die ze met haar man kan doorbrengen.
Jong getrouwd
“Ik was nog met een opleiding tot analist bezig toen ik op mijn 19e zwanger raakte. Ik wist al wel dat ik jong moeder wilde worden, maar toen ik zwanger werd, versnelde dat proces en zaten we gelijk in het eerste jaar na ons trouwen met een kind. De zoektocht om te ontdekken wie ik was, werd daardoor beïnvloed. Ik had nooit eerder op mezelf gewoond en ging direct vanuit mijn ouderlijk huis trouwen en samenwonen. Dat is een heel andere situatie dan wat ik bij mijn kinderen zie.”
We hadden geen geld om kleding te kopen
“Mijn man was de kostwinner en de dagen dat ik werkte waren extraatjes. We hebben vier kinderen gekregen in tien jaar tijd. Totdat de jongste vijf jaar was, heb ik altijd op invalbasis gewerkt. Daardoor waren we in de eerste vijftien jaar van ons huwelijk best arm, maar we zijn creatief geworden door met weinig geld te leren omgaan. Het waren pittige jaren als ik nu terugkijk. We hadden geen eigen huis, geen ouders die ons financieel konden helpen en geen geld om kleding te kopen, dus ging ik zelf kleding naaien.”
Opvoeding
“Het moederschap was iets wat van je verwacht werd. Ons christelijk netwerk zei: ‘Je moet ervan genieten en vooral niet te veel werken als moeder.’ Dus ik heb niet veel gewerkt, maar dat vond ik moeilijk. Als ik nu terugdenk, had ik opener moeten zijn om te durven zeggen: ‘Ik vind het niet altijd even makkelijk.’ Kinderen krijgen is een ontzettende zegen, maar wees niet verrast als je erachter komt dat het soms minder rooskleurig is dan mensen het laten lijken.”
Soms is het minder rooskleurig dan mensen het laten lijken
“Ik was een thuismoeder, maar ik wilde mijn kinderen niet per se opvoeden met de bedoeling dat ook te worden. Je mag een thuismoeder zijn, maar als je zelf een baan wilt hebben, moet je niet met een man trouwen die zegt: ‘Jij doet het werk in huis.’ Mijn man en ik deden in het weekend vaak samen het huishouden, zodat ik doordeweeks kon werken of kleding kon naaien.”
“Onze missie was om onze kinderen op te voeden tot volwassenen die weten wie ze zijn en niet gevormd worden door anderen. Als je een opleiding doet waarvoor je het huis uit moet, dan zijn wij de eerste ouders die zeggen: ‘Dat moet je vooral doen.’ Je moet dan wel alles kunnen doen in het huishouden en voor jezelf kunnen zorgen. Dat geldt voor zowel onze zonen als dochters. Achteraf gezien is dat eigenlijk ook de grootste wens voor mezelf geweest.”
Empty nest
“Acht jaar geleden ging onze oudste dochter als eerste het huis uit. Dat voelde heel dubbel. Aan de ene kant ging ik haar enorm missen, maar aan de andere kant was ik ontzettend blij voor haar en dacht ik: dit is waar ik haar voor heb opgevoed. Twee maanden geleden, in februari, ging onze jongste als laatste het huis uit. Ik ben gerustgesteld en heb er alle vertrouwen in. Onze missie is tot dusver geslaagd, want ik weet dat we hun alles hebben meegegeven om zich te redden.”
Empty nesters zijn helemaal niet zielig
“Het huis is leger, waardoor er geen ruis meer is tussen Gerrit en mij. Iedere avond zitten we met z’n tweeën aan tafel zonder zorg en zonder andere gesprekken om ons heen. Alleen hij en ik. Dat is heel fijn. Toen we vijftien jaar getrouwd waren, zijn we voor het eerst met z’n tweeën een weekendje naar Parijs gegaan. Afgelopen april waren we 29 jaar getrouwd, dus zijn we weer naar Parijs vertrokken onder het mum van: empty nesters, zielig? Nee, helemaal niet! We hebben onszelf weer meer ontdekt en de reden waarom we bij elkaar zijn gezet. Elke dag is een cadeautje.”
Droombaan
“In september 2020 heb ik een nieuwe functie gekregen. Daarvoor werkte ik als analist in een ziekenhuis en had ik veel avond- en weekenddiensten. Hierbij bekeek ik onder andere rode en witte bloedcellen onder een microscoop. Bij grote afwijkingen sturen wij het door naar de afdeling celtechnieken. Ik had nooit gedacht dat ik op die afdeling zou kunnen werken, maar er kwam een functie vrij waarvoor ik ben aangenomen. Dit is absoluut mijn droombaan. Ik vind het heel bijzonder dat ik nog carrière mag maken op mijn 48e. Ook hoef ik geen avond- en weekenddiensten meer te draaien, waardoor ik meer tijd met Gerrit kan doorbrengen.”
Empty nest syndrome
“Ik heb geen last van het empty nest syndrome. Ik zie het opvoeden van kinderen als een steen die je vasthoudt. Je omklemt de steen ter bescherming, maar langzaamaan doe je je hand open, zodat jouw kinderen steeds meer ontdekken hoe de wereld in elkaar steekt. Uiteindelijk heb je een open hand waar de steen op ligt en ben je er om je kind op te vangen. Het empty nest is een nest waar ze altijd terug in kunnen vliegen.”
De verantwoordelijkheid ligt niet meer compleet bij mij
“Ik geniet van deze tijd. Het lijkt alsof je niet zo mag denken, maar het heeft niks te maken met de liefde die ik voor mijn kinderen voel. Als je kinderen krijgt is dat superleuk en het wordt alleen maar leuker. Het is ook leuk als ze 18 zijn of gaan trouwen. De verantwoordelijkheid ligt niet meer compleet bij mij en daar kan ik van genieten. We zijn arm geweest, maar nu hebben we het goed en kan ik zelfs mijn eigen kinderen ondersteunen. Dat had ik nooit gedacht. Het gevoel dat overheerst is dankbaarheid. Het is niet dat ik denk: ik ben zo blij dat ze het huis uit zijn. Nee, het is een periode waarin ik herontdek wie ik mag zijn.”
Beeld: @paris.dream.shoot
Lees ook: Het leuke van een leeg nest
Geschreven door
Babette ter Horst
