'Als je uit de kerk vertrekt, krijg je een ijskoude douche'

Thomas Fontein, gespeeld door Jonas Smulders, is jong getrouwd en is actief als aanbiddingsleider in een pinksterkerk waar hij gezien wordt als de gedroomde opvolger van voorganger Daniel. Maar wanneer de kerkleiding iemand anders naar voren schuift, belandt Thomas in een geloofscrisis die hem dwingt tot een diepere zoektocht naar zijn identiteit – los van de rol die hem altijd is toebedeeld.

• Pinksterprins

  Klik hier

Rauw en ontroerend

Wat gebeurt er als alles waar je in geloofde begint te wankelen? Als je leven draait om geloof, kerk en het volgen van Gods plan – wat blijft er dan over als de twijfel toeslaat? Wanneer de warmte van de gemeenschap omslaat in kilte? 'Pinksterprins' brengt deze strijd rauw en ontroerend in beeld. Regisseur Karsten de Vreugd (46) verweeft zijn eigen ervaringen in een verhaal over geloof, twijfel en de moed om jezelf te zijn. Zelfs als dat betekent dat je alles achter moet laten.

De film is sterk autobiografisch. Net als Thomas groeide Karsten op in de pinkstergemeente en trouwde hij jong met een meisje uit de kerk. Als bandleider en jeugdspreker had hij een actieve rol, tot hij op zijn 24e besloot met de kerk te breken.

Kijken we in de film naar Thomas of naar Karsten?

“De film is gebaseerd op mijn leven”, vertelt Karsten. “Thomas’ worsteling lijkt op die van mij. Ik had in de kerk een plek waar ik me thuis voelde, waar ik mijn talenten kon ontwikkelen en waar ik vrienden had gemaakt. Maar toen ik op mijn 24e begon te twijfelen aan mijn huwelijk en geloof, sloegen de oordelen genadeloos toe."

"Zolang je precies in het plaatje past, ben je welkom. Maar zodra je daarvan afwijkt, houdt alles op. Ik wilde niet weg, maar werd uit mijn kerkelijke functies gezet. Ik zou naar de hel gaan als ik zou scheiden. De plek die jarenlang voelde als thuis, keerde zich in één klap tegen me.” In de film speelt de scheiding ook een rol, maar kiest Thomas er zélf voor om de kerk te verlaten.

Wat is jouw doel met deze film?

“Toen ik de kerk verliet, voelde het alsof de rijen zich sloten”, herinnert Karsten zich. “Alsof ik nooit had bestaan en alles gewoon doorging. Mensen die zich bij een kerk aansluiten, komen in een warm bad terecht. Maar zodra je vertrekt, krijg je een ijskoude douche."

"Er is geen ruimte voor nazorg of een open gesprek, geen poging om me te begrijpen. Dat is wat me het meest kwetste: het gevoel dat ik ineens niet meer belangrijk was, terwijl ik jaren onderdeel was van de gemeenschap. Veel mensen raken beschadigd door hoe ze behandeld worden als ze vertrekken. Ik hoop dat deze film mensen binnen de kerk aanzet tot nadenken.”

Persoonlijke worsteling

“Deze film is gebaseerd op Karstens persoonlijke worsteling met geloof in de pinksterkerk”, legt eindredacteur Arnoud Bruinier uit. “De EO wil hiermee een gesprek op gang brengen over geloofsbeleving. De film kan kerken een spiegel voorhouden: leven we in een eigen bubbel of staan we nog in contact met jongeren? Twijfel hoort bij het volwassen worden, en als daar geen ruimte voor is, jaag je jongeren de kerk uit.”

Ook voor Karstens ouders was het proces moeilijk, vertelt de regisseur. “Mijn ouders begrepen me niet. Mijn vader zei weinig, maar hoopte dat ik terug zou keren. Mijn moeder bidt nog altijd voor me. ‘God grijpt je nog wel in je nekvel’, zegt ze dan. Ik snap dat goed. Voor ouders is het ongelooflijk moeilijk om een kind los te laten in een wereld die zij als bedreigend zien.”

Mis je de kerk?

“Soms wel. Ik mis het samen muziek maken. Een plek waar je even kunt bezinnen. Maar tegelijkertijd ben ik nu gelukkiger, omdat ik niet meer hoef te voldoen aan allerlei verwachtingen. Nu heb ik een geloof dat niet meer gebonden is aan een kerkgebouw of een dogma. Dat voelt vrijer. Ik hoop vooral dat we, ondanks onze verschillen, het gesprek met elkaar blijven voeren. Dat is uiteindelijk waar 'Pinksterprins' over gaat.”

• Pinksterprins

  Pinksterprins